Την Τετάρτη 24-8-22 το απόγευμα στην ημερήσια διάταξη του Δημοτικού Συμβουλίου (εφεξής ΔΣ) Δήμου Ιωαννιτών ήταν και το θέμα της ενημέρωσης για τις σχολικές καθαρίστριες, τρίτο στη σειρά. Το προηγούμενο διάστημα ήταν συχνά στην τοπική επικαιρότητα, καθώς έληξαν οι συμβάσεις που είχαν και έπρεπε να προκηρυχθεί νέα διαδικασία επιλογής για την επόμενη σχολική σεζόν. Το Υπουργείο Εσωτερικών δεν προσφέρει τα ανάλογα κονδύλια για την κάλυψη της μισθοδοσίας ισάριθμων με την περσινή σχολική σεζόν και ο Δήμος Ιωαννιτών δεν έχει -κατά πως ισχυρίζεται- τα απαραίτητα επιπλέον κονδύλια για να καλύψει τη διαφορά κόστους. Εκεί άρχισαν οι κινητοποιήσεις των σχολικών καθαριστριών που έληξε η σύμβασή τους, καθώς φαινόταν ότι δεν θα είχαν την ευκαιρία όλες να εργαστούν και τη νέα σεζόν. Από κοντά συνδικαλιστικοί και συγκεκριμένοι κομματικοί φορείς, που δεν χάνουν ευκαιρία να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους, παρασύροντας πολλές φορές τους εργαζομένους σε αιτήματα υπερβολικά, εκμεταλλευόμενοι την αγωνία τους για την εργασία. Κάποιες φορές βέβαια, για να μην αδικώ, υπερασπίζονται επιτυχώς νόμιμα δικαιώματα εργαζομένων από αυθαιρεσίες της Διοίκησης ή επιχειρήσεων. Πάντως η περίπτωση αυτή δεν εμπίπτει σε αυθαιρεσία της Διοίκησης, καθώς δεν αυθαιρέτησε σε κάτι. Οι εργαζόμενοι διεκδικούσαν από τον Δήμο να προϋπολογίσει επιπλέον ποσό από αυτό που είχε ήδη, ώστε να προκηρυχθούν ισάριθμες με την προηγούμενη σεζόν θέσεις καθαριστριών πλήρους απασχόλησης, αλλά και μετατροπή όσων είχαν εργαστεί ως ωρομίσθιες σε πλήρους απασχόλησης. Το πού θα βρεθούν τα χρήματα και από ποιες άλλες ανάγκες θα κόβονταν, δεν ήταν του ενδιαφέροντός τους, γιατί προφανώς η αγωνία τους ήταν αποκλειστικά για την εργασία τους, όπως θα ήταν στους περισσότερους από εμάς, αλλά και γιατί, απ’ ό,τι φάνηκε, παρατάξεις και φορείς που στέκονταν «μπροστά» τους, είχαν βρει από πού θα κόβονταν τα κονδύλια και είχαν τόση σχέση με την πραγματικότητα οι προτάσεις τους, όση έχει ο γιαννιώτικος μπακλαβάς με τη φέτα τοπικών τυροκομείων: η παραγωγή τους γίνεται στην ίδια περιοχή και καταναλώνονται από ανθρώπους. Καμία άλλη σχέση.
Ως πολίτης είχα ενδιαφέρον να παρακολουθήσω το θέμα αυτό στο ΔΣ διά ζώσης, όπως κάνω για κάθε αντίστοιχα φορτισμένο πολιτικά θέμα που αναδεικνύει τις πολιτικές ποιότητες των εκπροσώπων μας στο ΔΣ. Θέματα δύσκολα γιατί έχει προηγηθεί δημοσιότητα, έχουν υιοθετηθεί από ακραίων εκδηλώσεων συνδικαλιστές και κομματικούς φορείς και έχουν συναισθηματική φόρτιση λόγω ενδιαφέροντος αδύναμων κοινωνικών ομάδων.
Θα μπορούσα να σχολιάσω πολλά αρνητικά και λίγα θετικά στο διάστημα που παρακολούθησα τη συζήτηση επί του θέματος, θα μείνω όμως στο πιο σημαντικό. Αυτό που έμεινε στο κόσκινό μου ήταν η στάση της «αξιωματικής», ας μου επιτραπεί ο όρος, αντιπολίτευσης. Θα προσπαθήσω να βάλω τον εαυτό μου στη θέση τους, για να εξηγήσω τη δική μου στάση, αντί να κατακρίνω ευθέως τη δική τους.
Αν ήμουν η μεγάλη παράταξη της αντιπολίτευσης, όταν είχα λάβει την ημερήσια διάταξη μερικές ημέρες νωρίτερα από το Προεδρείο του ΔΣ, και επειδή γνώριζα ότι θα είναι παρόντες και οι ενδιαφερόμενοι πολίτες στη συνεδρίαση, θα είχα ζητήσει από το Προεδρείο, σε συνεννόηση και με τις άλλες παρατάξεις, να συζητηθεί το θέμα (να γίνει στην ουσία η ενημέρωση από τη Δημοτική Αρχή) στο ξεκίνημα της συνεδρίασης. Θα ζητούσα να το αφαιρέσει από το νούμερο 3 της ημερήσιας διάταξης για να τεθεί στην προ– ημερησίας διατάξεως συζήτηση και έτσι θα ήμουν ουσιαστικός στην εξυπηρέτηση των ενδιαφερομένων ώστε να φύγουν αμέσως μετά την ολοκλήρωση του θέματος αυτού χωρίς καθυστερήσεις και ταλαιπωρία, αλλά θα ήμουν και ουσιαστικός στην ομαλή διαδικασία του ΔΣ αμέσως μετά από αυτό το θέμα και για το υπόλοιπο της συνεδρίασης, αφού θα είχε αποσυρθεί όλος ο κόσμος και θα υπήρχε ομαλότητα.
Αν ήμουν η μεγάλη παράταξη της αντιπολίτευσης, κι αφού το Προεδρείο είχε απορρίψει την πρότασή μου (και λογικά και της υπόλοιπης αντιπολίτευσης αν κρίνουμε από τη στάση της στη συνεδρίαση), θα επανέφερα το θέμα, εφόσον προβλέπεται από τον κανονισμό του ΔΣ, στην έναρξη της συνεδρίασης, ενημερώνοντας σε κάθε περίπτωση εντός του σώματος και με την παρουσία των ενδιαφερομένων, για την πρωτοβουλία που είχα λάβει τις προηγούμενες ημέρες αλλά δεν έγινε δεκτή από το Προεδρείο. Θα έδειχνα με αυτόν τον τρόπο ότι έκανα τη δουλειά μου ως παράταξη και θα κέρδιζα όχι μόνο τους ενδιαφερόμενους πολίτες για το θέμα, αλλά και όλους όσοι προσβλέπουν σε μια ουσιαστική αντιπολιτευτική παράταξη και πιθανά μεθαύριο Διοίκηση του Δήμου.
Αν ήμουν η μεγάλη παράταξη της αντιπολίτευσης, δεν θα σηκωνόμουν να φύγω από τη συνεδρίαση επειδή το Προεδρείο δεν δέχθηκε την πρότασή μου, παίρνοντας μαζί μου τις απόψεις και θέσεις μου επί της ουσίας του ζητήματος που απασχολούσε τους πολίτες, ακόμη κι αν αισθανόμουν ή ήξερα ότι είχα δίκιο. Οι πολίτες με ψήφισαν και με έστειλαν ως τη μεγαλύτερη παράταξη στο ΔΣ, για να υπερασπίζομαι το δίκαιο, το δίκιο τους, εντός του σώματος αυτού και όχι από τα ΜΚΔ την επομένη. Με ψήφισαν (με τίμησαν με την ψήφο τους) για να δίνω τις πολιτικές μάχες εκεί που προβλέπεται, εκεί που παράγεται η πολιτική, και όχι στα δελτία τύπου στις εφημερίδες. Με ψήφισε για να κερδίζω αλλά και να χάνω πολιτικές μάχες. Πλην όμως για να τις δίνω.
Αν ήμουν η μεγάλη παράταξη της αντιπολίτευσης, και μάλιστα αυτή που παρέδωσε την εξουσία στην τωρινή, θα έδειχνα στους πολίτες ότι γνωρίζω τους κανόνες της Διοίκησης του Δήμου, τους κανόνες λειτουργίας του ΔΣ και θα έδινα εντός αυτών των κανόνων την πολιτική μάχη των απόψεών μου. Ο πολίτης θέλει να αισθάνεται τη σιγουριά της σταθερής θέσης και όχι της εγκατάλειψής της, από αυτόν που εμπιστεύθηκε να τον εκπροσωπήσει.
Αν ήμουν η μεγάλη παράταξη της αντιπολίτευσης, και μάλιστα Σύμβουλος αυτής, θα ένιωθα και προσωπικά την ευθύνη της εκπροσώπησης όσων με επέλεξαν στις εκλογές. Πολύ περισσότερο στις εκλογές που έγιναν με το σύστημα της απλής αναλογικής που αναβάθμισε την ψήφο στο πρόσωπο, έναντι της παράταξης.
Αν ήμουν η μεγάλη παράταξη της αντιπολίτευσης θα είχα στο μυαλό μου την υπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος, εκλογικεύοντας όσο μπορώ με τη στάση μου τα αιτήματα επιμέρους ομάδων πολιτών. Θα προσπαθούσα να τους εξηγήσω -κι ας μην τα κατάφερνα- ότι έχει κάποια όρια η ικανοποίηση των αιτημάτων ομάδων πολιτών ή φορέων, αφού η Διοίκηση είναι υπεύθυνη για το σύνολο της λειτουργίας του Δήμου. Εργαζομένων, κατοίκων και επαγγελματιών/επιχειρηματιών. Δηλαδή, επίσης ανθρώπων με ανάγκες. Θα έδειχνα ότι γνωρίζω πώς διοικείται ο Δήμος Ιωαννιτών.
Αλλά δεν είμαι η μεγάλη παράταξη της αντιπολίτευσης, παρά μόνο ένας πολίτης που ενδιαφέρεται για ένα καλύτερο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου όπου ζει και εργάζεται. Ενός πολίτη που ελπίζει ότι η μεγάλη – σήμερα- παράταξη θα ανταποκριθεί και θα ενισχύσει τη λειτουργία του ΔΣ από αύριο. Όπως θα ήθελε και αυτή να λειτουργεί το ΔΣ όταν, πιθανά, επανέλθει αυτή στη Διοίκηση αύριο.
