Αποτελεί μια κινησιολογική έρευνα πάνω στον ηπειρώτικο παραδοσιακό χορό «ζαγορίσιο» και στον επαναπροσδιορισμό του στις σύγχρονες δομές της δυτικής κοινωνίας. Πάνω σε έναν σπειροειδή καμβά από χώμα που αποτελεί έμμεση σημειολογική αναφορά τόσο στους ελικοειδείς ηπειρώτικους χορούς, όσο και σε ένα «κλειστό» κοινωνικό σύστημα με προκαθορισμένες διαδρομές, τρείς ερμηνεύτριες μεταμορφώνουν το κινητικό υλικό του επαναλαμβανόμενου μοτίβου των 16 βημάτων του «ζαγορίσιου». Διαγράφουν κυκλικές, παράλληλες και τεμνόμενες διαδρομές στον χώρο, καταθέτοντας εν τέλει, τη δική τους βιωματική σχέση με την παράδοση, στο σήμερα.
Μικρές καθημερινές ιστορίες, ακούσιες και ηθελημένες συναντήσεις, το αέναο κυνήγι του χρόνου, η ζωή μας ιδωμένη ως εικονική πραγματικότητα και μια υπαρξιακή αναζήτηση για πιο «ανθρώπινες» και «γειωμένες» σχέσεις θίγονται και θίγουν ένα ερώτημα: Άραγε μπορεί η παράδοση να λειτουργήσει λυτρωτικά και απελευθερωτικά για τον άνθρωπο ερευνώντας την εκ νέου; Είναι τελικά οι χοροί μας αυτοί που μας ενώνουν; Και αν ναι, με ποιους τρόπους;
Iδέα /Χορογραφία: Ελεονώρα Ηλία. Χορεύτριες/Ερμηνεύτριες: Μαρία Βλάχου, Ναταλία Μπαρούς, Άννα Παπανικολάου. Μουσική σύνθεση: Αλέξανδρος Ριζόπουλος. Σύμβουλος Δραματουργίας: Στέλλα Δημητρακοπούλου. Κατασκευή Κοστουμιών: Nίκη Χρονοπούλου. Bοηθός Χορογράφου: Άννα Παπανικολάου.
Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.
