Εκεί πήγαινε κάθε καλοκαίρι από μικρός ο θρυλικός Κώστας Νεστορίδης για να εξασφαλίσει η οικογένειά του, δουλεύοντας στα χωράφια της περιοχής, το ψωμί για τον χειμώνα. Από τις αλάνες αυτών των προσφυγικών χωριών ξεκίνησε το ποδόσφαιρο και ο Λάμπρος Γεωργιάδης, τηρώντας κατά γράμμα την ιεραρχία. Στην αρχή με την ομάδα της Νέας Σαμψούντας, μετά στον ΠΑΣ Πρέβεζα, στην Αναγέννηση Άρτας και το 1986 στην ΑΕΚ. Περιπετειώδης η μεταγραφή στον «Δικέφαλο». Υπηρετώντας στα Γιάννινα τη στρατιωτική θητεία, χρειάστηκε να βγει στην…αναφορά του λόχου, ζητώντας 24ωρη άδεια, με σκοπό να πάει στην Αθήνα και να υπογράψει στην ΑΕΚ. Ο διοικητής τον απείλησε με 20ήμερη φυλάκιση αν δεν γινόταν η μεταγραφή, μήπως του έλεγε ψέματα! Ο Λάμπρος Γεωργιάδης έκανε σημαντική καριέρα από το 1986 μέχρι το 1993 στην ΑΕΚ. Όπως λέει ο ίδιος στη σημερινή μεγάλη συνέντευξη, έζησε μεγάλες στιγμές με την κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων, ενός Σούπερ Καπ και ενός Λιγκ Καπ. Φόρεσε 130 φορές την κιτρινόμαυρη φανέλα και σημείωσε 10 γκολ. Είναι καθηγητής φυσικής αγωγής και από τους πιο πιστούς και τακτικούς παίκτες στην ομάδα των βετεράνων της «Ένωσης».
Λάμπρο, ήσουν ΑΕΚ από μικρός λόγω προσφυγικής καταγωγής ή έγινες ΑΕΚ λόγω μεταγραφής;
Η ΑΕΚ είναι η ομάδα που σημάδεψε τη ζωή μου. Είναι η ομάδα της καρδιάς μου. Όμως από μικρό παιδί, ως Ηπειρώτης και εγώ, πήγαινα στα Γιάννινα και έβλεπα παιχνίδια του ΠΑΣ όταν έπαιζε με τις μεγάλες ομάδες. Δεν το κρύβω ότι συμπαθούσα και τον ΠΑΣ. Μάλιστα είχα δεχτεί και μεταγραφικές προτάσεις που δεν ευδοκίμησαν. Ήταν προφανώς γραφτό να παίξω στην ΑΕΚ και όχι στα Γιάννινα.
Πως ξεκίνησες το ποδόσφαιρο;
Από την ομάδα του χωριού μου, τη Νέα Σαμψούντα Πρέβεζας. Οφείλω πολλά στον χωριανό μου, Κυριάκο Χουρίδη. Στα νιάτα του ήταν σπουδαίος ποδοσφαιριστής του ΠΑΣ Πρέβεζα και του ΠΑΣ Γιάννινα. Αργότερα, όταν με την Εθνική Νέων πήραμε τη δεύτερη θέση στην Ευρώπη, αφιέρωσα τη φανέλα και τη στολή στον άνθρωπο αυτόν σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, γιατί με βοήθησε πάρα πολύ. Ο Χουρίδης έφτιαξε την ομάδα του χωριού και μας έκανε προπόνηση στην Πρέβεζα, γιατί δεν είχαμε ακόμη γήπεδο. Μπήκα πολύ μικρός στην ομάδα. Δεν άργησε και η μεταγραφή στον ΠΑΣ Πρέβεζα που ήταν στη Γ’ Εθνική, αρχές δεκαετίας του ’80. Ήμουν ακόμη πιτσιρικάς, πήγαινα στο Λύκειο. Πρώτο ματς ήταν με την Κέρκυρα. Μπήκα αλλαγή και έβαλα ένα καταπληκτικό γκολ. Έτσι ξεκίνησε η καριέρα μου.
Προπονητής στον ΠΑΣ Πρέβεζα ήταν ο Λεβεντάκος;
Όχι, ήταν ο Λεωνίδας Μπαρκούζος, που αγωνίστηκε πολλά χρόνια στην Πρέβεζα. Είχαμε και έναν πολύ καλό γυμναστή για εκείνη την εποχή, τον Τάκη Ρούσσο. Θέλω να σημειώσεις και να μην ξεχάσεις τα ονόματα που θα σου πω, γιατί μπορεί να έπαιξα στην ΑΕΚ και να πανηγύρισα την κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων, αλλά ποτέ δεν ξέχασα από που ξεκίνησα. Κάθε καλοκαίρι, όταν πηγαίνω στο χωριό, βρίσκω παλιούς φίλους και τους ανθρώπους που με βοήθησαν. Πάντα θα λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Κυριάκο Χουρίδη που με έβαλε σε ηλικία 13 ετών στην ομάδα του χωριού, αλλά και στον ΠΑΣ Πρέβεζα που φρόντισε για τη διαμονή και τη διατροφή μου, ενώ ήμουν μαθητής Λυκείου. Σε παρακαλώ να γράψεις για το εστιατόριο «Νικόπολη» που έτρωγα τα μεσημέρια και την ταβέρνα «Ψάθα» που έτρωγα κάθε βράδυ με τον φίλο μου τον Γιάννη. Μπήκα πολύ μικρός στο ποδόσφαιρο. Πηγαίνοντας στην ομάδα της Πρέβεζας, κάναμε φιλικά παιχνίδια και με τον ΠΑΣ Γιάννινα. Τότε αντιλήφθηκα ότι στέκομαι καλά στο γήπεδο και με αντιπάλους παίκτες Α’ Εθνικής. Απέκτησα αυτοπεποίθηση. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το μπαράζ με τον Λεβαδειακό στον Πύργο. Χάσαμε στα πέναλτι την άνοδο στη Β’ Εθνική.
Ποια ήταν η κλασική θέση σου;
Εγώ ξεκίνησα ως «δεκάρι» και ως μεσοεπιθετικός, κάνοντας κάθε χρόνο πάνω από 25 γκολ στην Εθνική ερασιτεχνική κατηγορία που έπαιζα με την ομάδα της Πρέβεζας. Με τον καιρό και με τη μεγάλη προσπάθεια που έκανα άρχισε να συζητείται το όνομά μου. Υπήρξαν προτάσεις από τον Παναθηναϊκό, τον Άρη και τον ΠΑΣ Γιάννινα. Η διοίκηση της Πρέβεζας ζήτησε δέκα εκατομμύρια δραχμές, ποσό μεγάλο για έναν νεαρό ερασιτέχνη ποδοσφαιριστή. Κάποια στιγμή, το 1984, απογοητεύτηκα γιατί μου έλεγαν ότι θα πάω σε κάποια μεγαλύτερη ομάδα, αλλά σκάλωνε η μεταγραφή στο οικονομικό. Όμως, για καλή μου τύχη, βρέθηκε η Αναγέννηση Άρτας, η οποία έδωσε πέντε εκατομμύρια δραχμές στον ΠΑΣ Πρέβεζα και έγινε η μεταγραφή. Η Αναγέννηση ήταν τότε στη Γ’ Εθνική. Ιστορικό σωματείο, που παλιά διεκδικούσε και άνοδο στην Α’ Εθνική. «Σε πήραμε για να σε πουλήσουμε σε μεγαλύτερη ομάδα και να βγάλουμε χρήματα» μου είχε πει ο γενικός αρχηγός της ομάδας, Βάιος Μπουζάνης.
«Ο Κέσλερ με ήθελε στον Ολυμπιακό»
Απ’ ό,τι θυμάμαι, στην Άρτα έπεσες σε μια φουρνιά καλών παικτών που είχε η Αναγέννηση.
Συμφωνώ ότι η Αναγέννηση είχε σημαντικούς ποδοσφαιριστές. Δεν λέω ονόματα, μην ξεχάσω κανέναν και παρεξηγηθώ. Παίζαμε στον βόρειο όμιλο της Γ’ Εθνικής. Το πρώτο μου μεγάλο παιχνίδι ήταν με τον Ολυμπιακό στην Άρτα για το Κύπελλο Ελλάδας. Είχα καλή εμφάνιση όπως έγραψαν και οι εφημερίδες της εποχής. Όπως έμαθα αργότερα, ο Κέσλερ που ήταν προπονητής ζήτησε να με αποκτήσει ο Ολυμπιακός. Τελικά ο Ολυμπιακός πήρε τον Βαίτση, όχι εμένα. Ήταν και ο Γιώργος πολύ καλός ποδοσφαιριστής. Θυμάμαι ακόμη ότι την Μεγάλη Εβδομάδα του 1986 παίξαμε με τον ΠΑΣ Γιάννινα φιλικό παιχνίδι στο ξηρό γήπεδο της Άρτας. Έβαλα ένα γκολ που ξεσήκωσε την εξέδρα. Στο τέλος ήρθε και μου μίλησε ο τότε προπονητής των Ιωαννίνων, ο αείμνηστος Γκερντ Πρόκοπ. Πίστεψα ότι ήρθε η στιγμή να μεταγραφώ στον ΠΑΣ, μετά από τόσες προτάσεις που είχαν γίνει πριν, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Τι σου είπε ο Πρόκοπ; Δώσατε τα χέρια;
Ο Πρόκοπ μου έδωσε συγχαρητήρια για την απόδοση που είχα και ότι θα ήθελε να με δει και στα Γιάννινα. Στη συνέχεια πήγα φαντάρος. Υπηρετούσα σε μονάδα των Ιωαννίνων και έκανα προπονήσεις στον ΠΑΣ. Όλα τα παιδιά μου φέρθηκαν άψογα, σαν να ήμουν αδελφός τους. Γράψε και για τον φροντιστή του ΠΑΣ που με είχε σαν παιδί του. Όταν τελείωσε το πρωτάθλημα Α’ Εθνικής της σεζόν 1985-86, ο ΠΑΣ είχε φιλικό στα Γιάννινα με τον Απόλλωνα Αθηνών. Μου είπαν από την Αναγέννηση Άρτας να παίξω και εγώ με τον ΠΑΣ για να με δει ο Πρόκοπ. Ο Γερμανός με ξεκίνησε με τη βασική ενδεκάδα και μου έδωσε τη φανέλα με το νούμερο δέκα. Το πόσο καμάρωσα γι’ αυτό δεν περιγράφεται. Το δεκάρι στην πλάτη είχαν οι μεγάλοι παίκτες του ΠΑΣ. Οι εφημερίδες έγραψαν ότι πήγα καλά.
Η ΑΕΚ πως προέκυψε το καλοκαίρι του 1986; Έτσι όπως μας τα λες, σε είχε ο ΠΑΣ στην αγκαλιά του, στα πόδια του. Πως δεν σε έβαλε να υπογράψεις;
Δεν μπορούσα από μόνος μου να υπογράψω, γιατί είχα δελτίο στην Αναγέννηση Άρτας. Εγώ ήμουν κλεισμένος στο στρατόπεδο, καθώς με πήγαινε πολύ κόντρα ο διοικητής. Είχα μεσάνυχτα τι γινόταν έξω για την μεταγραφή μου. Ήμουν αποκομμένος και από το τηλέφωνο γιατί πήγαμε σε άσκηση σε έναν χώρο έξω από το χωριό Πεδινή. Κοιμόμασταν έξω. Ήμουν οδηγός σε καναδέζα. Σε ένα δρομολόγιο βρήκα διαθέσιμο τηλεφωνικό θάλαμο και αμέσως πήρα τηλέφωνο στην Άρτα. Κόντευα να τρελαθώ από τον πόλεμο που μου έκανε ο διοικητής. Μίλησα με τον γενικό αρχηγό Βάιο Μπουζάνη και πριν προλάβω να του πω όλα αυτά, σκάει η βόμβα. Μου λέει επί λέξει: «Κάνε υπομονή δύο με τρεις ημέρες και να είσαι έτοιμος. Θα πάμε Αθήνα για να υπογράψεις στην ΑΕΚ». Μου έπεσε το ακουστικό από τα χέρια. Του λέω «μην μου κάνεις πλάκα, γιατί έχω τα νεύρα μου με τα καψόνια του διοικητή και θα ξεσπάσω σε σένα». «Μιλώ σοβαρά, σχεδόν τα βρήκαμε με την ΑΕΚ, μιλάμε συνεχώς με τον πρόεδρο Ζαφειρόπουλο» μου απάντησε ο Μπουζάνης. Δύο βραδιές δεν έκλεισα μάτι από την αγωνία. Η άσκηση τελείωσε και επιστρέψαμε στο στρατόπεδο. Ήμουν στημένος με τις ώρες στο τηλέφωνο της μονάδας περιμένοντας κλήση από την Άρτα, όπως και έγινε. Μου λέει ο Μπουζάνης: «Λάμπρο, πάρε αμέσως άδεια, φεύγουμε για Αθήνα, θα υπογράψεις στην ΑΕΚ. Αν δεν σου δώσει άδεια ο διοικητής, θα πάμε στον στρατηγό». Βγαίνω στην αναφορά του λόχου, όπως γίνεται στον στρατό, για να ζητήσω άδεια. Αναφέρομαι κανονικά. «Στρατιώτης Λάμπρος Γεωργιάδης, ειδικότητος οδηγός, λαμβάνω την τιμή να σας αναφέρω, κύριε διοικητά, ότι αιτούμαι 24ωρη άδεια προκειμένου να μεταβώ στην Αθήνα και να υπογράψω για την μεταγραφή μου στην ΑΕΚ»! Έμειναν όλοι κάγκελο, αξιωματικοί και στρατιώτες, όταν άκουσαν ότι θα πάρω μεταγραφή στην ΑΕΚ. Δεν το πίστευαν. «Αν δεν πας στην ΑΕΚ και λες ψέματα, θα φας είκοσι μέρες φυλακή Γεωργιάδη» μου λέει με αυστηρό ύφος ο διοικητής. Τελικά δεν με ξαναείδε. Υπέγραψα στην ΑΕΚ, αποσπάστηκα σε μονάδα του Διόνυσου που πηγαίνουν οι αθλητές, καθώς είχα κληθεί και στην εθνική ενόπλων. Στα Γιάννινα πήγα τον Οκτώβριο για να πάρω την μετάθεση.
Τα λες ωραία με παραστατικό τρόπο. Ντυμένος φαντάρος υπέγραψες;
(Γελά…) Άλλαξα στον δρόμο, είχα σε ένα σακβουαγιάζ ένα τζιν παντελόνι και ένα μπλουζάκι. Έτσι έγινε η μεταγραφή. Πήγα στην ΑΕΚ σε ηλικία 23 ετών. Καλή ηλικία για ποδόσφαιρο. Ήταν η μεγάλη ευκαιρία της ζωής μου. Αν πήγαινα στον ΠΑΣ και καθόμουν μερικά χρόνια και έφτανα σε ηλικία 26 και 27 ετών, δεν θα με έπαιρνε καμία μεγάλη ομάδα. Ήταν γραπτό προφανώς να παίξω στην ΑΕΚ.
Το πρώτο σκίρτημα στα αποδυτήρια της ΑΕΚ
Πως νιώθει ένα παιδί από την επαρχία ευρισκόμενο ξαφνικά στα αποδυτήρια μιας μεγάλης ομάδας, δίπλα με παίκτες που ενδεχομένως να τους είχε και ινδάλματα;
Νιώθεις δέος αλλά και μεγάλη τιμή. Το βάρος στις πλάτες μεγάλο. Βαριά και η φανέλα της ΑΕΚ. Πρόλαβα στην ΑΕΚ Μαύρο, Μανωλά, Σάντμπεργκ, Εστερχάζι. Παικταράδες. Τους θαύμαζα από πριν. Τους είχα και συμπαίκτες. Τον Μπάγεβιτς τον πρόλαβα προπονητή, δεν τον πρόλαβα ποδοσφαιριστή. Πήγα με πολλά εφόδια στην ΑΕΚ και με μεγάλη πίστη ότι θα τα καταφέρω. Έκανα πολλά παιχνίδια στη Γ’ Εθνική με τον ΠΑΣ Πρέβεζα και την Αναγέννηση Άρτας. Είχα μεγάλη αντοχή, ταχύτητα, αλτικότητα. Δούλεψα πολύ σκληρά για να πετύχω όλα αυτά. Πριν ξεκινήσουμε με την ΑΕΚ την προετοιμασία στη Γερμανία, εγώ επί δύο εβδομάδες έτρεχα με γιλέκο πέντε χιλιόμετρα στις παραλίες της Πρέβεζας. Όταν πήγαμε στη Γερμανία με προπονητή τον Φαφιέ, είχα σπάσει όλα τα κοντέρ στα εργομετρικά. Ήμουν πολύ γυμνασμένος. Ο Φαφιέ αγαπούσε τα νέα παιδιά, δεν κοίταζε μόνο ονόματα. Τόσο στην προετοιμασία στη Γερμανία, όσο και στα φιλικά που ακολούθησαν με Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό πήγα πολύ καλά, βάζοντας και γκολ.
Πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου ευλογημένο, γιατί έζησες στην ΑΕΚ την κατάκτηση των τριών εκ των πέντε συνολικά πρωταθλημάτων που κατέκτησε επί εποχής επαγγελματικού ποδοσφαίρου, δηλαδή από το 1979 και μετά.
Θα ήμουν και στο τέταρτο πρωτάθλημα της σεζόν 1993-94, αν δεν είχα έναν σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο που με ανάγκασε να κάνω δύο αρθροσκοπήσεις και να μείνω πίσω. Λόγω αυτού του τραυματισμού σταμάτησε το καλοκαίρι του 1993 απότομα η καριέρα μου στην ΑΕΚ, πηγαίνοντας για έναν χρόνο στην Καλαμάτα.
Θύμισέ μας κάποια μεγάλα παιχνίδια που έκανες με την ΑΕΚ.
Θυμάμαι το πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι με την Ίντερ στο «Μεάτσα». Όταν προέρχεσαι από τα ξηρά γήπεδα της Γ’ Εθνικής και παίζεις στο κατάμεστο «Μεάτσα» έχοντας αντίπαλο τον Ρουμενίγκε, τον Πασαρέλα, τον Ταρντέλι, τον Αλτομπέλι, τον Ζένγκα, τον Μπέργκομι, παίκτες δηλαδή παγκοσμίου κλάσεως, νιώθεις ότι δεν ζεις στη Γη, αλλά κάπου αλλού. Στο επαναληπτικό παιχνίδι με την Ίντερ στην Αθήνα έβαλα γκολ από κόρνερ που το ακύρωσε άδικα ο Σουηδός διαιτητής. Στην αρχή έδειξε σέντρα και μετά είπε ότι δεν μετρά το γκολ γιατί είχε τελειώσει ο χρόνος του πρώτου ημιχρόνου. Κακός διαιτητής, θέλω να τον χαρακτηρίσω με μια λέξη, αλλά άσ’ το…. Δεν θα ξεχάσω επίσης τις στιγμές που ζήσαμε όταν πήραμε το πρωτάθλημα του 1989. Το είχε ανάγκη ο κόσμος. Είχε δέκα χρόνια η ΑΕΚ χωρίς τίτλο. Δεν θα ξεχάσω τη νίκη εκτός έδρας με 1-0 επί του Ολυμπιακού, η οποία ουσιαστικά μας έδωσε τον τίτλο. Θυμάμαι και το πρώτο γκολ που σημείωσα σε ντέρμπι με μεγάλες ομάδες. Παίζαμε με τον Παναθηναϊκό στο Ολυμπιακό Στάδιο και βάζω ένα καταπληκτικό γκολ. Πραγματική αποθέωση που μοιάζει με όνειρο.
«Προέχει η κατασκευή του γηπέδου για την ΑΕΚ»
Με την ΑΕΚ σε ποιες θέσεις αγωνίστηκες;
Με τον Μπάγεβιτς έπαιξα σε πολλές θέσεις. Και μπακ χαφ και πίσω και μπροστά. Μόνο τερματοφύλακας δεν έγινα. Ο Αλέφαντος με πήγαινε πολύ και ήθελε να με γυρίσει μπακ. «Έχω μια γρήγορη μπακάρα που θα πάθετε πλάκα» έλεγε ο κυρ-Νίκος, Θεός σχωρέσ’ τον, αλλά δεν έμεινε για πολύ, έφυγε. Στα επτά χρόνια που αγωνίστηκα στην ΑΕΚ έζησα ξεχωριστές στιγμές με την κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων, ενός Σούπερ Καπ και ενός Λιγκ Καπ. Επίσης το 1988 πήραμε την δεύτερη θέση στο πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα με την Εθνική Ελπίδων. Λόγω αυτής της επιτυχίας πέρασα και στα ΤΕΦΑΑ.
Με τους συμπαίκτες πως τα πήγαινες;
Όλοι σε μια ομάδα δεν μπορεί να είναι φίλοι. Εγώ είχα με όλα τα παιδιά καλές σχέσεις, τις οποίες διατηρώ και σήμερα. Δεν έχω λείψει από τα φιλικά παιχνίδια των παλαίμαχων. Ακόμα και στον Έβρο ταξίδεψα αυθημερόν για αγώνα και επέστρεψα όλη νύχτα, γιατί την επόμενη ημέρα είχα σχολείο. Γενικά με τον οργανισμό της ΑΕΚ διατηρώ πολύ καλές σχέσεις.
Πως βλέπεις την σημερινή ομάδα της ΑΕΚ;
Για μένα προέχον θέμα είναι το γήπεδο. Με τον Μελισσανίδη η ΑΕΚ αποκτά ένα σύγχρονο γήπεδο ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Πήγα πολλές φορές και το είδα. Μπαίνεις τώρα μέσα, χωρίς να μπει χορτοτάπητας και χωρίς να ολοκληρωθούν τα έργα, και είναι ένα στολίδι. Φαντάσου πως θα είναι μετά. Να είναι καλά ο Μελισσανίδης, γιατί μόνο αυτός μπορούσε να κάνει αυτό το μεγάλο έργο. Αγωνιστικά η ΑΕΚ δεν είναι αυτή που περιμένουμε να είναι, αλλά χρειάζεται υπομονή. Ο πρόεδρος δίνει μεγάλη βάση για την ολοκλήρωση της κατασκευής του γηπέδου. Όταν γυρίσει η ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια και στην «Αγιά Σοφιά» θα γίνει πάλι καλή και δυνατή ομάδα.
