Απόψεις

Η πλωτή πεζογέφυρα

Ο Πάνος Ζώης επανέρχεται στο θέμα της πλωτής πεζογέφυρας, που θα συνδέει την ξηρά με το Νησί και εκτιμά ότι είναι απαραίτητη ως εναλλακτικός (και επιβεβλημένος) τρόπος προσέγγισης σε μια περιοχή, όπως είναι το Νησί, που ανήκει στον δήμο Ιωαννιτών.

Για το αν θα πρέπει ή όχι να κατασκευαστεί μια πλωτή πεζογέφυρα, που να συνδέει το νησί της λίμνης μας με την ξηρά, είναι ένα θέμα που πηγαινοέρχεται στην επικαιρότητα αραιά και πού, λες και πρόκειται για το μεγάλο ταμπού που σκιάζει σαν γκρίζο σύννεφο την πόλη, τη λίμνη και το νησί. Πολλές οι απόψεις, πολλά τα επιχειρήματα υπέρ και κατά της σύνδεσης.

Προσωπικά είμαι υπέρ της κατασκευής μιας πλωτής πεζογέφυρας, που θα συνδέει το νησάκι της πόλης μας με κάποιο σημείο της ξηράς, στην περιοχή της Ντραμπάτοβας. Κι αυτό γιατί ποτέ δεν κατάλαβα τον λόγο που θα πρέπει να πληρώνω εισιτήριο για να επισκεφτώ, να βαδίσω, να πιώ καφέ, να κάνω αγορές σε μια περιοχή του δήμου Ιωαννιτών. Και ποτέ δεν κατάλαβα, πέρα από το εισιτήριο εισόδου στην περιοχή αυτή, γιατί πληρώνω και εισιτήριο εξόδου. Δηλαδή εξιτήριο.

Φανταστείτε κάτι αντίστοιχο για το Κάστρο. Φανταστείτε να θέλετε να μπείτε στην εν λόγω συνοικία και να σας κόβουν εισιτήρια εισπράκτορες κατά την είσοδό σας και εξιτήρια κατά την έξοδό σας. Φανταστείτε το αυτό για οποιαδήποτε συνοικία της πόλης. Θέλετε να πάτε στην Καλούτσιανη; Εισιτήριο. Θέλετε να βγείτε από την Καλούτσιανη; Την πατήσατε. Θα πληρώσετε εξιτήριο. Φανταστείτε και κάτι παραπάνω. Να μην μπορείτε να μπείτε ούτε στο Κάστρο, ούτε στην Καλούτσιανη, ούτε στους Αμπελόκηπους όχι μόνο όποια ώρα του εικοσιτετράωρου θελήσετε, αλλά ούτε και μετά τις δώδεκα το βράδυ. Εκτός κι αν το νησάκι της λίμνης και της πόλης μας, το νησάκι των Γιαννιωτών, είναι μια αυτόνομη περιοχή με δικούς της νόμους και διαδικασίες. Εκτός εάν έχει κηρύξει την αυτονομία του πρόσφατα ή εδώ και πολλά χρόνια και δεν μας το έχει ανακοινώσει κανείς δήμαρχος. Έχει τέτοια μυστικά η πόλη;

Μια πλωτή γέφυρα θα ήταν ένας εναλλακτικός τρόπος για να έχει κάποιος πρόσβαση στο νησί. Και αυτό που γράφω δεν είναι παραξενιά, είναι δικαίωμα του καθενός να έχει πρόσβαση σε μια περιοχή της πόλης του, ελεύθερα, χωρίς να είναι αναγκασμένος να πληρώνει, λες και πληρώνει διόδια. Επαναλαμβάνω: της πόλης του. Εκτός κι αν το νησάκι έχει ανακηρυχτεί σε μουσείο. Κι άλλο μυστικό;

Και φυσικά, τα καραβάκια, θα παίξουν το ρόλο τους. Ίσως έναν ρόλο αναβαθμισμένο. Ως ένας όμορφος, παραδοσιακός και ιδιαίτερος τρόπος μεταφοράς προς το νησί και πάλι πίσω. Ένας τρόπος μετακίνησης που θα αναδεικνύει ακόμα περισσότερο το τουριστικό προϊόν, μέρος του οποίου όχι μόνο θα πρέπει να είναι, αλλά και να το αναβαθμίζει.

Σχετικά άρθρα

Μελέτη για γέφυρα Νησί- Ντραμπάτοβα ζητούν οι «Ορίζοντες Ηπείρου»