Απόψεις

Ξεπαγιασμένοι για το «1900»

Πολλά και διάφορα έπιασε σήμερα η Τσιμπίδα του Η.Α. Τον χρόνο που φεύγει και περνά, εκείνον που έρχεται, την παγωμένη Κουντουριώτου, την καλή δουλειά που έκανε ο δήμος για να καθαρίσει τους δρόμους, το παγοδρόμιο έξω από το Δικαστικό Μέγαρο, αλλά και τα... νέα ήθη στα λεωφορεία των ΚΤΕΛ.

Ο χρόνος ο αληθινός

Πάνω στο γραφείο σήμερα ξεχώρισα ανάμεσα από χαρτιά, φακέλους, εφημερίδες και περιοδικά, που μας έρχονται από συλλόγους, το επιτραπέζιο ημερολόγιο του 2019 με το γαλάζιο εξώφυλλο, που το αγοράσαμε για τις ανάγκες του γραφείου. Δεν το άνοιξα ακόμη, το αφήνω εκεί σφραγισμένο, λες και επιθυμώ ο χρόνος να σταματήσει στο χθες. «Μα ο χρόνος ο αληθινός σαν μικρό παιδί είναι εξόριστος, μα ο χρόνος ο αληθινός είναι ο γιος μας ο μεγάλος κι ο μικρός», τραγουδάει ο Διονύσης Σαββόπουλος. Κι από το στίχο αυτό παίρνοντας αφορμή, θυμάμαι πώς καθόριζε τον χρόνο σε γεγονότα η μάνα μας. Ο τάδε πήγε εξορία την ημέρα που τα παιδιά μάζευαν ξύλα για τις αποκριές. Κι ενώ από τη δεκαετία του 1960 είχαν περάσει τόσα χρόνια, εκείνη τα υπολόγιζε σαν να ήταν χθες. Φράσεις σαν αυτές «Τότε που έπαιζε ο σινε-Ορφέας «Τα σαράντα σκαλοπάτια», συχνά-πυκνά παίζουν στις κουβέντες μας και σήμερα μεταξύ μας, χωρίς να αναφέρονται χρονολογίες. Όπως και η αναφορά μας σήμερα εδώ στην εφημερίδα: Ο Κώστας Φρόντζος πέθανε τότε με τη μεγάλη κακοκαιρία στα Γιάννενα, που ήταν σαν τώρα μεγάλη παγωνιά (χωρίς να πούμε ότι ήταν τα Χριστούγεννα του 1986). Σαν τα γεγονότα να ορίζουν το χρόνο κι όχι ο χρόνος τα γεγονότα.

Το πριν και το μετά

Πολλά τα ερωτήματα που γεννιούνται, καθώς σκεπτόμαστε τον χρόνο που έφυγε. Τι είναι ο χρόνος και πώς τον υπολογίζουμε; Σήμερα η τεχνολογία καθορίζει τον χρόνο με τα δικά της μέτρα και σταθμά. Όλα είναι καταγεγραμμένα σε ένα κινητό ή σε ένα κομπιούτερ. Τα ημερολόγια σχεδόν ανήκουν στο παρελθόν κι είναι μόνο για να τα ξεφυλλίζουμε και να γυρίζουμε τον χρόνο πίσω, καθώς μας θυμίζουν τα παλιά. Όπως για παράδειγμα το ημερολόγιο που έπεσε στα χέρια μας χθες, της πάλαι ποτέ Γενικής Διοίκησης Περιφέρειας Ηπείρου, με πολλές όμορφες εικόνες από τα Γιάννενα και τη λίμνη. Ο χρόνος που φεύγει και πώς τον αξιολογούμε. Το ημερολόγιο «μια επινόηση για να κανονικοποιήσουμε τον αχανή χρόνο να δώσουμε όνομα στις μέρες μας και αριθμό πρωτοκόλλου στα χρόνια μας. Να προσδιορίσουμε το πριν και το μετά». Έτσι κάπως περιγράφει τα γεγονότα και τον χρόνο σε ένα μέρος του σεναρίου της ταινίας του ο σπουδαίος τσεχοφικός τούρκος σκηνοθέτης Νουρί Μπιλγκέ Τσεϋλάν. Πρόκειται για τις πολυεπίπεδη ταινία «Χειμερία νάρκη», που είδαμε πρόσφατα στην αίθουσα της οδού Κουντουριώτη.

Ξεπαγιασμένοι για το «1900»

Μόνο λίγες αχνές σκιές διασχίζουν την Κυριακή το απόγευμα το καταπαγωμένο οδόστρωμα της οδού Κουντουριώτη. Λίγοι και τολμηροί -ίσως και ολίγον τρελοί- που πιανόμαστε χέρι με χέρι…εδώ θα πέσουμε, εκεί θα πέσουμε. Όμως τη γλιτώσαμε φτηνά και μαζευτήκαμε κάπου πέντε-δέκα νοματαίοι να δούμε όλοι μας, για δεύτερη ή μπορεί και για τρίτη φορά, την εξαιρετική ταινία, την ταινία ποταμός του Μπερτολούτσι, το «1900». Ούτε τα θερμαντικά σώματα μας ζέσταναν, ούτε το τσίπουρο που μπορεί να μας πρόσφεραν οι ωραίοι άνθρωποι του καλλιτεχνικού σωματείου Εξαύδα. Όμως ξεπαγιασμένοι εξακολουθούσαμε να μην απομακρυνόμαστε από την αίθουσα, ώσπου λίγο η προσήλωση με την απορρόφηση του νου από την ταινία, λίγο η σόμπα δίπλα μας, που ζέστανε με τις αχτίνες της, επέδρασαν και μας κράτησαν στις θέσεις μας για ένα τρίωρο. Μετά το τέλος του πρώτου μέρους της ταινίας, ο γυρισμός για το σπίτι ήταν δύσκολος και βαρύς, αλλά… «ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται».

Το παγοδρόμιο

Να σημειώσουμε ότι, κατά γενική ομολογία, έγινε καλή δουλειά από δήμο και περιφέρεια και αντιμετωπίστηκαν τα προβλήματα αυτής της ξαφνικής κακοκαιρίας, που είχαμε χρόνια να βιώσουμε εδώ στα Γιάννενα. Αυτό άλλωστε μας επιβεβαίωσε και ο ταξιτζής, που είναι ο πιο αξιόπιστος μάρτυρας, αφού γυρίζει δρόμους και δρομάκια για να εξυπηρετήσει τους πελάτες του με το ταξί του. Ο οποίος, μάλιστα, είπε ότι πρέπει ο καθένας να καθαρίζει έξω από το σπίτι του και από το μαγαζί του, δείχνοντάς μας την οδό Δοσίου, που ήταν χωμένη μέσα στον πάγο. Όσο για το δικαστικό μέγαρο, ο εξωτερικός του χώρος λειτούργησε χθες ως πραγματικό παγοδρόμιο, όπως μας κατήγγειλαν συμπολίτες μας, που ήταν αναγκασμένοι λόγω δουλειάς τους να περάσουν από το σημείο και λίγο έλειψε να φάνε τα μούτρα τους. Στον χώρο φαίνεται πως δεν έπεσε αλάτι.

Νέα ήθη

«Αγαπητοί επιβάτες, χρόνια πολλά και καλή χρονιά», ευχήθηκε στο επιβατικό του κοινό κι έδωσε τα πλήρη στοιχεία του ο οδηγός του λεωφορείου του ΚΤΕΛ Πατρών, που εκτελούσε το δρομολόγιο Πάτρα-Αθήνα παραμονή Πρωτοχρονιάς. «Τερματικός μας σταθμός ο Ελαιώνας. Παρακαλώ μην ομιλείτε στο κινητό, εκτός αν υπάρχει μεγάλη ανάγκη, γιατί διασπάται η προσοχή του οδηγού, μην τρώτε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού». Μας έκανε εντύπωση το γεγονός και το αναφέρουμε, ώστε να γίνει παράδειγμα και για κάποιους οδηγούς που δεν έχουν αυτή τη συμπεριφορά. Βέβαια, να επισημάνουμε ότι και οι δικοί μας νέοι οδηγοί του ΚΤΕΛ Ιωαννίνων είναι ξεχωριστοί. Βιώσαμε μια άριστη συμπεριφορά την Κυριακή με ένα νέο παλικάρι στο πρωινό δρομολόγιο των εννέα από Αθήνα.