Απόν από όλα τα μεγάλα ζητήματα που απασχόλησαν την τοπική κοινωνία, είναι το τμήμα Ηπείρου του Τεχνικού Επιμελητηρίου τα τελευταία δύο περίπου χρόνια. Το μοναδικό που θυμόμαστε να έχει ασχοληθεί, είναι η αναστήλωση του γεφυριού της Πλάκας, μέσω των μελών του που συμμετέχουν στην Επιτροπή Παρακολούθησης. Από εκεί και πέρα, δεν υπήρξε καμία ανακοίνωση ή διατυπωμένη θέση για ζητήματα όπως το ΣΒΑΚ, η οδός Νιάρχου, οι έρευνες υδρογονανθράκων ή οι μονάδες βιοαερίου, ζητήματα που απασχόλησαν έντονα την αυτοδιοίκηση και άλλους φορείς. Ακόμα και για τον κόμβο του Δρίσκου, επανήλθε με μια πρόταση του 2010, που τα ίδια τα μέλη του χαρακτήρισαν λίγο-πολύ ανεδαφική. Με δεδομένο ότι το ΤΕΕ είναι ο επίσημος σύμβουλος του κράτους για μια πληθώρα σημαντικών ζητημάτων, σε τοπικό επίπεδο, σίγουρα ο ρόλος αυτός δεν εκπληρώθηκε, για λόγους που δεν έχει νόημα να εξετάσουμε. Ας ελπίζουμε ότι από εδώ και πέρα, με αφορμή την αλλαγή «σκυτάλης» στη διοίκηση, θα δούμε κάτι διαφορετικό.
Γ.Χ.
Αδιαφορία ή επιλογή;
Βέβαια, δεν είναι μόνο το ΤΕΕ/ΤΗ, που δεν κατέθεσε πρόταση στη διαβούλευση για το ΣΒΑΚ. Αναλόγως έπραξαν και όσες παρατάξεις συμμετέχουν στο δημοτικό συμβούλιο, κρίνοντας ίσως πως η διαδικασία δεν τους αφορά, αφού έχουν τη δυνατότητα να εκθέσουν τις θέσεις τους και σε δεύτερο χρόνο. Με δεδομένο, πάντως, πως τώρα γίνεται η όλη συζήτηση, έχασαν μια ευκαιρία να δημοσιοποιήσουν τις θέσεις τους, κάτι, που αντίθετα έπραξε η παράταξη «Γιάννενα Νέα Εποχή» του Μωυσή Ελισάφ. Μπορεί προφανώς και να είναι επιλογή να μην τοποθετηθούν, γιατί όταν κάτι γίνεται προσπάθεια να αλλάξει, συναντά και αντιδράσεις. Και έκριναν πως δεν είναι καιρός να γίνουν δυσάρεστοι.
Α.Τ.
Κουδουνάκι
Μετά και την ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείρωσης, φτάσαμε χθες αισίως τα εννιά ψηφοδέλτια στον δήμο Ιωαννιτών. Αν στο σύνολό τους καταφέρουν να εκπροσωπηθούν στο νέο δημοτικό συμβούλιο, σενάριο που έχει αρκετές πιθανότητες με βάση την απλή αναλογική, τότε μάλλον θα χρειαστεί μια αυστηρή τήρηση των όσων προβλέπει ο κανονισμός του οργάνου και ο επόμενος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου να τον τηρεί με θρησκευτική ευλάβεια. Και δε θα ήταν άσχημο να μπει και κανένα ηλεκτρονικό ρολόι και κάποιο κουδούνι επισήμανσης λήξης του χρόνου, διαφορετικά οι συνεδριάσεις θα αρχίζουν το απόγευμα της μίας ημέρας και θα τελειώνουν το μεσημέρι της άλλης. Εδώ με έξι παρατάξεις και φτάνουν στα άγρια μεσάνυχτα.
Α.Τ.
Τόσος κόπος, τόσα στολίδια…
Χθες το απόγευμα πέρασα από την πλατεία, όπου είχαν συγκεντρωθεί παιδιά και ενήλικες, περιμένοντας να γίνει κάποια γιορταστική εκδήλωση. Δεν είδαμε κάποια κίνηση έως εκείνη την ώρα, πιθανόν αργότερα ίσως γινόταν κάτι. Αλλά δεν είναι σκοπός μας να σταθούμε στα γιορτινά και τα στολίδια, μα στις πλάκες. Προχωρώντας προς το πίσω μέρος της πλατείας υπάρχουν σπασμένες πλάκες. Οι πλάκες αυτές όμως έχουν ξεκολλήσει, προφανώς λόγω κακοτεχνίας γιατί είναι λεπτότατες, έχουν γίνει κομμάτια μικρά που έχουν διασκορπιστεί και πέρα από το σημείο, που αρχικά σκέπαζαν. Για καλή μου τύχη τη γλίτωσα φτηνά, καθώς τις εντόπισα, γιατί πάντα προχωρώ κοιτώντας κάτω. Ο κύριος, που έπεσε πάνω στα αποκολλημένα και σπασμένα κομμάτια λίγο πιο πέρα, την πάτησε. Ευτυχώς που τον είδαμε να σηκώνεται όρθιος και να περπατά. Ένα ερώτημα προκύπτει εύλογα: Τόσος κόπος εκ μέρους του δήμου, τόσα χρήματα δαπανήθηκαν για στολίδια, λαμπιόνια, λευκά δέντρα, τόσα παιχνίδια, δεν στάθηκε τρόπος να αποκαταστήσουν αυτή τη ζημιά;
Λ.Τ.
Τι συμβολίζει το κόκκινο;
Κατεβαίνοντας όλα εκείνα τα σκαλιά από την πλατεία, πέτρινα και ξύλινα, ο δρόμος, αμέσως μετά την οδό Μπιζανίου, μας έφερε στην εκκλησία της Αγίας Μαρίνης. Πεντακάθαρα ήταν όλα γύρω, ίσως γιατί δεν περνούν πολλοί από τα σκαλιά. Φτάνοντας στην εκκλησία, μας έπιασε θλίψη. Όχι τόσο για τη γυναίκα με τα τέσσερα παιδιά γύρω της, που ζητούσε ελεημοσύνη έξω από τον ναό -γιατί δεν την πιστέψαμε- όσο για τα ανήλικα. Η αγανάκτησή μας εντάθηκε στη θέα του καμπαναριού, που έφερνε πάνω του τεράστιες κόκκινες γιρλάντες από τούλι πλουμιστό φτιαγμένες. Μας φάνηκε πολύ άσχημο αισθητικά. Κάποιος άνθρωπος της εκκλησίας, που μας είδε ότι δυσανασχετήσαμε για τον στολισμό, αντέταξε στην απορία μας πως το κόκκινο είναι το χρώμα της φωτιάς και συμβολίζει την αγάπη και το αίμα. Πιο άσχετη άποψη από αυτή δεν υπάρχει, αν αυτή ενστερνίστηκαν οι πατέρες που δεν το απέτρεψαν. Προχωρήσαμε και στο προαύλιο της εκκλησίας. Δέντρα στολισμένα με φωτάκια που λαμπύριζαν, κόκκινες επίσης γιρλάντες λίγο μικρότερες και μια μεγάλη φάτνη τοποθετημένη πάνω σε άχυρα. Ούτε μαγαζί είναι ο ναός να κάνει διαφήμιση, ούτε σπίτι να στολιστεί, ούτε δρόμος για να προσελκύσει κόσμο. Είναι ο οίκος του θεού και δεν θέλει στολίδια περιττά.
Λ.Τ.
