Στην «απέναντι» πλευρά, χωροταξικά και ουσιαστικά, βρέθηκε στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου ο αντιδήμαρχος Παντελής Κολόκας, που από την αρχή έδειξε τη διάθεσή του να διαφοροποιηθεί από τη δημοτική αρχή.
Από τα έδρανα της αντιπολίτευσης, τυχαία ή μη, καθώς έκατσε στη θέση του Βαγγέλη Καραμπίνα (ο οποίος επίσης τυχαία ή συμπτωματικά ανέβηκε στο πάνω διάζωμα, ενώ συνήθως καθόταν δίπλα στον Λ. Νάτση), ο κ. Κολόκας διαφοροποιήθηκε από την πλειοψηφία σε δύο σημαντικά θέματα, αυτό της ανάπλασης της πλατείας και της ανάπλασης του παραλιμνίου μετώπου.
Για το μεν πρώτο, οι παρατηρήσεις αφορούσαν κυρίως την κυκλοφορία των οχημάτων, που, κατά τη γνώμη του, με την ενοποίηση του χώρου θα είναι προβληματική, για το δε παραλίμνιο, ζήτησε να καταγραφεί στα πρακτικά «ότι δεν πρόκειται να κινδυνεύσουν συνταγματικά δικαιώματα των ιδιοκτητών των ακινήτων».
Αυτή η φράση του προκάλεσε και την έντονη -και εύλογη- αντίδραση του δημάρχου: «Είναι ποτέ δυνατόν να κάναμε κάτι αντισυνταγματικό;», ρώτησε, με τη μεταξύ τους αντιπαράθεση να διαρκεί αρκετά λεπτά, ενώ οι υπόλοιποι δημοτικοί σύμβουλοι αποχωρούσαν, καθώς ήταν το τελευταίο θέμα που συζητήθηκε.
Γ.Χ.
Τους εξέπληξαν όλους
Με έκπληξη, θετική αλλά έκπληξη, παρακολούθησαν την παρουσίαση των στελεχών των τεχνικών υπηρεσιών του δήμου για την ανάπλαση του παραλίμνιου μετώπου, οι δημοτικοί σύμβουλοι όλων των παρατάξεων. Ανεξαρτήτως των συγκεκριμένων προσώπων, που πράγματι παρουσίασαν μια αξιόλογη μελέτη από όλες τις απόψεις, φάνηκε πως οι ίδιοι οι αιρετοί (έστω με εξαιρέσεις), για κάποιον λόγο, δεν έχουν την καλύτερη εικόνα για τις υπηρεσίες του δήμου, με αποτέλεσμα να εκπλήσσονται ευχάριστα και να το εκφράζουν. Αυτό από μόνο του είναι μια αφορμή, ενόψει και των εκλογών, να σκεφτεί κάποιος πώς μπορεί να βοηθήσει τις υπηρεσίες, να αναδείξει το έργο που κάνουν και, ενδεχομένως, σε κάποιες περιπτώσεις, να αξιοποιηθούν περισσότερο οι υπάλληλοι και φυσικά να ανταμειφθούν αντίστοιχα. Καλοί είναι και οι εξωτερικοί συνεργάτες, αλλά καλύτερα θα ήταν να αποκατασταθεί η εικόνα των υπηρεσιών και η εμπιστοσύνη των πολιτών.
Γ.Χ.
Γαϊτανάκια και φλογέρα
Γέμισε χρώματα και παιδικές φωνές η κεντρική πλατεία την Κυριακή το μεσημέρι. Τα Γιάννενα γιόρτασαν την αποκριά με γαϊτανάκια από όλους τους συλλόγους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Πνευματικού Κέντρου. Ανάμεσα από τις μουσικές και τα χρώματα εντοπίσαμε και κάποιους συνανθρώπους που άπλωναν το χέρι, όχι για σερπαντίνες και χαρτοπόλεμο, μα για φαγητό και για ένα κομμάτι ψωμί.
Αυτό που μας προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ένας μουσικός του δρόμου, που λίγο πιο πέρα έπαιζε την φλογέρα του αυτό το αποκριάτικο πρωινό. Δεν ξέρουμε αν ήταν ο ίδιος που συναντήσαμε το βράδυ της Δευτέρας στον πεζόδρομο έξω από το Καπλάνειο κατά τις 8 το βράδυ, αλλά η εικόνα αυτή ήταν από τις ωραιότερες στην πόλη μας. Ο μουσικός του πεζόδρομου κάτω από το λιγοστό φως εκείνης της ώρας, φάνταζε μαγικός, ακόμη πιο μαγικός από τους ήχους της μαγεμένης του φλογέρας.
Λ.Τ.
Μνήμες, χρόνος και memento
«Χρειαζόμαστε τις αναμνήσεις, γιατί με αυτές γνωρίζουμε τελικά ποιοι είμαστε». Όσοι βρέθηκαν στις προβολές της οδού Κουντουριώτου τη Δευτέρα το βράδυ, για να παρακολουθήσουν το αριστούργημα του Κρίστοφερ Νόλαν Memento γύριζαν στο διάλειμμα και κοίταζαν ο ένας τον άλλον, σαν μια ανάγκη τους- κατά κάποιο τρόπο- για να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να καταλάβουν το μήνυμα που ήθελε να περάσει. Είχαν από την αρχή πληροφορηθεί από τους ίδιους τους ανθρώπους της Εξαύδα ότι το έργο ήταν δύσκολο, για να φτάσουν στο τέλος με την τελευταία παραπάνω φράση για τις αναμνήσεις κι άλλες παρόμοιες, ώστε να καταλάβουν ότι εκείνοι οι ίδιοι ως θεατές είχαν τη συμμετοχή τους σ’ αυτό το περίεργο κυνήγι του χρόνου και της μνήμης. Το πιο επιγραμματικό για μας το είπε μια Γιαννιώτισσα που γνωρίζει από θέατρο και κινηματογράφο κι αυτή είναι η Βασιλική Μορφέτα. Γύρισε προς το μέρος μας και ρώτησε αν είχαμε υπόψη μας το έργο, όταν γράφαμε για τις μνήμες της οδού Αιακιδών! Κάτι που ήταν η αφορμή για περαιτέρω κουβέντα. Τι πιο ωραίο για μας να γίνεται συζήτηση γύρω από κείμενα που γράφουμε στην εφημερίδα!
Λ.Τ.
Τα δόντια που φαίνονται
Ο πρώην βουλευτής Κερκύρας της ΝΔ Ν. Γεωργιάδης καταδικάστηκε από δικαστήριο για παιδεραστία. Σοβαρότατο το αδίκημα, αλλά δεν απασχολεί σήμερα τη στήλη αυτή καθαυτή η καταδίκη, αλλά η συμπεριφορά επωνύμων του κόμματος σχετικά με αυτή που συνεχίζεται και αυτή την εβδομάδα στα τηλεοπτικά παράθυρα. Καταρχήν, η πρώην βουλευτής Ιωαννίνων και νυν Αθηνών Άννα –Μισέλ Ασημακοπούλου κατέθεσε ως μάρτυρας στη δίκη υπέρ του Γεωργιάδη. «Δεν είπα τίποτε» –δικαιολογήθηκε- «ήταν φίλος μου και κατέθεσα για τον άνθρωπο Γεωργιάδη». Εκεί εντόπισε το όλο ζήτημα η Μισέλ! Για την… ταμπακιέρα όμως; Σιγή ασυρμάτου! Ο σοβαρός κατά τα λοιπά αντιπρόεδρος και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Κ. Χατζηδάκης, αντί να καταδικάσει ευθέως την περίπτωση του πρώην βουλευτή, ψέλλισε ότι «η απόφαση ήταν πρωτόδικη και να περιμένουμε». Τι να περιμένουμε, Κωστή; Πότε θα γίνει αμετάκλητη η απόφαση, εκεί είναι το όλο ζήτημα. Η περίπτωση των γαλάζιων μας θυμίζει την κωμωδία του Πολάνσκι «Νύχτα βρικολάκων», όπου, σε χορό μεταμφιεσμένων, οι βρικόλακες έκρυβαν το πρόβλημα και το πάθος τους. Μόλις όμως εμφανιζόταν κανένας άσπρος γυναικείος λαιμός, τα δόντια έβγαιναν από το στόμα… μηχανικά, έτσι ώστε οι βρικόλακες αμέσως τα έκρυβαν με το χέρι! Γιατί αλήθεια «έκρυψαν τα δόντια» γαλάζιοι πολιτικοί και φίλια ΜΜΕ των Αθηνών; Για να μη δαγκώσουν τον ομοαίματο; Βγαίνουν, όταν παραστεί ανάγκη, και φαίνονται τα άτιμα.
Σ.Κ.
