Αυτές οι λέξεις σε παρελθόντα χρόνο μας κοστίζουν πολύ, όταν οι περιστάσεις μας φέρνουν στη δύσκολη θέση να περιγράψουμε έναν δικό μας άνθρωπο, που έφυγε. Ο Αντώνης Τσεπέλης δεν δούλεψε για την εφημερίδα, δεν πέρασε απλά από τον Ηπειρωτικό Αγώνα, τον αγάπησε βαθιά. Τον στήριξε με τον δικό του μοναδικό τρόπο, εκείνον τον τρόπο της έγνοιας του για όλα, που πάντα δέσποζε στον χαρακτήρα του. Με την ιδιότυπη χροιά στη φωνή του, τη μελωδική εν πολλοίς και διανθισμένη με τη γιαννιώτικη ντοπιολαλιά, την τόσο γνώριμη σε μας, μας έστελνε τα σχόλιά του. Για την οδό Σούτσου, τον δικό του δρόμο, για το Κάστρο, για τούτο και για κείνο. Τον ενδιέφερε ό,τι απασχολούσε την πόλη, τα κατέγραφε όλα σε χαρτάκια, σαν τότε που έδινε τις ειδήσεις καθισμένος και σιγοτραγουδώντας στο μικρό γραφειάκι της οδού Δαγκλή, και όσο τον βοηθούσαν τα πόδια του, τα έφερνε ο ίδιος και μας τα παρέδιδε.
Η μόνιμη επωδός του σε όλες τις επισκέψεις του ήταν ότι αν τα καταφέρει, θα συγγράψει ακόμη ένα βιβλίο, αυτή τη φορά με την ιστορία της εφημερίδας, όπως ο ίδιος την έζησε τα όμορφα χρόνια. Έλεγε πως θα περιέχει και δικαστικά ευτράπελα.
Οι παλιοί Γιαννιώτες έχασαν ένα από τα πολύτιμα μέλη τους, κι εμείς τον Αντώνη με την καθαρή ματιά και τη μεγάλη καρδιά.
Η κηδεία του Αντώνη Τσεπέλη θα γίνει αύριο Παρασκευή στις 11 το πρωί
στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Περιβλέπτου Ιωαννίνων
