Απόψεις

Η Παναγιά βρεφοκρατούσα και η επτάφωτος λυχνία

Εκλογές και ξανά εκλογές και σε λίγο πάλι εκλογές, μια «ωραία ατμόσφαιρα». Ευτυχώς έχουμε λίγες μέρες για ψευτοχαλάρωση και με σχετική άνεση και χιούμορ να δούμε όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας, πριν βουτήξουμε καλοκαιριάτικα ξανά στη λεωφόρο της δημοκρατίας για να κάνουμε το χρέος μας. Όπως έλεγε και η γιαγιά μου, «η ψήφος είναι το χρέος σου στη δημοκρατία» εξόριστη και αυτή και ο παππούς και ο πατέρας.

Ο πρώτος γύρος των εκλογών είχε ενδιαφέρον, ο δεύτερος όμως είχε σασπένς ανεπανάληπτο.

Αλέκος Καχριμάνης, περιφερειάρχης Ηπείρου για τρίτη φορά (!), χαλαρά με την πρώτη και χωρίς προπόνηση 57% και, από ό,τι φαίνεται, όποτε γουστάρει θα βάζει υποψηφιότητα και θα σπάει το κοντέρ, γιατί έχει το χάρισμα και την αντοχή να κρατά το μαγαζί 24 ώρες OPEN και με κόσμο γεμάτο, όπως τα Τιπ-Τοπ στην εθνική, τι κι αν είμαστε κολλημένοι στην τελευταία θέση της Ευρώπης…

Δημοτικές εκλογές, γίναμε viral.

Ο Μωυσής Ελισάφ, παιδικός φίλος, μέχρι τρίτη γυμνασίου κολλητοί, μετά χωρίσαμε, αυτός στη στοχοπροσήλωση(!) κι εγώ στην άστοχη προσήλωση. Μεγάλωσα με τους εβραίους και ποτέ δε μου πήγε στο μυαλό ότι είναι κάτι διαφορετικό και συναγωγή πήγαινα και χαλά και χαμίν έφαγα, όλα ωραία -όχι μόνο εγώ και όλοι όσοι ξέρω ποτέ δεν ένιωσαν τους εβραίους, που ζουν στην πόλη διαφορετικούς. Πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις και πολλές φορές σκέφτηκα μήπως αυτές οι εξαιρέσεις είναι περισσότερες από ό,τι νομίζω, αλλά όχι, μια περιτομή μας χωρίζει -αν μας χωρίζει- πάνω από 500 χρόνια οι εβραίοι της πόλης είναι ενταγμένοι απόλυτα μέσα στο σύστημα. Γι αυτό μου κάνει εντύπωση που τονίζεται τόσο πολύ το διαφορετικό. Ο Θωμάς Μπέγκας, ο πρώην δήμαρχος, που πήγε να τονίσει έμμεσα το διαφορετικό που δεν υπάρχει, μάλλον την πάτησε, στην τελική ευθεία εμφανίστηκε στο γραφείο του ως εκ θαύματος η εικόνα της Παναγίας (θα προτιμούσα την Παναγία τη βρεφοκρατούσα) με την ελληνική σημαία δίπλα, μήνυμα αψυχολόγητο που δεν πέρασε, γιατί κανείς δεν φαντάζεται ότι με τον Μωυσή Ελισάφ θα έχουμε από τη μια μεριά την επτάφωτο λυχνία, και από την άλλη το άστρο του Δαβίδ -λάθος πράγματα, λάθος μηνύματα. Δεν υποστηρίζω ότι αυτό ήταν η αιτία της ήττας. Ο Θωμάς Μπέγκας και τον αντισημιτισμό απορρίπτει και αντιρατσιστής και υποστηρικτής του διαφορετικού είναι, σίγουρα παρασύρθηκε. Ο Μωυσής Ελισάφ ψηφίστηκε, γιατί φρόντισε με το παραπάνω τις συμμαχίες του, κομματικές, παραταξιακές, προσωπικές, ψηφίστηκε  γιατί τον θεωρούν άξιο και ικανό, τελεία και παύλα.

Πάντως, γίναμε αμέσως είδηση διεθνώς, Αμερική, Ευρώπη, Ασία, τα Γιάννενα, λένε, η πόλη που σέβεται τη διαφορετικότητα, δήμαρχος εβραίος… Δεν είδαν φαίνεται τον ανάπηρο με το καροτσάκι, που, για να πάει στο περίπτερο, πρέπει να πηδήξει δέκα αυτοκίνητα, επτά τραπεζοκαθίσματα και δυο στάσεις αστικού ή τον τυφλό, που, ακολουθώντας τον οδηγό όδευσης τυφλών (τις ειδικές ανάγλυφες πλάκες πεζοδρομίων), συνήθως σκοντάφτει σε κάποιο ψυγείο παγωτών, σε κάποιο παρκαρισμένο μηχανάκι ή κοντεύει να πέσει στη λίμνη.

Τώρα που όλα αυτά τέλειωσαν, τα κλαρίνα σίγησαν και τα σταυρωτά φιλιά των δυο μονομάχων των δημοτικών εκλογών -που λέει ο λόγος μονομάχων- είναι ακόμη νωπά, ας ελπίσουμε σε μια εποικοδομητική συνεργασία, σε μια καθαγιασμένη δημαρχία και μακάρι κάποια μέρα να μάθουμε να σεβόμαστε το πραγματικά διαφορετικό, «το χρέος μας στη δημοκρατία» όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου.

Σχετικά άρθρα

Εμείς Βλέπουμε

Ψηλά στην ατζέντα τα ζητήματα προσβασιμότητας

Στοίχημα η μετάβαση από τον σχεδιασμό στην πράξη

Αποστόλης Τζελέτας