Δεν είναι από τους ανθρώπους που βγαίνουν εύκολα στα μέσα ενημέρωσης. Λίγες είναι οι παρουσίες του. Όταν βγαίνει λέει λίγα και καλά. Κουβέντες με νόημα και αξία.
Ο λόγος για τον παλιό σπουδαίο άσο του ΠΑΣ Γιάννινα και του Ολυμπιακού Βασίλη Παπαγγέλη. Μαζί ξετυλίξαμε το νήμα της ζωής και της πορείας του στα γήπεδα. Τα είπαμε για αρκετή ώρα στην «Κυρά Φροσύνη», δίπλα από τα νερά της θρυλικής λίμνης των Ιωαννίνων. Για τη γειτονιά που μεγάλωσε, τα παιχνίδια στις αλάνες, το πρώτο ματς με τον ΠΑΣ και τη σημαντική καριέρα με την κυανόλευκη φανέλα, σε μια μεγάλη εποχή για το γιαννιώτικο ποδόσφαιρο.
Ασφαλώς και δεν μπορούσε να λείψει από την ατζέντα της συνέντευξης η μεταγραφή του τον Ολυμπιακό, που ήταν η κορύφωση της καριέρας του. Την πρώτη περίοδο 1977-84 στον ΠΑΣ Γιάννινα είχε 129 συμμετοχές και οκτώ γκολ στην Α’ Εθνική. Στον Ολυμπιακό είχε 31 συμμετοχές και τρία γκολ στο πρωτάθλημα, συν το Κύπελλο και τα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Στη δεύτερη θητεία του στον ΠΑΣ, από το 1987 και μετά, είχε 70 συμμετοχές και τρία γκολ. Ο Βασίλης Παπαγγέλης σήμερα δεν ασχολείται ενεργά με το ποδόσφαιρο, αλλά βλέπει αγώνες, ενημερώνεται και δε λείπει ποτέ από αγώνες του ΠΑΣ. Υπάρχει σεβασμός και εκτίμηση από την πλευρά του κόσμου στο πρόσωπό του, καθώς ήταν πάντα κύριος και δεν έδωσε το παραμικρό δικαίωμα για σχολιασμό.
Βασίλη, σε ποια γειτονιά μεγάλωσες και ποια ήταν η πρώτη επαφή με το ποδόσφαιρο;
Μεγάλωσα στην Καραβατιά. Εκεί, στο Βαλάνειο και στα ΛΥΒ, υπήρχαν αλάνες και παίζαμε ποδόσφαιρο. Θα έλεγα ότι και εγώ είμαι παιδί της αλάνας. Όμως το πατρικό μου σπίτι ήταν κοντά στο στάδιο «Ζωσιμάδες». Πήγαινα συχνά να δω προπονήσεις. Από πιτσιρίκι με έπαιρνε ο πατέρας μου από το χέρι και βλέπαμε μέχρι το 1966 τα παιχνίδια των παλιών ομάδων Αβέρωφ και Ατρόμητος. Ποιος το περίμενε ότι θα το έφερνε η ζωή να παίξω και εγώ σε αυτό το γήπεδο με τη φανέλα του ΠΑΣ Γιάννινα.
Και η συνέχεια;
Η άνοδος του ΠΑΣ Γιάννινα το 1974 για πρώτη φορά στην Α’ Εθνική, ήταν μια κοσμογονία στο τοπικό ποδόσφαιρο. Δεν υπήρχε παιδί που να κλοτσούσε μπάλα και να μην ονειρεύονταν να παίξει στον ΠΑΣ. Θαυμάζαμε τους παίκτες που ήταν τότε στην ομάδα, ειδικά τους Αργεντινούς. Έχω φωτογραφία σε μαθητικό πάρτι, που ήταν ο Κοντογιωργάκης και ήμουν δίπλα του. Αργότερα γίναμε συμπαίκτες και συγγενείς, αφού η γυναίκα του είναι ξαδέλφη μου. Έτσι και εγώ βρέθηκα στα τσικό του ΠΑΣ και στη συνέχεια στην εφηβική ομάδα. Είμαι γέννημα θρέμμα. Δεν είχα πάει σε άλλη ομάδα, όπως άλλα παιδιά. Μεγάλωσα στον ΠΑΣ.
Ποιος ήταν ο πρώτος προπονητής;
Στην εφηβική ομάδα είχαμε προπονητή τον αείμνηστο Θανάση Δρούγια. Ξεκίνησα ως σέντερ φορ. Τότε υπήρχε η τάση οι ψηλοί να είναι φορ για τις κεφαλιές. Ένας ελληνορουμάνος προπονητής, νομίζω Βασιλείου ήταν το επώνυμό του, με γύρισε στην άμυνα και εκεί καθιερώθηκα. Το 1976 ξεκίνησα με προπονητή τον Ζέτσεφ να κάνω προπονήσεις στην πρώτη ομάδα, ενώ έπαιξα και σε φιλικά παιχνίδια. Στη συνέχεια, από το 1977 και μετά, που επέστρεψε στην τεχνική ηγεσία ο Αντώνης Γεωργιάδης, υπέγραψα αρχικά ημιεπαγγελματικό συμβόλαιο και στη συνέχεια κανονικό.
Βασίλη, πώς ένιωσες όταν πρωτομπήκες στα αποδυτήρια του ΠΑΣ, δίπλα σε μεγάλους παίκτες της εποχής, που τους θαύμαζες από μικρός στις προπονήσεις ή στους δρόμους της πόλης;
Εγώ προσωπικά ήμουν εξοικειωμένος με την ομάδα, γιατί ήμουν πριν στο εφηβικό τμήμα. Οπωσδήποτε νιώθεις δέος αλλά και μεγάλη τιμή να είσαι συμπαίκτης με σπουδαίους ποδοσφαιριστές. Τότε, όλα τα Γιάννινα έπιναν νερό στο όνομά τους. Το 1979 υπέγραψα κανονικό συμβόλαιο ως επαγγελματίας. Οι μεγαλύτεροι παίκτες μας βοήθησαν πολύ. Υπήρχε μεν η ιεραρχία και ο σεβασμός, αλλά μας αντιμετώπιζαν σαν τους μικρότερους αδελφούς τους. Υπήρχε πολύ καλό κλίμα.
«Με την ΑΕΚ έπαιξα πρώτη φορά βασικός»
Διαβάζω ότι ο Αντώνης Γεωργιάδης σε έριξε στα βαθιά νερά, άγουρος ακόμα εσύ ποδοσφαιριστής, να φυλάξεις τον Ντούσαν Μπάγεβιτς σε αγώνα με την ΑΕΚ. Τα λέω καλά;
Θα σου πω, πώς έγινε. Με την ΑΕΚ έπαιξα για πρώτη φορά βασικός. Είχαν προηγηθεί και άλλα παιχνίδια, που είχα συμμετοχές ως αλλαγή. Το πρώτο παιχνίδι ήταν στο ξεκίνημα της σεζόν 1978-79 στο ξηρό γήπεδο του Αιγάλεω. Ακολούθησαν τα παιχνίδια με ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό εκτός έδρας. Στη συνέχεια μπήκα στο β’ ημίχρονο τον Ιανουάριο του 1979 σε ένα παιχνίδι με την Παναχαϊκή στην Πάτρα. Τα πήγα καλά. Έτσι, στο αμέσως επόμενο παιχνίδι με την ΑΕΚ στα Γιάννινα, ο Γεωργιάδης με έβαλε βασικό για να φυλάξω τον Μπάγεβιτς, που ήταν τότε ο καλύτερος φορ του πρωταθλήματος.
Πόσο δύσκολο ήταν αυτό για σένα; Δεν ήταν και ρίσκο;
Είχα εμπιστοσύνη στον εαυτό μου. Ήμουν πολύ καλά προπονημένος, είχα δύναμη και αυτοπεποίθηση. Μας προετοίμασε καλά όλη την εβδομάδα ο Γεωργιάδης. Το Σάββατο, παραμονές του ματς, μου είπε ότι θα ξεκινήσω βασικός. Και τα πήγα καλά. Έπεσα μεν στα βαθιά νερά, αλλά κολύμπησα. Είναι σημαντικό να κάνεις καλό ξεκίνημα.
Μεγάλος δάσκαλος ο κυρ Αντώνης;
Για μένα, ναι, ήταν μεγάλος δάσκαλος στο ποδόσφαιρο. Από τις δικές του προπονήσεις είχαμε φοβερή φυσική κατάσταση. Είχαμε αντοχές για δύο παιχνίδια την ημέρα. Είχε γνώσεις και λόγω της ευφράδειας λόγου, ήταν πολύ μεταδοτικός. Καταλάβαινες αμέσως τι σου έλεγε. Και σου έδινε στο πιάτο το παιχνίδι της αντίπαλης ομάδας. Πώς παίζει, πώς κινούνται οι παίκτες, τι πρέπει εσύ να κάνεις. Εγώ του οφείλω πολλά. Ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται.
Τι θυμάσαι περισσότερο από την πρώτη περίοδο που ήσουν στον ΠΑΣ;
Στον ΠΑΣ ήμουν από το 1973 στα τσικό. Ως ημιεπαγγελματίας έπαιξα δύο χρόνια και πέντε ως επαγγελματίας. Είναι πολλά τα περιστατικά και πολλοί οι αγώνες. Ασφαλώς το πρώτο ματς που έπαιξα βασικός με την ΑΕΚ, μου έμεινε για πάντα στη μνήμη. Στενοχωρήθηκα πολύ, όταν πέσαμε στη Β’ Εθνική το 1984, στο μπαράζ με τον Πανιώνιο στη Λάρισα. Ακούστηκαν πολλά και σε αυτό φταίει η τότε διοίκηση που άφησε να αιωρούνται διάφορα. Σε ό,τι αφορά εμένα, το τράβηξα μέχρι τέρμα στα δικαστήρια, για να καθαρίσω το όνομά μου. Να φανταστείς ότι μετά το μπαράζ, κάνοντας χρήση της πενταετίας, πήγα στον Ολυμπιακό, αντί να είμαι χαρούμενος, ήμουν στενοχωρημένος.
«Στον Ολυμπιακό πήγα με πενταετία»
«Στον Ολυμπιακό πήγα με πενταετία»Βασίλη, καλύτερη δικαίωση είναι η εκτίμηση του κόσμου. Για πες πώς έγινε η μεταγραφή στον Ολυμπιακό;
Ο Ολυμπιακός με είχε ζητήσει από το καλοκαίρι του 1983, αλλά δε με έδωσαν. Το καλοκαίρι του 1984 είχα πενταετία. Ο ΠΑΣ μου έκανε εκπρόθεσμη πρόταση ανανέωσης και αν το κυνηγούσα, δε θα έπαιρνε ούτε δραχμή από τον Ολυμπιακό. Αν θυμάσαι, πρώτα το σωματείο που ανήκες σου έκανε πρόταση ανανέωσης και αν μια άλλη ομάδα έδινε αντιπρόταση με κατά 50% μεγαλύτερη προσφορά, σε έπαιρνε. Ο ΠΑΣ έκανε πρόταση 4,5 εκατομμυρίων δραχμών αλλά εκπρόθεσμη. Δέχθηκα να συμβιβαστώ στα δικαστήρια για να μη χάσει αυτά τα λεφτά από τον Ολυμπιακό.
Πώς ένιωσες στα πρώτα βήματα στον Ολυμπιακό, δίπλα σε μεγάλα ονόματα της εποχής;
Κάθε αρχή είναι δύσκολη. Όμως στον Ολυμπιακό, είχα ερείσματα, γιατί με είχε ζητήσει και ένα χρόνο νωρίτερα. Με είχαν προτείνει στη διοίκηση ο Νίκος Αναστόπουλος και ο Τάσος Μητρόπουλος. Επίσης, ήμασταν μαζί στην αστυνομία με τον Μητρόπουλο και τον Λεμονή. Αυτοί με βοήθησαν να προσαρμοστώ καλύτερα. Δεν αντιμετώπισα δυσκολίες. Με αγκάλιασαν οι παίκτες, αλλά και ο κόσμος.
Ο Ολυμπιακός ήταν η κορύφωση της καριέρας σου;
Ναι, γιατί είναι ο κορυφαίος και ο μεγαλύτερος σύλλογος στην ομάδα. Αλλά τιμητική για μένα είναι και η καριέρα μου στον ΠΑΣ Γιάννινα. Στη δεκαετία του ’70 όλα τα παιδιά στα Γιάννινα που κλοτσούσαν μπάλα, είχαν όνειρο να παίξουν στον ΠΑΣ. Εγώ το πέτυχα και μετά ήρθε ο Ολυμπιακός, η κορύφωση της καριέρας. Βαριά φανέλα και πίεση από τον κόσμο που θέλει τίτλους και διακρίσεις. Και καλά κάνει. Ο κορυφαίος σύλλογος πάντα πρέπει να είναι στην κορυφή. Όταν πήγα εγώ το 1984, ο Ολυμπιακός προέρχονταν από τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα με τον Νταϊφά.
Πότε έκανες στον Πειραιά την καλύτερη χρονιά;
Τη δεύτερη χρονιά πήγα καλύτερα, όταν είχε φύγει ο Κέσλερ και είχε αναλάβει προπονητής ο Αντώνης Γεωργιάδης. Έκανα πολλά καλά παιχνίδια, βάζοντας και γκολ. Στη συνέχεια με τον Παναγούλια δεν είχα πολλές συμμετοχές και γι’ αυτό ζήτησα να φύγω. Ο Νταϊφάς μου είπε να μείνω, αλλά εγώ καταλάβαινα ότι με τον Παναγούλια δε θα είχα μέλλον και αποχώρησα.
«Σεβόμουν πολύ τον Νταϊφά»
Ηγέτης ο Νταϊφάς;
Ήταν άνθρωπος που δε μιλούσε πολύ, αλλά έκανε ό,τι έλεγε. Δεν έχω παράπονο, με συμπαθούσε, αυτός με πήρε στον Ολυμπιακό και δεν ήθελε να φύγω. Αλλά και εγώ τον σεβόμουν. Ο Νταϊφάς είχε λόγο και τον τηρούσε. Ήταν από τους παλιούς λιμανίσιους, όπως λέμε. Και ο Μιλτιάδης Μαρινάκης ήταν καλός άνθρωπος και παράγοντας. Θυμάμαι και τον σημερινό πρόεδρο, τον Βαγγέλη Μαρινάκη, ήταν οπαδός του Ολυμπιακού. Τα είπαμε πρόπερσι, μετά από χρόνια, όταν έπαιξε ο Ολυμπιακός στα Γιάννινα.
Ξέχασα να σε ρωτήσω πριν, ποια ήταν η χειρότερη στιγμή στον Ολυμπιακό; Να υποθέσω η ήττα με 4-0 από τον Παναθηναϊκό στον τελικό Κυπέλλου του 1986;
Το πέτυχες, ήταν πραγματικά η χειρότερη στιγμή. Να άνοιγε η γη και να μας κατάπινε. Ήταν ντροπιαστική ήττα σε τελικό Κυπέλλου, με τον αιώνιο αντίπαλο. Εγώ έπαιξα στο β’ ημίχρονο, αλλά δεν έχει αυτό σημασία. Σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα, φταίξαμε όλοι οι παίκτες.
Μιας και μιλάμε για τον Ολυμπιακό, σχολίασέ μας και τη σημερινή κατάσταση που υπάρχει στον Θρύλο.
Δίκαια παίρνει τα πρωταθλήματα, είναι κατά γενική ομολογία η καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Είναι δε η μοναδική ομάδα που επενδύει, παίρνει παίκτες από το πάνω ράφι, όπως συνηθίζουμε να λέμε. Αυτή τη στιγμή κάνει παιχνίδι μόνος του. Πήγε λίγο τα τελευταία χρόνια να μπει στον συναγωνισμό ο ΠΑΟΚ, αλλά δεν έχει τη δυναμική του Ολυμπιακού. Δεν μπορεί να τον ξεπεράσει με τίποτα. Έχει πλήρες ρόστερ, καλό προπονητή, καλό τιμ και έναν μεγάλη ηγέτη, τον Βαγγέλη Μαρινάκη.
Η επιστροφή πάλι στα Γιάννινα
Μετά από τρία χρόνια, έκλεισε για σένα το κεφάλαιο Ολυμπιακός. Κάνει εντύπωση το γεγονός ότι, ενώ είχες προτάσεις από ομάδες Α’ Εθνικής, προτίμησες να γυρίσεις το 1987 στον ΠΑΣ Γιάννινα, που είχε υποβιβαστεί στη Β’ Εθνική. Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος;
Είχα προτάσεις από Παναχαϊκή, Εθνικό και Ιωνικό. Αλλά εγώ δεν έβαζα τις ομάδες αυτές πάνω από τον ΠΑΣ Γιάννινα και ας είχε υποβιβαστεί τότε στη Β’ Εθνική. Με πίεσε και ο τότε πρόεδρος Κώστας Γκλίναβος, ήταν προγραμματισμένος και ο γάμος μου και έτσι ξαναγύρισα στα Γιάννινα.
Οι τελευταίοι σταθμοί της καριέρας;
Μετά τον ΠΑΣ, πήγα στην Κέρκυρα, στη Ναύπακτο, στον Θεσπρωτό και έκλεισα την καριέρα μου.
Έχεις παίξει και στις μικρές εθνικές ομάδες;
Ναι, αγωνίστηκα στην Εθνική Νέων, Ελπίδων, στην Εθνική ερασιτεχνών. Κλήθηκα στην εθνική ανδρών, έκανα προπονήσεις, αλλά δεν αγωνίστηκα σε επίσημο παιχνίδι. Η Εθνική ερασιτεχνών δεν υπάρχει σήμερα. Τότε ήταν η ολυμπιακή ομάδα. Ένα ματς με την Ιταλία, το δώσαμε στο στάδιο «Ζωσιμάδες» των Ιωαννίνων. Πολλοί από τους Ιταλούς είχαν παίξει αργότερα σε μεγάλες ομάδες και σε Μουντιάλ.
«Θέλει ενισχύσεις ο σημερινός ΠΑΣ»
Να σταθούμε λίγο στον σημερινό ΠΑΣ Γιάννινα. Πώς βλέπεις την ομάδα ενόψει της νέας σεζόν;
Ο ΠΑΣ έκανε τα δύο τελευταία χρόνια εξαιρετική πορεία. Επέστρεψε αμέσως στη Σούπερ Λίγκα και τη σεζόν που πέρασε έκανε και πολύ καλές εμφανίσεις. Ο Γιαννίκης στα δύο χρόνια που ήταν στον πάγκο, παρουσίασε μια άλλη φιλοσοφία, ένα άλλο ποδόσφαιρο, πολύ ελκυστικό. Και όλα αυτά, χωρίς να έχει πλήρες ρόστερ. Η νέα σεζόν θα είναι δύσκολη. Έφυγαν κάποιοι σημαντικοί παίκτες. Περιμένουμε να δούμε ποιοι παίκτες θα έρθουν. Επειδή ήρθε νέος προπονητής, έφυγαν παίκτες, θα έρθουν άλλοι, θα χρειαστεί χρόνος για να αποκτηθεί ομοιογένεια. Θα έλεγα ότι χτίζει ομάδα τριετίας, όπως έγινε και πριν από δύο χρόνια, που έγιναν ανακατατάξεις στο ρόστερ μετά τον υποβιβασμό στη Σούπερ Λιγκ 2. Είναι πολύ καλό για τον ΠΑΣ το γεγονός ότι ο πρόεδρος δεν αλλάζει εύκολα προπονητές. Αυτό πρέπει να το χρεώσουμε στον κ. Χριστοβασίλη. Δεν επεμβαίνει στο έργο των προπονητών και τους αφήνει να κάνουν χωρίς πίεση τη δουλειά τους. Το λέω μετά λόγους γνώσεως, γιατί συνεργάστηκα και εγώ με τον πρόεδρο. Ξέρω ότι δεν παρεμβαίνει.
Πώς βλέπεις τον νέο προπονητή, τον κύριο Ηρακλή Μεταξά;
Τον κύριο Μεταξά δεν τον ήξερα. Διάβασα ότι έχει καλό βιογραφικό, καλύτερο απ’ αυτό που είχε ο κύριος Γιαννίκης. Θα τον κρίνουμε στην πορεία και σύμφωνα με την δουλειά που θα παρουσιάσει στην ομάδα. Δεν είναι σωστό να κρίνεις έναν προπονητή, χωρίς να περιμένεις να δεις τη δουλειά και το έργο του.
Όταν φεύγει ένας πετυχημένος προπονητής από μια ομάδα, αυτό είναι βαρίδιο για τον αντικαταστάτη του; Το θέτω έτσι, γιατί ο κόσμος πάντα μπαίνει στον πειρασμό των συγκρίσεων, είτε δικαίως, είτε αδίκως.
Συγκρίσεις πάντα θα υπάρχουν, είναι αναπόφευκτο. Αλλά θα πρέπει να κρίνουμε συνολικά το έργο ενός προπονητή, λαμβάνοντας υπόψη και κάτω από ποιες συνθήκες δουλεύει. Θα αναφέρω το παράδειγμα του Γιάννη Πετράκη. Έφυγε μετά από υποβιβασμό της ομάδας. Είναι αποτυχημένος, επειδή έπεσε η ομάδα; Όχι φυσικά. Είναι πετυχημένος, παρουσίασε έργο, με αυτόν βγήκε ο ΠΑΣ για πρώτη φορά στην Ευρώπη, έβγαλε και παίκτες. Αν υπήρχε το VAR, δεν θα έπεφτε ο ΠΑΣ, γιατί έχασε βαθμούς από λάθη διαιτητών. Ο Γιαννίκης αποχώρησε ως πετυχημένος. Τον Μεταξά θα τον κρίνουμε από το δικό του έργο και όχι σύμφωνα με το τι έκανε ο Γιαννίκης και δεν έκανε αυτός, ή το αντίστροφο. Θα πρέπει να δούμε κάπως διαφορετικά το ποδόσφαιρο.
«Υπάρχει διοικητική σταθερότητα»
Επειδή είδες τα πράγματα από μέσα, συνεργαζόμενος από διάφορα πόστα με την ΠΑΕ, είναι η ομάδα σε καλό δρόμο;
Έχει διοικητική σταθερότητα. Από εκεί και πέρα πρέπει να γίνουν κάποιες κινήσεις, δηλαδή να αντικατασταθούν οι παίκτες που έφυγαν, για να μπορέσει και ο νέος προπονητής να περάσει την δική του φιλοσοφία. Θέλει ενισχύσεις στην επίθεση, αλλά και στα χαφ.
Τι έχεις διδαχτεί τόσα χρόνια στα γήπεδα;
Ο αθλητισμός σε κάνει πειθαρχημένο και καλύτερο άνθρωπο. Έχει πίκρες αλλά και πολλές χαρές. Διδάχτηκα ότι σε όλα τα πράγματα χρειάζεται το μέτρο. Να μην υπερβάλεις στις επιτυχίες αλλά και στις αποτυχίες. Επιπλέον μαθαίνεις ότι δεν μπορείς να κερδίζεις πάντα εσύ, υπάρχει και ο αντίπαλος. Αυτό στη ζωή σημαίνει ότι δεν πρέπει να είσαι πλεονέκτης, αλλά να κοιτάζεις και τους γύρω σου. Εγώ πορεύτηκα με το κεφάλι ψηλά. Στη γειτονιά που μεγαλώσαμε στα Γιάννινα, μάθαμε να είμαστε ευθείς. Ό,τι έχουμε να πούμε, το λέμε στα ίσα. Και κρατούμε πάντα τον λόγο. Αυτό λέω πάντα και στον γιό μου.
Πώς και δεν έγινες προπονητής;
Έγινα προπονητής σε ομάδες νέων. Ήμουν έξι χρόνια στον ΠΑΣ Γιάννινα στις μικρές ηλικιακά ομάδες και βοηθός του Στεφάν Ντεμόλ. Διετέλεσα για ένα διάστημα και γενικός αρχηγός, επί εποχής Χριστοβασίλη. Οι ομάδες νέων που είναι σήμερα, ξεκίνησαν να δομούνται με μένα προπονητή από το 2006 και μετά. Επαγγελματικά δε θέλησα να το συνεχίσω, γιατί είμαι από τους ανθρώπους που δεν κάνουν συμβιβασμούς, δεν έχουν καλές δημόσιες σχέσεις, δεν παρακαλούνε, αντιστέκονται σε πολλά πράγματα. Είναι στάση ζωής και δεν αλλάζει.
Είδες το ματς Δανία – Φινλανδία, σοκαρίστηκες με την περίπτωση του Έρικσεν; Σου έτυχε τέτοιο περιστατικό σε γήπεδο;
Να μην κάνω τον ψύχραιμο, σοκαρίστηκα όπως όλος ο κόσμος. Όλοι παγώσαμε. Εμένα μου έτυχαν δύο τέτοιες περιπτώσεις. Μία σε προπόνηση του ΠΑΣ που γύρισε η γλώσσα του προπονητή Πάκερτ και τον επανέφερε ο Χρήστος Κλαρούδας και μία σε αγώνα της Αστυνομίας με το Ναυτικό στη Λεωφόρο, για το πρωτάθλημα ενόπλων δυνάμεων. Ο Γιώργος Καστανός του Απόλλωνα συγκρούστηκε με άλλον παίκτη και έπεσε αναίσθητος. Εγώ πήγα κοντά του και τον βοήθησα, έχοντας την εμπειρία από το περιστατικό με τον Πάκερτ που είδα στα Γιάννινα.
Άνοιξε ένας κύκλος συζητήσεων, να γίνονται λιγότεροι αγώνες, οι παίκτες δεν είναι μηχανές.
Είναι πολύ σοβαρό θέμα και η ΟΥΕΦΑ με την ΦΙΦΑ θα πρέπει να το δουν με τη δέουσα σοβαρότητα. Οι περισσότεροι παίκτες των μεγάλων ομάδων φτάνουν να δίνουν 60 και 70 παιχνίδια τον χρόνο. Η καταπόνηση είναι μεγάλη. Οι ομάδες προσπαθούν να έχουν μεγάλο ρόστερ για να ξεκουράζουν παίκτες, αλλά πάλι οι υποχρεώσεις είναι μεγάλες.
