Η συμφωνία για το Μακεδονικό είναι μία πολύ καλή συμφωνία για την Ελλάδα. Οι γείτονες μας, άλλαξαν το όνομά της χώρας τους, επειδή τους το ζητήσαμε. Είναι κάτι που δεν θα έκανε ποτέ καμία άλλη χώρα με το δικό της όνομα, και σίγουρα όχι η Ελλάδα. Να ζητάμε περισσότερα και από αυτό, είναι και άδικο και μάταιο.
Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός πιστώνονται μία ιστορική συμφωνία η οποία συνεπάγεται για εκείνους πολιτικό κόστος, αφού δεν είναι δημοφιλής σε μεγάλος μέρος της κοινωνίας. Έλυσαν ένα μεγάλο ζήτημα, για το οποίο παίρνουν τα εύσημα από τη διεθνή κοινότητα. Η ιστορική τους επιτυχία δεν αλλάζει, ακόμη και αν δεχτούμε ότι η πρόθεσή τους ήταν να προκαλέσουν ζημιά στην αντιπολίτευση.
Και το κόστος και τα εύσημα, η κυβέρνηση τα μοιράζεται με τους βουλευτές της αντιπολίτευσης που θα υπερψηφίσουν τη συμφωνία. Όπως και με το μνημόνιο ή το σύμφωνο συμβίωσης, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να περάσει δύσκολα κοινωνικά αποδεκτούς νόμους, χάρη στην αντιπολίτευση. Ο πρωθυπουργός στηρίχθηκε δηλαδή στην κοινωνική και πολιτική συναίνεση, με τις οποίες είναι εκ πεποιθήσεως και ενστικτωδώς αντίθετος.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έπρεπε να έχει στηρίξει τη συμφωνία. Η σύνθετη ονομασία είναι θέση και δική του, και του κόμματος του. Η μη στήριξη είναι ιστορικό λάθος για τη Νέα Δημοκρατία. Ένα κόμμα που διεκδικεί ως κυρίαρχο στοιχείο της ταυτότητας του την συμπόρευση με την Ευρώπη κόντρα στο κυρίαρχο κάθε φορά εθνικό ρεύμα, δεν μπορεί να απουσιάζει από μία ιστορική στιγμή της Ευρώπης και της Ελλάδας.
Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας δεν στήριξε μεν τη συμφωνία, ούτε όμως δίχασε τον κόσμο. Οι τόνοι του είναι χαμηλοί. Και αυτό πρέπει να του το αναγνωρίσουμε. Αντί απλώς να τον βρίζουν για ακροδεξιό, οι μετριοπαθείς υποστηρικτές της κυβέρνησης, εκείνοι που δήθεν υπέστησαν τον λαϊκισμό του Τσίπρα ως «αναγκαίο κακό», θα πρέπει σήμερα να δώσουν μία απάντηση: Το βασικό τους επιχείρημα υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι ιστορικά κάποιος έπρεπε να εναντιωθεί στα μνημόνια, γιατί διαφορετικά το αγανακτισμένο πλήθος θα στρεφόταν στη Χρυσή Αυγή. Τώρα, δεν ισχύει το ίδιο για το Μακεδονικό και τη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη;
Τέλος, κόστος πληρώνουν όσες και όσοι στηρίζουν τη συμφωνία, ενώ την έχουν φέρει ο Τσίπρας, ο Κοτζιάς, ο Παππάς, και η Θάνου. Όπως ο πρωθυπουργός πληρώνει με ψήφους στη Μακεδονία, ο Μητσοτάκης με τη δυσαρέσκεια των φιλευρωπαϊστών, έτσι δεν πρέπει να υποτιμούμε το κόστος και για όλους εκείνους που συστρατεύονται με τον βουλευτή Κυρίτση, λίγες μέρες αφότου τον άκουσαν να τους λέει ότι άμα λάχει θα τους ρίξει και μία χούντα, έτσι για να γελάσουμε. Είναι και αυτοί λοιπόν νικητές της συμφωνίας, γιατί πιάνουν τη μύτη τους ώστε να κάνουν αυτό που θεωρούν σωστό.
