Την εικόνα αυτή μεταφέρει ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Ιωαννίνων Δημήτρης Δημητρίου με επιστολή προς τα Υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης & Επενδύσεων, καθώς και προς την Ειδική Γραμματεία Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους. «Η βάση και το πνεύμα του νομοθετήματος είναι αφενός η ρύθμιση σε έως 240 δόσεις για Δημόσιο και Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης, αφετέρου το “κούρεμα” οφειλών προς τις τράπεζες, ωστόσο μέχρι και σήμερα διαβλέπουμε καθυστερήσεις και ενδεχομένως μη ενεργή συμμετοχή των Τραπεζών, με αποτέλεσμα να οδηγείται και να καταδικάζεται σε αποτυχία το όλο εγχείρημα», σημειώνει χαρακτηριστικά.
Όπως επισημαίνει, πολλά και σημαντικά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι οφειλέτες- μέλη, πολλές φορές διαδικαστικά αλλά και επί της ουσίας, όπως ο μεγάλος όγκος που καλούνται να διαχειριστούν Δημόσιο, Ασφαλιστικοί Φορείς και οι Τράπεζες.
Συμπερασματικά, στις έως τώρα κατατεθειμένες αιτήσεις, παρατηρούνται τα εξής προβλήματα:
- Η ανάκτηση οφειλών δε γίνεται εντός 15 ημέρων, όπως ο Νόμος ρητά ορίζει, αλλά με αρκετή καθυστέρηση, δημιουργώντας πρόβλημα στην άμεση οριστικοποίηση της αίτησης και αποφυγής αναγκαστικών μέτρων. Για παράδειγμα, εάν ο οφειλέτης έκανε την αίτηση του, στις 1/7/2021 έως και σήμερα δεν έχουν ανακτηθεί οι οφειλές του, κυρίως από τις τράπεζες, με αποτέλεσμα, να κινδυνεύει να χάσει το ακίνητό του σε πλειστηριασμό, εάν αυτός είχε οριστεί έως τον Νοέμβριο του 2021.
- Γίνονται ακόμα και σήμερα, πολλές αναβαθμίσεις που καθυστερούν τη διαδικασία.
- Οι χρηματοδοτικοί φορείς δε διορθώνουν άμεσα τα λάθη τους, οπότε δεν μπορεί να οριστικοποιηθεί η αίτηση.
- Για να υποβάλει κάποιος αίτηση, θα πρέπει να αποσυρθεί από τον προηγούμενο εξωδικαστικό και αυτό δημιουργεί κάποιο είδος προβλήματος στην τελική απόφαση του οφειλέτη.
- Δεν μπορεί να προστεθεί σύμβουλος στην αίτηση ή να αλλαχθεί, παρά μόνο εάν έχει γίνει στο αρχικό στάδιο.
- Επίσης, ο Ν. 4738/2020 τροποποίησε και αντικατέστησε και το Πτωχευτικό Δίκαιο. Ο νέος πτωχευτικός νόμος φέρνει ριζικές αλλαγές στη ρύθμιση οφειλών των φυσικών και νομικών προσώπων. Έχει ονομαστεί επίσης ως δεύτερη ευκαιρία, για τους οφειλέτες. Στη χώρα μας, ανέκαθεν η πτώχευση αποτελούσε, την τελευταία λύση, για τους εμπόρους, καθότι αυτό σήμαινε την μη ύπαρξη άλλων μέτρων για την πληρωμή των οφειλών τους, στο Δημόσιο και σε τρίτους. Έτσι η πτώχευση είχε δαιμονοποιηθεί ή για να μιλήσουμε με νομικούς όρους, είχε «ποινικοποιηθεί», αφού όσοι πτώχευαν, έμπαιναν στο μάτι του κυκλώνα, ενώ όπως ήταν έως την ισχύ του Ν. 4738/2020, αποτελούσε έναν δυσλειτουργικό νόμο, που στις περισσότερες φορές δεν επέφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα, αφού τα χρέη του πτωχεύσαντα, επανέρχονταν μετά από την περαίωση της διαδικασίας και την μη εξεύρεση λύσης.
- Να σημειωθεί ότι σήμερα δεν υπάρχει νομοθετική ρύθμιση σε ισχύ που να προστατεύεται η κύρια κατοικία, παρά μόνο για μια μερίδα δανειοληπτών που ονομάζονται ευάλωτοι από τον Ν. 4738/2020 και πληρούν κριτήρια εισοδήματος εξαιρετικά χαμηλά. Στις περιπτώσεις αυτές, η κύρια οικία θα μεταβιβάζεται σε φορέα (ιδιώτης) απόκτησης και επαναμίσθωσης και ο οφειλέτης θα αποκτά δικαίωμα μίσθωσης διάρκειας 12 ετών με επιδότηση του ενοικίου και καταβολή μισθώματος με δικαίωμα επαναγοράς στο τέλος της μίσθωσης. Σε περίπτωση μη καταβολής τριών μισθωμάτων ο οφειλέτης θα αποβάλλεται, θα τον διώχνουν δηλαδή από το ακίνητο, και θα χάνει το δικαίωμα επαναγοράς του ακινήτου. Μετά το πέρας των δώδεκα ετών, ο οφειλέτης θα μπορεί εάν ο ίδιος το επιθυμεί, να επαναγοράσει το ακίνητο στην αξία της εμπορικής του αξίας την οποία ορίζει πιστοποιημένος εκτιμητής ακινήτων.
Όπως και στο παλαιό πτωχευτικό δίκαιο την αίτηση για κήρυξη πτώχευσης μπορεί να καταθέσει εκτός από τον οφειλέτη και οι πιστωτές, αλλά και ο εισαγγελέας πρωτοδικών.
Η πτωχευτική περιουσία περιλαμβάνει το σύνολο της περιουσίας του και το εισόδημά του εφόσον ξεπερνά το ποσό των εύλογων δαπανών διαβίωσης. Δεν ανήκουν στην πτωχευτική περιουσία τα ακατάσχετα περιουσιακά στοιχεία και τα ακατάσχετα εισοδήματα του οφειλέτη. Επίσης δε χάνει το εισόδημά του ο οφειλέτης αν από την απόφαση χάσει την κύρια οικία του ή άλλη περιουσία που υπερβαίνει το 10% των οφειλών του και αξίζει τουλάχιστον 100.000 ευρώ.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι και μετά την πτώχευση ή και την απαλλαγή του οφειλέτη οι εγγυητές και συνοφειλέτες εξακολουθούν να ευθύνονται έναντι των πιστωτών αν δεν έχει καλυφθεί ολόκληρη η απαίτηση τους.
«Με όλα τα παραπάνω που είμαστε βέβαιοι ότι είναι σε αντίληψη σας παρακαλούμε όπως επανεξετάσετε τις αρχικές σας απόψεις προς το συμφέρον των επιχειρήσεων αλλά και των ελληνικών οικογενειών για μια μετάβαση σε μια δίκαιη επίλυση αλλά και μια βιώσιμη επιχειρηματικότητα», καταλήγει ο κ. Δημητρίου.
