Ο Τόλης ήταν αυτοδίδακτος. Αγαπούσε το μπουζούκι και τα ρεμπέτικα. Στα Γιάννενα είχε φτάσει από την Καρδίτσα, 15 ετών, με τον πατέρα του που ήταν επιπλοποιός.
Σε μια συνέντευξή του για το περιοδικό «Μικρόπολις», ο Γιώργος Κοκκώνης τον είχε ρωτήσει αν η λαϊκή μουσική μπορεί να διδαχθεί σε νέους, που δεν την έχουν βιώσει από πρώτο χέρι. Η απάντησή του ήταν χαρακτηριστική: «Μπορείς να διδάξεις τους δρόμους, αλλά όχι την ευαισθησία και την υπομονή»… Και είναι αλήθεια ότι περισσότερο και από το εξαιρετικό μπουζούκι που έπαιζε, όταν τον άκουγα, με συγκινούσαν η φωνή, η εκφραστικότητα και η ταπεινοφροσύνη του.
Δεν υπάρχουν δυστυχώς πολλές ηχογραφήσεις, αλλά ακούστε πόσο όμορφα ερμηνεύει εδώ τις «χάρτινες σκάλες» των Γαβαλά – Ατραΐδη.
Οι δυο τους, Τόλης και Χάρης, συνέχισαν να παίζουν μαζί και μετά το Σούσουρο, σε πολλά μαγαζιά. Ακούγεται μελό, αλλά τους χώρισε κυριολεκτικά ο θάνατος. Ο Τόλης του παραπονέθηκε για ενοχλήσεις ένα βράδυ και έφυγε την επομένη, καθώς κατέβαινε προς την οδό Χατζή Πελλερέν, όπου εμφανίζονταν οι δυο τους τότε. Μου αφηγήθηκε τα της τελευταίας βραδιάς ο Χάρης, τον Οκτώβριο του 2017. Και λίγες βδομάδες μετά, έφυγε και αυτός.
