Τρίτη άποψη

Πολιτική και Κοινωνική Ηθική

Είναι κατανοητό πως o νεοφιλελευθερισμός αποτελεί το πολιτικό δόγμα για τη μεταφορά των συνεπειών της κρίσης, που δημιουργεί η άρχουσα τάξη στην εργατική τάξη και στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα.  Από την εποχή της κατάρρευσης των σοσιαλιστικών δημοκρατιών, το δόγμα αυτό έχει υπερισχύσει σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μιας ένωσης των τραπεζών και  της συμμετοχής σε κάθε είδος πολέμου στη Μέση Ανατολή.

Mία από τις σημαντικότερες τάσεις στην εξέλιξη της αστικής φιλοσοφίας, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, είναι ο αγώνας της να κρύψει το αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής κυριαρχίας της οικονομικής ολιγαρχίας και να την παρουσιάσει με τέτοιο τρόπο, ώστε να φαίνεται ηθική. Ο ηθικός εξωραϊσμός της πολιτικής που ακολουθεί η αστική τάξη, χρησιμοποιείται από την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα σαν εξαιρετικό ηθικό ηρεμιστικό, για να αποκοιμίζει το νου του λαού.

Ας εξετάσουμε τις κυρίαρχες μορφές ηθικής που κυριαρχούν στη σύγχρονη κοινωνία

  1. Ηθική αγγλοσαξονικής εμπειρικής φιλοσοφίας, που θέτει την ατομική ιδιοκτησία και το κέρδος ως το θεμέλιο της κοινωνίας και θεωρεί τον ανταγωνισμό θεμελιώδη φυσιολογική σχέση.

2. Χριστιανική ηθική, που δεν εξαφάνισε και δεν ήταν δυνατόν να εξαφανίσει το «κακό» από τον κόσμο. Πρόκειται για ένα δόγμα που συγκροτείται με «εξ αποκαλύψεως» αλήθειες. Η αλήθεια δεν είναι ούτε αποδείξιμη ούτε διαψεύσιμη. Είναι «άρθρον πίστεως».

  1. Καντιανή ηθική – εγκόσμια ηθική που στο βάθος του πρακτικού λόγου διακρίνεται η παρουσία του θεού.

O καπιταλισμός/ιμπεριαλισμός έχει βυθίσει την ιδέα του αστικού ανθρωπισμού στη λάσπη του πολιτικού ωφελιμισμού. Η ηθική έχει παραμερισθεί από τις νέες αρχές που κυριαρχούν-τη μισανθρωπιά, τους ανήθικους κανόνες και τον εγωκεντρισμό. Όποιος επιθυμεί να  πετύχει στη πολιτική και να προσαρμοσθεί στην υπάρχουσα πολιτική ζωή της κοινωνίας  θα πρέπει να  αποδεχθεί το Μακιαβελισμό και να απαρνηθεί τις ηθικές αρχές. Τα πραγματικά ηθικά πρότυπα αποτελούν μια κραυγή στην έρημο.

Σύμφωνα με τα σημερινά επιστημονικά δεδομένα, δεν υπάρχει ανθρωπολογικό εμπόδιο για τη πραγμάτωση μιας αταξικής κοινωνίας, στην οποία κάθε άτομο μέλος της κοινότητας θα είναι μια απόλυτη αξία, ένα πρόσωπο, που, σε αντίθεση με τα αλλοτριωμένα άτομα των ταξικών κοινωνιών, θα έχει τη δυνατότητα να πραγματώσει τις θετικές δραστηριότητές του.

H χαρά της ζωής και της ανθρώπινης συλλογικότητας είναι εγγενής στον άνθρωπο, αλλά η μακρά διαδρομή του ανθρώπου είναι σημαδεμένη από βαρβαρότητα και οδύνη. Όπως συχνά σημειώνεται, ο άνθρωπος είναι από τη φύση του εγωιστικό ον. Ο Αριστοτέλης σημειώνει πως ο άνθρωπος είναι το καλύτερο από τα ζώα, αλλά το χειρότερο όταν ξεφεύγει από το νόμο. Ο Μαρξ, αναλύοντας τις κινητήριες δυνάμεις της ιστορίας, προέβλεψε τη δυνατότητα μιας κοινωνίας κοινής κατοχής του κοινωνικού πλούτου, κοινής δράσης και ανθρώπινης αλληλεγγύης αποκτώντας όλα εκείνα τα ανθρωπιστικά χαρακτηριστικά, που θα επιτρέψουν στις ηθικές αξίες να επιστρέψουν σε όλο το φάσμα της κοινωνικής και κατ’επέκταση της πολιτικής ζωής.

ΥΓ. Η κοινωνία «σοκάρεται» από δολοφονίες και βιασμούς κοριτσιών, αυτοκτονίες φοιτητών μετά από έντονο bullying, δολοφονίες «αλλιώτικων» ανθρώπων με χαρακτηριστική ευκολία. Για ένα μεγάλο αριθμό εγκληματιών, διαφαίνεται η έλλειψη του αισθήματος κοινωνικότητας κατά την περίοδο των εγκληματικών ενεργειών και η έλλειψη θάρρους κατά την παιδική ηλικία. Πολλοί θεωρούν τις διαστροφές, που εμφανίζονται στην παιδική ηλικία, έμφυτες ή αποκτημένες μετά από ένα βίωμα, ενώ στην πραγματικότητα είναι ίχνη μιας εκπαίδευσης προς τη λανθασμένη κατεύθυνση και ταυτόχρονα σημάδι ελλιπούς αισθήματος κοινωνικότητας, που φαίνεται καθαρά και σε άλλες πλευρές της ζωής τους.