ΕπικαιρότηταΑίθουσα Σύνταξης

Μπορούν να γίνουν καλλυντικά από οινολάσπη;

Ένα από τα λαμπρότερα παραδείγματα σύνδεσης της έρευνας και της καινοτομίας με την παραγωγική δραστηριότητα αποτελεί η τελευταία διάκριση του εργαστηρίου Βιοτεχνολογίας του Τμήματος Βιολογικών Εφαρμογών και Τεχνολογιών του πανεπιστημίου Ιωαννίνων και της αποφοίτου, από τον περασμένο Νοέμβριο, Μαρίας Παπαγιαννάκου, στον 1o διαγωνισμό καινοτομίας VitiVini LAB.

Η ομάδα του Εργαστηρίου, αποτελούμενη από τον καθηγητή και διευθυντή του εργαστηρίου Χαράλαμπο Σταμάτη, τον πανεπιστημιακό υπότροφο Δημήτρη Αλίβερτη και την προπτυχιακή (κατά την υποβολή της πρότασης) φοιτήτρια, κατέκτησαν το 3ο βραβείο στον διαγωνισμό καινοτομίας, που πραγματοποιήθηκε από τη Διεπαγγελματική Αμπέλου και Οίνου, στο πλαίσιο του Στρατηγικού Σχεδιασμού για την Αμπελουργία.

Η πρόταση που κατέθεσε αφορά τη βιοτεχνολογική αξιοποίηση βιοδραστικών συστατικών της οινολάσπης, με σκοπό την ανάπτυξη καλλυντικών σκευασμάτων.

Προερχόμενη από οικογένεια οινοποιών, που δραστηριοποιούνται στα Μεσόγεια Αττικής, η Μαρία Παπαγιαννάκου επέλεξε να ασχοληθεί με αυτό το αντικείμενο, στο πλαίσιο εκπόνησης της πτυχιακής της εργασίας στο τμήμα Βιολογικών Εφαρμογών. Έτσι, ξεκίνησε να μελετά τη σχετική βιβλιογραφία και να προετοιμάζει την εργασία της έναν χρόνο πριν.

Όπως ανέφερε στον Η.Α., οι γονείς της, λόγω της ενασχόλησής τους με τον κλάδο, την ενημέρωσαν για τον σχετικό διαγωνισμό, που διοργανώθηκε για πρώτη φορά από την Διεπαγγελματική Αμπέλου και Οίνου, σε συνεργασία με την Aephoria.net.

Σκοπός του διαγωνισμού, όπως είχε αναφέρει σε σχετική συνέντευξη ο πρόεδρος της Διεπαγγελματικής Βαγγέλης Αργύρης, ήταν να αναδειχθούν καινοτόμες μέθοδοι, προϊόντα και υπηρεσίες σε όλα τα στάδια της καλλιέργειας της αμπέλου, της παραγωγής, της μεταποίησης, της τυποποίησης, της εμπορίας, της προβολής και της προώθησης του οίνου και των λοιπών προϊόντων του αμπελοοινικού τομέα.

Στο τελευταίο στάδιο της παραγωγικής διαδικασίας και μάλιστα στο ίζημα, που μένει μετά το τέλος της ζύμωσης, την οινολάσπη, επικεντρώθηκε η εργασία της Μαρίας και των καθηγητών του Εργαστηρίου. Στόχος ήταν να ερευνηθεί αν βιοδραστικά συστατικά της οινολάσπης μπορούν να αναστείλουν ένζυμα, που δημιουργούν δερματικές παθήσεις, όπως για παράδειγμα ο υπερχρωματισμός.

Τα πειράματα, στο πλαίσιο της διπλωματικής, είχαν θετικά αποτελέσματα και στόχος πλέον για την Μαρία είναι η περαιτέρω έρευνα, που μπορεί να οδηγήσει σε ένα τελικό προϊόν. «Σαν ιδέα γνώριζα ότι είναι πρωτοποριακή, αλλά δεν περίμενα αυτή την εξέλιξη. Ούτε οι γονείς μου το περίμεναν, όταν μου πρότειναν να συμμετέχω», σημειώνει.

Ακόμη πιο ενδιαφέρον στοιχείο, που αναδεικνύει περισσότερο την ανάγκη για σύνδεση της έρευνας με την επιχειρηματικότητα, είναι ότι η οινολάσπη, αφού εξαντληθεί η χρήση της στο πλαίσιο της παραγωγικής διαδικασίας, αποτελεί ένα απόβλητο για τις επιχειρήσεις του κλάδου, που σήμερα διαχειρίζεται ως τοξικό απόβλητο.

«Ήξερα από την οικογένειά μου ότι είναι ένα θέμα που απασχολεί τον κλάδο και, μέσω αυτής της χρήσης, θα μπορούσε να υπάρξει ένα μοντέλο κυκλικής οικονομίας και, παράλληλα, μια φιλική προς το περιβάλλον αξιοποίηση της οινολάσπης. Παράγονται δισεκατομμύρια τόνοι οινολάσπης παγκοσμίως», επισημαίνει η Μαρία.

Προφανώς, για να συνεχιστεί η έρευνα, χρειάζεται και χρηματοδότηση, την οποία θα αναζητήσει, ενώ η κατάκτηση του τρίτου βραβείου σημαίνει ότι η πρόταση, μαζί με άλλες έξι του διαγωνισμού, περνούν στο στάδιο της επώασης. Οι βραβευθέντες θα πάρουν μέρος σε εκπαιδευτικά σεμινάρια, όπου θα διδαχθούν από εξειδικευμένους επιστήμονες και διακεκριμένους επαγγελματίες, με στόχο την απόκτηση της αναγκαίας κατάρτισης (business plan κ.λπ.), ώστε να μετουσιώσουν τις προτάσεις τους σε επιχειρηματική πράξη.

Πάντως, η Μαρία δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στους καθηγητές της, και ιδιαίτερα τον κ. Σταμάτη, σημειώνοντας πως είναι δεκτικοί και πρόθυμοι να ακούσουν τις ιδέες των φοιτητών και, παράλληλα, τους δίνουν «χώρο» να τις εξελίξουν. «Θεωρώ ότι δεν είναι τυχαίο το ότι το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και το ΒΕΤ θεωρούνται από τα καλύτερα στη χώρα. Οι καθηγητές είναι προσιτοί, έχουν καλή επαφή με τους φοιτητές, κάτι που μάλλον είναι πιο εύκολο να συμβεί στην περιφέρεια», τονίζει.

Οι δυσκολίες βέβαια, για φοιτητές και καθηγητές, έχουν να κάνουν με την οικονομική δυστοκία και το αυξημένο κόστος για αναλώσιμα υλικά και εξοπλισμό, που είναι απαραίτητα για την έρευνα.

 

Σχετικά άρθρα

«Πνεύμονας» οι αθλητικές εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου

Κανένας κίνδυνος για το Τμήμα Μηχανικών Η/Υ και Πληροφορικής

Αποστόλης Τζελέτας

Επίτιμη διδάκτορας του Τμήματος Ιατρικής μια κορυφαία ιταλίδα επιστήμονας