Τρίτη άποψηΑίθουσα Σύνταξης

Πρόοδος ή συντήρηση; Η διαστρέβλωση ενός υπαρκτού πολιτικού διλήμματος

Βιώνουμε μια πρωτοφανή διαρκή θεσμική κατάπτωση του μεταπολιτευτικού κοινοβουλευτισμού. Ψήφος εμπιστοσύνης και κοινοβουλευτικές ομάδες με περιφερόμενους δανεικούς βουλευτές, αλλοίωση της αντιπροσωπευτικής βούλησης των πολιτών και συνεχείς παρεμβάσεις στο έργο της δικαιοσύνης είναι μερικά μόνο παραδείγματα θεσμικής αποσάθρωσης, που έρχεται να κορυφωθεί με την απροκάλυπτη «εξαγορά» αριβιστών γυρολόγων με αντάλλαγμα υπουργικούς θώκους.

Η συζήτηση για το τι είναι προοδευτικό και τι συντηρητικό, δεν είναι καινούργια. Αποτελεί ένα υπαρκτό πολιτικό και κοινωνικό δίλημμα, που απασχολεί την πολιτική παγκοσμίως από την εποχή του Γαλλικού Διαφωτισμού.
Ιστορικά, ειδικά για την Ελλάδα, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η πρόοδος έχει απαρέγκλιτα συνδεθεί με την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας και την αναδιανομή του πλούτου στους οικονομικά ασθενέστερους. Στην αντίπερα όχθη, η συντήρηση υπήρξε άμεσα συνδεδεμένη με τη διατήρηση των προνομίων μιας μόνο ομάδας πολιτών, εκείνης που ο Γεώργιος Παπανδρέου αποκαλούσε καθεστηκυία τάξη. Οι λέξεις, όμως, αποκτούν διαφορετικά νοήματα ανάλογα των κοινωνικών συνθηκών και της ιστορικής συγκυρίας εντός της οποίας αρθρώνονται.
Σχεδόν πάντα πριν τις εκλογές, επανέρχεται στο προσκήνιο η αντίθεση μεταξύ προόδου και συντήρησης, κυρίως διότι οι «ταμπέλες» αποτελούν χρήσιμα κομματικά εργαλεία πόλωσης με τον αντίπαλο και συσπείρωσης των ψηφοφόρων. Ο ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο της αναζήτησης ενός νέου αφηγήματος, καθώς τα προηγούμενα (μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί, νέο-παλιό) δε φαίνεται να αποδίδουν στο σημερινό πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον, προσπαθεί να «απαλλοτριώσει» για τον εαυτό του αποκλειστικά την ταμπέλα του προοδευτισμού, όταν στην πραγματικότητα η σημερινή διακυβέρνηση αποτελεί μια από τις ευτελέστερες μορφές συντήρησης, καθώς ταυτίστηκε με την κυνική εξαπάτηση του ελληνικού λαού, την αναπτυξιακή υστέρηση, τη φορολογική αφαίμαξη, την κοινωνική παραίτηση και την πολιτική οπισθοδρόμηση, που πολλές φορές υπερβαίνει τα όρια της απαξίωσης και του ευτελισμού της πολιτικής.

Ο ευτελισμός της πολιτικής, η πόλωση και ο διχασμός, η θεσμική κατάπτωση δεν είναι πρόοδος

Βιώνουμε μια πρωτοφανή διαρκή θεσμική κατάπτωση του μεταπολιτευτικού κοινοβουλευτισμού. Ψήφος εμπιστοσύνης και κοινοβουλευτικές ομάδες με περιφερόμενους δανεικούς βουλευτές, αλλοίωση της αντιπροσωπευτικής βούλησης των πολιτών και συνεχείς παρεμβάσεις στο έργο της δικαιοσύνης είναι μερικά μόνο παραδείγματα θεσμικής αποσάθρωσης, που έρχεται να κορυφωθεί με την απροκάλυπτη «εξαγορά» αριβιστών γυρολόγων με αντάλλαγμα υπουργικούς θώκους.
Η τακτική του «διαίρει και βασίλευε» ακολουθείται και σε κοινωνικό επίπεδο, με την αναπαραγωγή της διχαστικής ρητορικής στα εθνικά ζητήματα ή με τη δημιουργία τεχνητής κοινωνικής σύγκρουσης μεταξύ ιδιωτικού-δημοσίου τομέα στην οικονομική πολιτική. Πάντα πρέπει να υπάρχει ένας εχθρός, προκειμένου να εξυπηρετείται η εκλογική πελατεία, κατά προτίμηση βαφτιζόμενος ως «ταξικός», κι αν δεν υπάρχει, πρέπει να επινοείται. Κανείς από την κυβέρνηση δε θα μιλήσει για εθνικούς στόχους και κανείς τους δεν προβληματίζεται για το μέλλον των επόμενων γενεών.

Οι επιλογές της κυβέρνησης υπονομεύουν το μέλλον των νέων ανθρώπων και της χώρας

Η «plus» υλοποίηση των μνημονιακών υποχρεώσεων με την επίτευξη αχρείαστων πλεονασμάτων, μόνο και μόνο για να καλλιεργηθεί το φιλολαϊκό προφίλ της κυβέρνησης μέσω της δημιουργίας «επιδοματούχων», μόνιμα αποκλεισμένων από την εργασία και κοινωνικά περιθωριοποιημένων πολιτών, δεν είναι προοδευτική πολιτική. Δεν είναι καν νεοφιλελεύθερη πολιτική. Είναι υπονόμευση του μέλλοντος της χώρας, είναι απέχθεια προς οτιδήποτε παραγωγικό, είναι μόνιμη διάρρηξη σχέσεων με τους νέους ανθρώπους που εγκαταλείπουν τη χώρα.

Αλλού η πρόοδος , αλλού ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ

Η πραγματική πρόοδος απαιτεί συνέργειες και πρωτοβουλίες σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Μπορούν να συνοψιστούν στο τρίπτυχο:
– Νέα πολιτική και κοινωνική αυτοσυνειδησία με απόρριψη του πρόσφατου λαϊκισμού και της δημαγωγίας ως κυρίαρχου στοιχείου αποσάθρωσης της κοινωνίας.
– Κινητοποίηση των παραγωγικών δυνάμενων και άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων μέσα από ένα σχέδιο βιώσιμης ανάπτυξης, που θα δημιουργεί ευκαιρίες απασχόλησης και επενδύσεων.
– Επιτελικό κράτος με διαχωρισμό των εξουσιών. Απαιτείται η μετάβαση από μια κεντρική διοίκηση, που δομήθηκε στη λογική της διαχείρισης και του πελατειακού κράτους, στην αποκεντρωμένη παροχή υπηρεσιών με ενίσχυση του ρόλου της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Τι έχουν να αντιπαρατάξουν, όμως, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ σε αυτό το θέμα; Απολύτως τίποτα. Οι μεν του ΣΥΡΙΖΑ μας πληροφορούν ότι κινδυνεύει ο πλανήτης από τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, οι δε της ΝΔ μας διαβεβαιώνουν ότι, αν μειωθεί ο ΦΠΑ στην εστίαση και οι φόροι στις επιχειρήσεις, θα γίνουμε Μονακό εν μια νυκτί.
ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, με «οδηγό» την ατελείωτη παροχολογία, τις υποσχέσεις και τον λαϊκισμό, προσπαθούν να «κερδίσουν» σήμερα, δίχως να ενδιαφέρονται για το αύριο της χώρας. Δυστυχώς, δεν έμαθαν από τα λάθη του παρελθόντος και αναντίλεκτα ο τόπος δεν έχει άλλα περιθώρια πειραμάτων. Αυτή είναι η χειρότερη μορφή συντήρησης και οπισθοδρόμησης.

Είναι η ώρα για ριζική αλλαγή σελίδας

Μπορούμε να εμπνεύσουμε ξανά την κοινωνία;
Εν αρχή η αλλαγή του σημερινού «αρρωστημένου» πολιτικού κλίματος, που υπερβαίνει την όποια κυβερνητική αλλαγή. Η ύπαρξη μιας ισχυρής κεντροαριστεράς και ο πρωταγωνιστικός πολιτικός ρόλος ενός πολιτικού και κοινωνικού χώρου, που ιστορικά ταυτίστηκε με την εθνική συνεννόηση, την πρόοδο και την ευημερία όλων των πολιτών, τις πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις (ΚΕΠ, ΑΣΕΠ, Διαύγεια, Περιφερειακή Ανάπτυξη και αποκέντρωση κ.λπ.), αποτελεί αδήριτη κοινωνική και πολιτική ανάγκη για τη ριζική αλλαγή σελίδας στη χώρα μας.
Γιατί διαφορετικά, αν επιλέξουμε ως χώρα και ως κοινωνία να προχωρούμε με τη λογική του εκκρεμούς, μπορεί να αλλάζουμε κυβερνήσεις, αλλά όλο και περισσότερο θα βυθιζόμαστε στη δίνη μιας κρίσης που ανακυκλώνει τις πολιτικές και κοινωνικές παθογένειες του πρόσφατου παρελθόντος.
Εμείς, όμως, δεν είμαστε εδώ για να τους ακολουθήσουμε, μαθαίνουμε από τα λάθη μας και «προοδεύουμε, ώστε να αποτελέσουμε τον καταλύτη των εξελίξεων αύριο.

Σχετικά άρθρα

Αλλαγή σελίδας, με πολλές μάχες μπροστά

«Ήρθα για να μείνω», δηλώνει ο Στ. Κασσελάκης

«Αρχηγική εμφάνιση» με οξύ αντιπολιτευτικό λόγο