Πολιτισμός

Ο ξεκαρδιστικός Ρομπέν των Δασών και της Έκφρασης

Είδαμε -έστω και αργά- τον Ρομπέν των Δασών, που παρουσιάζει το θέατρο Έκφραση, και γράψαμε πώς μας φάνηκε.

Το παιδικό θέατρο δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται ή μερικές φορές υπηρετείται. Δεν είναι λίγες, άλλωστε, οι παραγωγές, που υποτιμούν τους ανήλικους θεατές τους και υπερτιμούν τις δυνατότητες των ενηλίκων συντελεστών τους. Δυο πλουμιστά, εντυπωσιακά κοστούμια, υπερμεγέθεις αρκούδες με ανθρώπινο σωματότυπο, λιοντάρια με βρυχηθμό χειρότερο κι από το ροχαλητό του παππού, αφόρητα βαρετές μανιέρες του δίπολου «καλός-κακός». Και διαρκώς επαναλαμβανόμενες, ασφαλείς επιλογές δοκιμασμένου ρεπερτορίου, που καταλήγουν να κουράζουν μεγάλους και μικρούς θεατές, με αποτέλεσμα δύσκολα να το αποφασίζουν την επόμενη φορά να πάνε να δούνε θέατρο.

Στα Γιάννενα έχουν έρθει, κυρίως από την Αθήνα, και τέτοιες παραστάσεις γνωστών θεατρικών θιάσων, με ακόμη γνωστότερους συντελεστές, αλλά πολύ προβλεπόμενο και ελάχιστο αποτέλεσμα. Η πόλη, όμως, στάθηκε τυχερή. Έχει δύο παιδικές θεατρικές σκηνές, που τα τελευταία χρόνια ανεβάζουν όλο και ψηλότερα τον πήχη, εκπαιδεύουν το νεανικό κοινό της -και όχι μόνο- σε θεατρικά έργα αληθοφανή, γνήσια και φρέσκα, παρόλη την παλαιότητα των κειμένων τους. Μία απ’ αυτές είναι και η παιδική θεατρική σκηνή της Έκφρασης. Οι παραγωγές της είναι πάντα άρτιες και δουλεμένες μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια, το σκηνικά και τα κοστούμια πλούσια –χωρίς υπερβολή που βγάζει μάτι ή που εσκεμμένα το αποσπά από τις λοιπές αδυναμίες και ανεπάρκειες- οι ερμηνείες παιδεμένες και ρεαλιστικές.

Φέτος καταφέραμε να δούμε τον Ρομπέν των Δασών της Έκφρασης αργά, στην παράσταση, που ανέβηκε την περασμένη Κυριακή το πρωί στον πάντα ζεστό και φιλόξενο χώρο της. Δεν πήγαμε όμως χωρίς συστάσεις. Όσα παιδιά τον είχαν ήδη δει, μας μίλησαν με μεγάλο ενθουσιασμό, ενίοτε ξεσπώντας εκ νέου σε δυνατά γέλια, καθώς ανακαλούσαν και περιέγραφαν σκηνές από το έργο. Το θέατρο ήταν αναμενόμενα γεμάτο. Εξάλλου σχεδόν όλες οι παραστάσεις του Ρομπέν ήταν sold out. Η Έκφραση έχει πια κοινό, που κάθε χρόνο μεγαλώνει (αριθμητικά και ηλικιακά) και ανυπομονεί μέχρι την επόμενη παραγωγή της. Η παράσταση ήταν δεμένη, με γρήγορο, αμείωτο ρυθμό, χωρίς διακοπές ή «κοιλιές» μεταξύ σκηνών. Τα γέλια μικρών και μεγάλων επανέρχονταν σε όλη τη διάρκειά της. Είχε πλάκα όχι μόνο αυτό που συνέβαινε πάνω στη σκηνή, αλλά και το αυθόρμητο και δυνατό γέλιο κυρίως των ενήλικων συνοδών, που σπάνια το ακούμε σε «παιδικές» θεατρικές παραστάσεις. Η μουσική έδενε εντυπωσιακά με το σκηνικό και τον φωτισμό του. Οι ερμηνείες όλων ήταν πολύ καλές και ανατροφοδοτούσαν η μία την άλλη, χωρίς να υπάρχει αμηχανία ή στασιμότητα. Δεν μπορούμε, όμως, να μην ξεχωρίσουμε τον πρίγκιπα Ιωάννη του Χρήστου Χρήστου, ίσως τον πρώτο τόσο αξιαγάπητο «κακό» των κλασικών παραμυθιών και ιστοριών. Αστείος, ασταμάτητος και ανεξάντλητος, χωρίς πουθενά να κάνει οικονομία δυνάμεων, θαρρούμε πως έκλεψε τις εντυπώσεις, χωρίς να υποτιμούμε όσους τον πλαισίωναν και την πραγματικά εξαιρετική δουλειά, που έκαναν, για να κρατήσουν το επίπεδο υψηλό και το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο. Το έχουμε ξαναγράψει, με άλλη αφορμή, θα το επαναλαμβάνουμε, όμως, σε κάθε δοθείσα ευκαιρία: ο Χρήστου εξελίσσεται σε πολυμήχανο σκηνοθέτη και πολύπλευρο ερμηνευτή. Τον παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια να δοκιμάζει καινούρια πράγματα, που του «βγαίνουν» και να τα πηγαίνει ακόμη παραπέρα. Και τον χαιρόμαστε.

Παράλληλα με το μεγάλο στοίχημα του Γυάλινου Κόσμου, που κάνει πρεμιέρα σε πολύ λίγες μέρες, οι άνθρωποι της Έκφρασης συνεχίζουν άοκνα να ανεβάζουν τον Ρομπέν τους κάθε πρωί Κυριακής στις 11.30, για όσους δεν πρόλαβαν να τον απολαύσουν ή λαχταρούν να τον ξαναδούνε. Να πάτε. Σας περιμένει μπόλικο γέλιο και μια ιστορία, που έχει φτιαχτεί έτσι ώστε να έχει πολλούς κεντρικούς ήρωες και κανέναν περιφερειακό.

Σχετικά άρθρα

«Παπάγια Μάντολες» για ένα extra δείπνο!

Ηπειρωτικός Αγών

«Παπάγια Μάντολες» για τρίτη… γαστρονομική βραδιά

Ηπειρωτικός Αγών

Τα «Παπάγια Μάντολες» συνεχίζουν να σερβίρονται στο Route 66