Η συναυλία θα πραγματοποιηθεί σήμερα Τρίτη, στις 8 το βράδυ, στην Αίθουσα Λόγου και Τέχνης «Δημήτρης Χατζής» του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, με ελεύθερη είσοδο, και θα περιλαμβάνει έργα από τα σύνολα αστικής λαϊκής και παραδοσιακής μουσικής του Τμήματος, με επίκεντρο μια ανθολόγηση αστικοποιημένων λαϊκών τραγουδιών της Σμύρνης, που συνθέτουν την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά της εποχής.
Στη συνέντευξή του στους φοιτητές του Τμήματος Iωάννη Ζαχαρίου και Ελένη Ζερζεβούλη, μιλά για την ενασχόλησή του με τη μουσική, την αστική λαϊκή μουσική και τη σημασία του φεστιβάλ.
Τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη μουσική;
Στο δημοτικό σχολείο που πήγαινα πριν πάρα πολλά χρόνια είχε έρθει ένας δάσκαλος στην έκτη Δημοτικού, ο οποίος ακολούθησε το δικό του πρόγραμμα, μας έκανε τρεις ώρες μουσική και τρείς ώρες τα μαθήματα του σχολείου. Ακολούθησε ένα πολύ ιδιαίτερο πρόγραμμα τότε, όλα τα παιδιά έπαιξαν μουσική. Από την έκτη Δημοτικού και μετά συνεχίσαμε 15 άτομα περίπου που παίζαμε μουσική μέχρι και το τέλος του Λυκείου, από αυτούς βέβαια μόνο εγώ συνέχισα και έγινα επαγγελματίας, οπότε η αφορμή για να ασχοληθώ με την μουσική ήταν αυτός ο δάσκαλος που στην ουσία μας έδειξε μέσα από αυτό το πρόγραμμα έναν δρόμο, επηρεάστηκα πολύ από αυτόν τον δάσκαλο.
Στην πορεία πώς ασχοληθήκατε και επαγγελματικά με την μουσική ;
Ασχολήθηκα επαγγελματικά επειδή συνέχισα να παίζω μουσική και τότε ήταν και τα χρόνια της αναβίωσης του ρεμπέτικου, ήταν αρχές της δεκαετίας του ’80 τώρα αυτό που σας περιγράφω, υπήρχαν πάρα πολλές κομπανίες που έπαιζαν ρεμπέτικα και επειδή και στο σπίτι μου άκουγαν οι δικοί μου αυτή τη μουσική συνέχεια, ασχολήθηκα κι εγώ με αυτό το είδος.
Ποιοι καλλιτέχνες ή μουσικά ρεύματα σας έχουν επηρεάσει περισσότερο;
Δε θα έλεγα ότι με επηρέασε κάποιος καλλιτέχνης ιδιαίτερα, στην αρχή τουλάχιστον, βέβαια μετά στην πορεία στην επαγγελματική μου ζωή είχα μεγάλες συνεργασίες με τον Νίκο Παπάζογλου και με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, έπαιξα σχεδόν με όλους τους καλλιτέχνες της έντεχνης μουσικής σκηνής, αλλά με τον Νίκο Παπάζογλου και τον Θανάση Παπακωνσταντίνου ήταν οι σημαντικότερες συνεργασίες. Από αυτούς πήρα πάρα πολλά πράγματα στον τρόπο που επικοινωνούν με τον κόσμο, στο πώς αντιλαμβάνονται και γράφουν μουσική, στον τρόπο που λειτουργούν ως επαγγελματίες μουσικοί, τι εκπτώσεις γίνονται και αν γίνονται εκπτώσεις σε αυτό που κάνουν προκειμένου να είναι εμπορικό ή όχι, γενικώς με αναδιαμόρφωσαν αυτές οι δύο μεγάλες συνεργασίες σαν μουσικό.
Τι σημαίνει για εσάς αστική λαϊκή μουσική;
Έτσι όπως έχει οριστεί μουσικολογικά, είναι το ρεμπέτικο, είναι η μουσική που γεννήθηκε και μεγάλωσε μέσα στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Πώς γεννήθηκε η ιδέα για αυτή τη συναυλία;
Ήταν μία πρόταση που μας έκανε ο Πρόεδρος του Τμήματος Μουσικών Σπουδών, ο Κυριάκος Καλαϊτζίδης, προκειμένου να ενισχύσουμε την εξωστρέφεια του Τμήματος κυρίως μέσα στην ακαδημαϊκή κοινότητα, γιατί πολλοί ενδεχομένως δεν γνωρίζουν τι ακριβώς κάνουμε εδώ. Εννοείται ότι δεχτήκαμε με χαρά για πάρα πολλούς λόγους και για αποκτήσουν τα παιδιά την εμπειρία ενός παιξίματος σε πραγματικές συνθήκες, γιατί αλλιώς συναντιόμαστε μόνο μέσα σε μία αίθουσα. Νομίζω ότι αυτό δημιουργεί και μία άλλη σχέση μεταξύ δασκάλου – φοιτητή – αυτοί είναι οι στόχοι της συναυλίας.
Πώς επιλέχθηκε το ρεπερτόριο;
Το ρεπερτόριο για την δική μας περίπτωση είναι αστικό λαϊκό τραγούδι, ανάλογα κομμάτια κάνουμε και στο εργαστήριο στο μάθημα, οπότε θα παίξουμε μία επιλογή από αυτά.
Υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από αυτό;
Αν θα μπορούσα να πω κάτι ιδιαίτερο για τη συναυλία, είναι ότι ρώτησα ποιοι θέλουν να συμμετέχουν, δεν υποχρέωσα κανέναν. Δε με ενδιαφέρει το επίπεδο στο οποίο βρίσκονται, άλλος είναι περισσότερο καλός, άλλος λιγότερο. Εγώ θέλω συνολικά όλοι μαζί σαν σύνολο που είμαστε να κάνουμε την καλύτερη δουλειά που μπορούμε και να αποκτήσουν όλοι αυτή την εμπειρία που είναι σημαντική.
Πώς βλέπετε το μέλλον της αστικής λαϊκής και της παραδοσιακής μουσικής αντίστοιχα στη σύγχρονη εποχή;
Αυτή τη στιγμή η παραδοσιακή μουσική είναι στην καλύτερη θέση που ήταν ποτέ τα τελευταία χρόνια, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, γιατί στην ύπαιθρο δεν σταμάτησε ποτέ η ενασχόληση με την παραδοσιακή μουσική. Η ενασχόληση με το ρεμπέτικο δεν είναι η ίδια, έχει μειωθεί λίγο, αλλά εννοείται ότι δε θα χαθεί ποτέ, είναι πολύ ψηλά στις προτιμήσεις του νέου κόσμου και των ανθρώπων που ακούνε μουσική, απλά αυτή τη στιγμή προηγείται το παραδοσιακό. Νομίζω ότι για αυτά τα δύο είδη δε θα ξανασυζητηθεί το θέμα της διάσωσης, είναι τόσο ισχυρά πλέον.
Έχετε στο μυαλό σας αντίστοιχες διοργανώσεις στο μέλλον;
Εγώ προσωπικά όχι, αλλά θα το ήθελα πάρα πολύ, νομίζω ότι συμβάλει πάρα πολύ στην απόκτηση εμπειρίας, αλλά και στην ανάπτυξη άλλων δεσμών, το να είσαι με έναν φοιτητή ως ενήλικες επαγγελματίες μουσικοί, βοηθάει στο να αλλάξει κ η σχέση. Είναι άλλο να έχεις μπροστά σου έναν καθηγητή να σου μιλάει και άλλο να προετοιμάζεσαι για κάτι που θα γίνει σε πραγματικές συνθήκες, πιστεύω ότι θα είναι πάρα πολύ καλό να συνεχιστεί.
