Πώς νιώθετε που παρουσιάζετε την πρώτη σας ατομική έκθεση; Ποια ήταν η αφετηρία της ενασχόλησής σας με την τέχνη;
Τα συναισθήματά μου δεν θα μπορούσαν παρά να είναι χαρά, ενθουσιασμός, συγκίνηση, προσμονή να αλληλεπιδράσω με τους ανθρώπους που θα επισκεφτούν την έκθεσή μου αλλά και μία μικρή αγωνία για τον τρόπο προσέγγισης των έργων μου. Επίσης, υπάρχει μία έντονη δημιουργική διάθεση να λάβω ερεθίσματα και σχόλια και να συνεχίσω.
Η αφετηρία ενασχόλησής μου με την τέχνη υπήρξαν οι σπουδές μου ως συντηρήτρια και η συνεχής επαφή μου με το παρελθόν, προσωπικά βιώματα, φυσικά η μεγάλη αγάπη μου για την τέχνη, μία εσωτερική ανάγκη δημιουργίας αλλά και η περιέργειά μου για την αναζήτηση και ανακάλυψη της διαδρομής της ύλης μέσα στον χρόνο. Ουσιαστικά, η ύλη είναι αιώνια και επάνω της αποτυπώνονται τα ίχνη των εφήμερων ανθρώπων. Αυτά τα ίχνη αναζητώ και παρατηρώ τον τρόπο μεταβολής της ύλης.
Ο τίτλος της έκθεσής σας είναι «Χρόνος και ύλη». Πώς αποτυπώνονται αυτές οι έννοιες στα έργα σας;
Χρόνος και ύλη, δύο θεμελιώδεις και συχνά αντιμαχόμενες έννοιες για την τέχνη, τον άνθρωπο και ολόκληρο το σύμπαν. Ύλη, το υλικό, η ουσία από την οποία αποτελούνται τα πάντα, η αφετηρία δημιουργίας της ζωής και του πολιτισμού. Η ύλη είναι αιώνια. Δεν δημιουργείται, δεν χάνεται. Απλώς, μεταβάλλεται και αλλάζει μορφές. Χρόνος, μία έννοια δύσκολη και αφηρημένη ως προς τον ορισμό της, για τον οποίο πληθώρα επιστημόνων εξακολουθούν να ερίζουν αλλά και ο αέναος κυνηγός της ύλης. Προσπαθεί να τη μετατρέψει, να τη μεταλλάξει, να την παραμορφώσει γιατί δεν μπορεί να την εξαφανίσει. Αυτή ακριβώς η αέναη σχέση και αλληλεπίδραση οριοθετεί την καλλιτεχνική μου πορεία, με αποτέλεσμα μία σειρά ποικίλων έργων από διαφορετικά υλικά και με πολλαπλές τεχνικές.
Κάθε φορά που εντοπίζω ή παρατηρώ ένα αντικείμενο ή ένα κομμάτι ύλης, προσπαθώ να ταξιδέψω, μαζί του, πίσω στον χρόνο, να ανιχνεύσω τη διαδρομή του, να φανταστώ τη σχέση του και την αλληλεπίδρασή του με άλλα αντικείμενα και κυρίως με τον άνθρωπο. Ακόμη και το ταπεινότερο ή αμελητέο κομμάτι ξύλου ή λίθου έχει διανύσει μία μεγάλη πορεία. Αφού, λοιπόν, ολοκληρώσω τους συλλογισμούς μου και γνωρίζοντας και έχοντας πλήρη επίγνωση του αιώνιου χαρακτήρα και των ιδιοτήτων της ύλης να μεταβάλλεται και να μεταλλάσσεται, ξεκινώ μία δημιουργική πορεία, μαζί της, καταγράφοντας κάθε στάδιο, ώστε από κάθε υλικό, μαζί με το παρελθόν, να δημιουργείται και κάτι καινούριο. Με πρωταγωνιστή τη φθορά, αναζητώ έναν κόσμο παράλληλο, με μορφές άυλες.
Η διαδικασία πραγματοποιείται αργά και τμηματικά, περιλαμβάνοντας δύο στάδια. Στο πρώτο, παρακολουθώ και καταγράφω, φωτογραφικά, την εμφάνιση και την εξέλιξη της επερχόμενης φθοράς ως φυσικής συνέπειας των περιβαλλοντικών συνθηκών και του χρόνου. Έτσι, η ύλη, το εν γένει έργο και ο δημιουργός χορεύουμε, σφιχταγκαλιασμένοι, έως το πέρας της διαδικασίας. Στο επόμενο στάδιο, δεν επιδιώκω να επαναφέρω τα υλικά μου στην αρχική τους μορφή. Αντίθετα, προσπαθώ να αναδείξω τη φθορά και να προβάλλω την αξία της. Ουσιαστικά, στόχος μου είναι να συνενώσω το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον ή μέσω της ύλης να μεταβάλλω και να επηρεάσω τον χρόνο.
Χρησιμοποιείτε ποικίλα υλικά και τεχνικές. Πώς επιλέγετε τα μέσα για να εκφράσετε τις ιδέες σας;
Οι σκέψεις και οι θεωρητικοί προβληματισμοί μου, σχετικά με την ύλη και τον χρόνο, τα βιώματά μου, οι αντιλήψεις μου περί του εφήμερου χαρακτήρα της ανθρώπινης φύσης και αντίθετα περί της αέναης και αιώνιας μεταβολής της ύλης, όπως και η σχέση της με τον χρόνο με οδηγούν σε μία σειρά πειραματισμών επάνω στην ύλη και στην πορεία της, έως την μετάλλαξή της. Διαφορετικά υλικά, σαθρακομένα ξύλα, οξειδωμένα μέταλλα, υφάσματα με αλλοιώσεις και γενικά παλιά αντικείμενα, αποτελούν μέρη των πειραματισμών μου, σε συνδυασμό με μία ποικιλία υλικών σε πρώτη χρήση. Σε άλλες, βέβαια, περιπτώσεις χρησιμοποιώ, αποκλειστικά, υλικά σε πρώτη χρήση. Τα υλικά καθαρίζονται, επεξεργάζονται και εν συνεχεία αφήνονται να φλερτάρουν με τον χρόνο και να οδηγηθούν στην αλλαγή. Αφού λοιπόν η βάση φτάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα, τότε, επεμβαίνω και ολοκληρώνω το έργο, προσθέτοντας, σε έκαστη περίπτωση, κάτι διαφορετικό, ώστε να καταλήγει στο επιθυμητό, για εμένα, αποτέλεσμα.
Δημιουργείτε ανθρώπινες μορφές χωρίς χαρακτηριστικά για να απεικονίσετε το εφήμερο πέρασμά μας. Μπορείτε να μας εξηγήσετε αυτή την προσέγγιση;
Ακόμη και το μικρότερο έως αμελητέο τμήμα της ύλης π.χ. ένα κομμάτι λίθου ή ξύλου έχει διανύσει μία μεγάλη πορεία. Έχει συντροφέψει ανθρώπους και ζώα, έχει, κατά κάποιον τρόπο, μοιραστεί μαζί τους στιγμές, εμπειρίες, καταστάσεις, για παράδειγμα στο ξύλο ενός παραθύρου, πόσοι άνθρωποι είναι πιθανό να έχουν ακουμπήσει κουρασμένοι, απογοητευμένοι, ερωτευμένοι, απελπισμένοι, ονειροπόλοι και η απαρίθμηση θα μπορούσε να συνεχιστεί επ’ άπειρον, ώστε να πάρουν μία ανάσα, να συνειδητοποιήσουν κάτι που συνέβη, να δουν ένα αγαπημένο πρόσωπο να έρχεται ή να φεύγει, να προβλέψουν τον καιρό ή να παρατηρήσουν τον έξω κόσμο ή ακόμη να κοιτάξουν τα σύννεφα και να δημιουργήσουν τον δικό τους ιδανικό κόσμο. Όλοι αυτοί έχουν αφήσει ίχνη αόρατα για τους πολλούς. Υπήρξαν όμως. Αυτή τη συνεχή ανθρώπινη παρουσία και επιρροή επάνω στην ύλη επιδιώκω να ανακαλύψω και να επισημάνω, για αυτό και δημιουργώ κυρίως ανθρώπινες μορφές, χωρίς άλλα χαρακτηριστικά, ώστε να απεικονίσω και να υπενθυμίσω το πόσο εφήμεροι είμαστε, αφήνοντας μόνο ίχνη.
Γιατί επιλέξατε το Ιτς Καλέ για την έκθεσή σας; Πώς επηρεάζει ο χώρος την παρουσίαση των έργων σας;
Το Ιτς Καλέ ή εσωτερική ακρόπολη ή η ΝΑ ακρόπολη του Κάστρου των Ιωαννίνων αποτελεί έναν εμβληματικό χώρο, όπου αναπτύχθηκε ο πρώτος οικιστικός πυρήνας της βυζαντινής πόλης. Οχυρώθηκε από τον Νορμανδό πρίγκιπα Βοημούνδο, κατά το έτος 1082, φιλοξένησε την περίφημη βυζαντινή Μητρόπολη του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και μετατράπηκε στο Ίτς Καλέ ή εσωτερική ακρόπολη των Οθωμανών, με σκοπό να προστατεύσει το συγκρότημα του σαραγιού του Αλή πασά, στις αρχές του 19ου αι. Μέσα από αυτή τη σύντομη ιστορική αναδρομή, πραγματοποιείται, ήδη, ένα μικρό ταξίδι στον χρόνο, με σαφείς αναφορές και αφετηρία την ύλη. Και ποιος καταλληλότερος χώρος θα μπορούσε να φιλοξενήσει την πρώτη ατομική μου έκθεση, με τίτλο «Χρόνος και Ύλη», από έναν αρχαιολογικό χώρο, όπου οι δύο έννοιες συμπορεύονται και αλληλεπιδρούν για αιώνες; Θα ήθελα, όμως, εδώ να επισημάνω κάτι ότι η έκθεση θα ολοκληρωθεί στις 2 Ιουνίου για πρακτικούς λόγους, λόγω, ουσιαστικά, των ανεμιστήρων, οι οποίοι δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τα υφάσματα των έργων.
Ποια είναι η άποψή σας για την καλλιτεχνική σκηνή των Ιωαννίνων; Υπάρχουν ευκαιρίες για νέους εικαστικούς καλλιτέχνες στην πόλη;
Η πόλη των Ιωαννίνων αποτέλεσε διαχρονικά και εξακολουθεί να αποτελεί ένα καλλιτεχνικό και πνευματικό, πολιτιστικό κέντρο. Δημιουργοί δραστηριοποιούνται σε ποικίλους τομείς, όχι μόνο εικαστικοί αλλά και λογοτέχνες, αργυροχόοι κ.τ.λ. Χαίρομαι, πραγματικά, για την άνθιση των τεχνών και των γραμμάτων και ειδικά για την ενασχόληση με τον πολιτισμό πολλών νέων ανθρώπων. Στον τομέα των εικαστικών και με τη Σχολή Καλών Τεχνών υπάρχουν πλέον πολλοί δημιουργοί, με διαφορετικά υλικά, τεχνικές, τρόπους έκφρασης ώστε να πραγματοποιείται ένας γόνιμος καλλιτεχνικός διάλογος.
Θεωρώ ότι υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες για τους νέους εικαστικούς που πραγματικά επιδιώκουν την εξωστρέφεια αλλά και την επικοινωνία τόσο με άλλους καλλιτέχνες όσο και με το κοινό της πόλης.
Ποιες είναι οι κύριες επιρροές που έχουν διαμορφώσει το έργο σας; Υπάρχουν συγκεκριμένοι καλλιτέχνες ή κινήματα που σας έχουν επηρεάσει;
Όπως σε κάθε δημιουργό έτσι και σε εμένα, προσωπικά, οι συγκεκριμένες επιλογές των υλικών, των μορφών, του ύφους μπορούν να θεωρηθούν απόρροια των προσωπικών βιωμάτων, της εκπαίδευσης και της επιρροής από συγκεκριμένα ρεύματα ή καλλιτέχνες. Προσπαθώντας να μελετήσω όσο μεγαλύτερο μέρος της τέχνης είναι εφικτό, σεβόμενη και εκτιμώντας κάθε ρεύμα, κίνημα, προσπάθεια και φυσικά δημιουργό και ανάλογα με την αισθητική μου αντίληψη και τα βιώματά μου, ορισμένα κινήματα μου τράβηξαν περισσότερο το ενδιαφέρον και μου άσκησαν μεγαλύτερη επιρροή. Χαρακτηριστικά αναφέρω το μπαρόκ, τον εξπρεσιονισμό, τον σουρεαλισμό, τον ντανταϊσμό, τον κονστρουκτιβισμό, όπως και την τέχνη από ανακυκλώσιμα υλικά (trash art). Ως μεμονωμένους καλλιτέχνες θα αναφέρω τον Δομίνικο Θεοτοκόπουλο για την εκπληκτική επιμήκυνση των φιγούρων του, τον Καραβάτζο για τη δραματοποίηση των έργων του, τον Αλμπέρτο Τζακομμέτι για την απόδοση των ανθρωπίνων μορφών, τον Βλαντιμίρ Τάτλιν, τον Άνσελμ Κίφερ για την προσπάθειά του να επεξεργαστεί το παρελθόν και να διυλίσει καθετί σκοτεινό που εμπεριέχει και αρκετούς ακόμη.
Πώς φαντάζεστε την εξέλιξη της τέχνης σας τα επόμενα χρόνια; Ποιοι είναι οι στόχοι και οι φιλοδοξίες σας για το μέλλον ως καλλιτέχνιδα;
Αυτό που με ενδιαφέρει πραγματικά είναι να δημιουργώ, να εξελίσσομαι καλλιτεχνικά, να γνωρίζω και νέα έργα και δημιουργούς, να δέχομαι νέα ερεθίσματα, να επικοινωνώ και να αλληλεπιδρώ με ανθρώπους που ενδιαφέρονται για την τέχνη και τον πολιτισμό αλλά και μέσω της τέχνης, να βοηθώ ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, όπως τους τροφίμους στο άσυλο ανιάτων όπου και δημιουργούμε, από κοινού, κάθε εβδομάδα. Επιπλέον, θα ήθελα να ταξιδέψω με τα έργα μου και εκτός Ιωαννίνων αλλά και Ηπείρου, διευρύνοντας τους καλλιτεχνικούς μου ορίζοντες.
