Ο σύλλογος «Φίλοι της Γκρετσία Σαλεντίνα» πρωτοτύπησε κι έσπασε την παράδοση για την κοπή της πίτας Κυριακή μεσημέρι της αποκριάς και της χαράς. Αν και οι παραδοσιακές ηπειρώτικες πίτες υπήρχαν στο τραπέζι, την παράσταση έκλεψε ως πρωτοχρονιάτικη πίτα το παραδοσιακό γλυκό της Πόλης, που είναι ο κιουφενές. Γλυκιά συντροφιά με κεντρικό πρόσωπο τον Νίκο Σουρέλη πλαισιωμένο από τους Γιώτα Παρθενίου, Κίτσα Δημολίκα, Βαγγέλη και Μαργαρίτα Ματάτση.
Απόψεις

Ένα πουλί στην έρημο

Η Λουκία Τζάλλα σχολιάζει σήμερα τον θάνατο της μεγάλης ελληνίδας ποιήτριας Κικής Δημουλά, την αποκριάτικη πλατεία, την κοπή της ξεχωριστής πίτας του συλλόγου «Φίλοι της Γκρετσία Σαλεντίνα», την κακή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το μνήμα της ευεργέτιδας Ισμήνης Τζαβέλλα, την εκκλησία του χωριού Λύγγος. Τα σχόλιά της συνοδεύουν οι άνθρωποι του συλλόγου «Φίλοι της Γκρετσία Σαλεντίνα», που χαμογελούν στον φωτογραφικό φακό του Ηπειρωτικού Αγώνα.

H κυρία Λίτσα Κατσαρού είναι οδοντίατρος. Τη θαυμάζω, γιατί, ενώ είναι τεχνοκράτης και όλη της τη ζωή είναι ένας άνθρωπος που είχε να κάνει με τη στοματική υγιεινή των πελατών της, η μεγάλη της αγάπη ήταν και είναι η ποίηση. Αγαπά τον Καβάφη και «τον απαγγέλλει όλον» χωρίς να κρατά ένα σημείωμα μπροστά της. Το ίδιο έκανε και η δίδυμη αδελφή της, η Λένα, όσο ζούσε. Στη Λίτσα οφείλω τη γνωριμία μου με το έργο της Κικής Δημουλά. Απαγγέλει Κική Δημουλά επίσης και μου στέλνει όχι μόνο τα ποιήματά της, αλλά και ομιλίες της. Μέσα στις σημειώσεις μου βρίσκω τις σκέψεις της ποιήτριας, που μας άφησε πριν λίγες μέρες, όπως εκφράζονται σε ομιλία της: «Βαδίζεις σε μιαν έρημο. Ακούς ένα πουλί που κελαδάει. Όσο κι αν είναι απίθανο να εκκρεμεί ένα πουλί μέσα στην έρημο, ωστόσο εσύ είσαι υποχρεωμένος να του φτιάξεις ένα δέντρο. Αυτό είναι το ποίημα».

Αχ μικρή πατρίδα μου

Κι επειδή ξεκίνησα με ποίηση τη σημερινή στήλη με ποίηση και θα συνεχίσω. Κυριακή πρωί. Η πλατεία μας είναι γεμάτη κόσμο. Σαν να ξεκαθάρισε από τις επίσημες γιορταστικές εκδηλώσεις, που γίνηκαν για να τιμηθεί η λευτεριά μας, από τις τυπικές δηλώσεις των πολιτικών και συνεχίζει ακάθεκτη να δέχεται μασκαρεμένους αυτή την Κυριακή της αποκριάς. Γονείς με τα παιδιά τους απολαμβάνουν την υπέροχη μέρα. Οι ακτίνες του ήλιου φωτίζουν το δέρμα, τα μαλλιά, τα χέρια, τα χαμόγελα. Κι εμείς ατενίζοντας αυτήν την πολύχρωμη εικόνα, θυμόμαστε παιδιά που παίζουν γύρω από το σιντριβάνι εκείνα τα χρόνια και ανθρώπους που κόβουν ατέλειωτες βόλτες προς τιμή της… Κι αυτές οι σκέψεις μάς φέρνουν στον νου το ποίημα του δικού μας ποιητή, του Νίκου Ποταμίτη, που δεν είναι άλλος από τον ομότιμο καθηγητή του πανεπιστημίου μας Νίκο Ψημμένο:  «Στο χάρτη η πιο μικρή κουκίδα, στα φυλλοκάρδια μου ο πιο τρανός καημός στη σκέψη μου ένα παιδί που παίζει στην πλατεία. Στη μικρή μου πλατεία της μικρής μου πατρίδας».

Φλουριά σε ένα ταψί κιουνεφέ

Ύστερα παίρνω τον δρόμο και κατευθύνομαι προς τη λεωφόρο Δωδώνης. Κόσμος πολύς κατηφορίζει προς την πλατεία. Στα μέσα αυτής της όμορφης, της μεγάλης διαδρομής, που θαρρώ πως κράτησε ώρες, τους συναντώ. Είναι εκείνοι οι ωραίοι συμπολίτες, που απαρτίζουν το σύλλογο των φίλων της Γκρέτσια Σαλεντίνα. Μετά από μια σιωπηρή απουσία για λόγους ανωτέρους, ξανασμίγουν. Και μαζί τους ξανασμίγουμε κι εμείς… οι φίλοι των φίλων. Είμαστε κοντά τους, όπως πάντα. Παρακολουθούμε την ανοδική πορεία τους. Είναι κοντά στους ελληνόφωνες της Κάτω Ιταλίας με πράξεις και με έργα. Ο Νίκος Σουρέλης, τυπικός και άτυπος πρόεδρος όλα αυτά τα χρόνια της ύπαρξης του συλλόγου, είναι πάλι εκεί. Παίρνει το μικρόφωνο και χαιρετά. Δεν είναι ακριβώς ο υπαίτιος της ηχηρής παρουσίας αυτό το πρωινό, αλλά έχουμε την αίσθηση ότι πίσω από εκείνον κρύβεται η Κίτσα Δημολίκα, που κινεί τα νήματα αυτού του συλλόγου σιωπηλά, αλλά και τρανταχτά, όταν οι καιροί το απαιτούν. Η πίτα κόπηκε για το καλό της χρονιάς, τα φλουριά βρέθηκαν σε ένα ταψί κιουνεφέ και πάμε γι’ άλλα, που σχεδιάζονται για το 2020.

Ηπειρώτικα Νέα

Εκεί, ανάμεσα στους φίλους της Γκρέτσια Σαλεντίνα, τη συναντούμε τη Γιώτα Παρθενίου. Ξεχωρίζει πάντα με τη διακριτική παρουσία της η ποιήτρια. Αν και κάθεται στη γωνία του τραπεζιού, είναι σαν να μας μιλά με τον τίτλο μιας από τις ποιητικές συλλογές της: «Πήρες τα γράμματά μου»; Μαζί της έχει φέρει και τους φίλους της από την Κόρινθο, που εκδίδουν την τετραμηνιαία εφημερίδα «Ηπειρώτικα Νέα». Είναι η έκδοση του συλλόγου Ηπειρωτών Κορινθίας «Η Πίνδος». Αναφερόμαστε στο ζεύγος Μαργαρίτα και Βαγγέλη Ματάτση, που έχουν συμβάλει με κάθε τρόπο στην ανάδειξη του ηπειρώτικου πολιτισμού. Πρωτεργάτες επίσης των εκδηλώσεων «Αλκυονίδες» της Κορίνθου, αλλά και της «Λυρικής Παμβώτιδας», που κάθε καλοκαίρι ξεχωρίζει στον τόπο μας. Καθώς μιλάμε μαζί τους, σκεφτόμαστε πως παντού οι Ηπειρώτες θα αφήσουν το αποτύπωμά τους. Είτε βρίσκονται στην Αστόρια της Αμερικής, είτε βρίσκονται στο Γιοχάνεσμπουργκ της Αφρικής ή στην Κόρινθο και στη Ναύπακτο.

Ενθάδε κείται…

Όμως εμείς τι κάνουμε για αυτούς τους απόδημους, που «το δάκρυ της πατρίδας δρόμους χάραξε φυγής, μα τ’ άστρο της ακόμα το φως της τους χαρίζει»; Πώς τους τιμούμε; Μήπως όπως τιμούμε τους ευεργέτες μας, που κάποιους από αυτούς τους έχουμε παραπεταμένους; Κομιστής άσχημων ειδήσεων ήταν η γυναίκα, που ήρθε σήμερα στην εφημερίδα, να μας μιλήσει για την κατάσταση που επικρατεί στον τάφο της αείμνηστης ευεργέτιδας Ισμήνης Τζαβέλλα στο κοιμητήριο του Αγίου Νικολάου. Στενοχωρήθηκε αφάνταστα μόλις τον αντίκρισε κι έφτασε ασθμαίνουσα να μας το καταγγείλει. Και φυσικά δεν είναι η μόνη περίπτωση ασέβειας απέναντι στους δωρητές μας, δυστυχώς.

Νέοι ιερείς

Για το χωριό Λύγγος θα σας μιλήσω τώρα, τη Μοσπίνα, όπως το γνωρίζουμε οι περισσότεροι και δη εμείς οι κοντοχωριανοί. Έχει πάρει τα πάνω του, καθώς λένε, το χωριό ετούτο. Φρόντισε γι’ αυτό, βάζοντας από την πλευρά του τη σφραγίδα του, ένας νέος ιερέας, ο Στέφανος Γκαλντέμης. Ποια είναι η συμβολή του; Με το να δώσει μια άλλη, πιο νοικοκυρεμένη όψη στην εκκλησία τους, από την ημέρα που εμφανίστηκε στο χωριό, όπου προσφέρει τις υπηρεσίες του, όπως και στο Γραμμένο. Μεταφέρουμε την άποψη χωριανών, ευελπιστούντες να ισχύει.

Σχετικά άρθρα

«Φρένο» από το ΠΕΣΠΑ και στη μονάδα βιορευστών στον Λύγγο

Ξανά σε θέσεις μάχης για τα βιορευστά

Δεκτή η προσφυγή κατά των μονάδων βιορευστών στον Λύγγο