Στη φηµισµένη, την ιστορική πλατεία Γκραν Πλας στις Βρυξέλλες. Αρχές του φετινού Μάη, µέρα µεσηµεριού µε λιακάδα. Θα µπορούσε να είναι σκηνές από κινηµατογραφική ταινία του Ίγκµαρ Μπέργκµαν. Μα είναι σκηνή ενός γάµου που δε γύρισε ο µεγάλος σουηδός σκηνοθέτης, αλλά ένας σηµερινός άνθρωπος, ο βέλγος καλλιτέχνης φωτογράφος, που αποτύπωσε στο χαρτί µε τέχνη την ευτυχία του ζευγαριού. Εδώ αρµόζει απόλυτα η µυθική φράση: µια φωτογραφία χίλιες λέξεις. Είναι η Γιαννιώτισσα Φανή Φαρµάκη και ο Γερµανο-Ιρλανδός Μπερντ Σπάνιερ. Γνωρίστηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και ο καθένας στον τοµέα του δίνει καθηµερινά το στίγµα του. Ο Μπέρντ στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης και η Φανή στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανθρωπιστικής Βοήθειας. Από τώρα και πέρα αποφάσισαν να δίνουν τη γνώση, τα φώτα και την ψυχή τους ως ανθρωπιστές σε χώρα ασιατική, στο Μπαγκλαντές.
Η δική µας Φανούλα, η πανέµορφη… περσόνα, δεν είναι ένα κορίτσι όπως τα άλλα. Γύρισε δύσκολες χώρες, ξεκινώντας από το Κόσσοβο (Μιτροβίτσα-Πρίστινα) εκείνους τους χαλεπούς καιρούς, πρόσφερε στην Ιταλία αργότερα και πάλι μέσα από τα Ηνωμένα Έθνη, φθάνοντας «µε το σπαθί της» ως την Κοµισιόν και αποδεικνύοντας για άλλη µια φορά ότι τα δυνατά µυαλά φεύγουν για το εξωτερικό, δε µένουν στην Ελλάδα. Τυχερός που την ανακάλυψε και την αξιοποίησε ο Κύπριος Ευρωπαίος επίτροπος ως λογογράφο του.
Ποτέ δεν την απασχόλησαν την ίδια τα µικρά πράγµατα, ήθελε τα µεγάλα, µε γνώµονα την προσφορά προχώρησε στη ζωή της, όπως ο παππούς της, ο αλησµόνητος αγωνιστής Θεοφάνης Παπαγεωργίου.
Αν γινόταν να τους δουν από ψηλά εκείνος, όπως κι η κόρη του η Μαίρη (η µανούλα της Φανής, που µας έφυγε τόσο νωρίς), κι ο πατέρας της επίσης, θα ένιωθαν περήφανοι.
Γιατί γίνηκαν κι οι δυο τους οι ευτυχισµένοι πρωταγωνιστές όχι του Μπέργκµαν, µα της ίδιας της ζωής τους.
