Σε πιάνει η ώρα σου, καθώς περνάς από το παλιό πανεπιστήμιο στην οδό Δομπόλη. Όλο και χειροτερεύει η κατάσταση χρόνο με τον χρόνο. Και καθώς βλέπεις τα τζάμια σπασμένα, οσφραίνεσαι την μπόχα, που βγαίνει από μέσα, η ματιά πέφτει σε μια καινούρια, απαστράπτουσα επιγραφή, που απευθύνεται στους οδηγούς κι έχει σχέση με το παρκάρισμα. Έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα κακογραμμένα γκράφιτι, τις μουντζουρωμένες καρικατούρες, που υπάρχουν παντού στο ερειπωμένο κτίριο.
Δίκαια πάνω από την κατεστραμμένη είσοδο κάποιοι έχουν γράψει με μπογιά: «Εκτός ελέγχου». Κι όντως έτσι είναι τα πράγματα στο κτίριο, που στέγασε το παλιό πανεπιστήμιο και σημάδεψε τη ζωή της πόλης.
Πού να απευθυνθούν;
Ο δρόμος μας φέρνει στην εκκλησία της Περιβλέπτου. Από απόσταση και με μια πρώτη ματιά μας φαίνονται πιο καθαρές οι πλαγιές του λόφου. Δεν είναι εκείνο το χάλι, που είχαμε αντικρίσει κάποτε. Μπορεί να είναι κρυμμένα μέσα στο πράσινο τα σκουπίδια ή να τα μάζεψαν. Από την άλλη πλευρά της εκκλησίας, συγκεκριμένα στο ασβεστοκάμινο, η πόλη δεν δείχνει να στέκεται στο ύψος της ως πόλη ευρωπαϊκή, πολιτιστική. Αυτό το λένε οι κάτοικοι, που έχουν τα σπίτια τους εκεί. Πολλοί από αυτούς φροντίζουν για την καθαριότητα στον χώρο έξω από το σπίτι τους και καλά κάνουν. Εκτός αυτού, διαμαρτύρονται για το σκοτάδι, που επικρατεί στον δρόμο τους. Και δεν ξέρουν πού να απευθυνθούν.
Σηματοδότηση
Επισημαίνουν επίσης ότι είναι δύσκολος ο κόμβος, του οποίου οι εργασίες ολοκληρώθηκαν μεν, αλλά οι αρμόδιοι δεν προέβλεψαν ορισμένα πράγματα. Όπως διαπιστώσαμε κι εμείς, τα αυτοκίνητα ερχόμενα από το Σταυράκι, αλλά και από τους δυο δρόμους της εκκλησίας, τρέχουν δαιμονισμένα και είναι πολλές φορές ανεξέλεγκτη η πορεία τους. Ο πεζός δεν ξέρει πώς να προφυλαχτεί. Μια πρόταση των περιοίκων είναι να τοποθετηθούν στο σημείο σηματοδότες.
Η μυρωδιά του χαρτιού
Από τα παιδικά της χρόνια η αναγνώστρια θυμάται πως πάντα υπήρχε η εφημερίδα στο σπίτι τους. Κατά την ίδια, αν δεν πιάσει στο χέρι της το χαρτί, δεν αισθανθεί την υφή του και δεν μυρίσει το μελάνι, δεν νιώθει ευχάριστα. Κάπως έτσι μπορούμε να σκιαγραφήσουμε και άλλους ανθρώπους, που είναι δεμένοι με την έντυπη εφημερίδα. Η Αγγελική ανήκει σ’ αυτούς τους τύπους των ανθρώπων. Δεν γεννάται θέμα για τον Ηπειρωτικό Αγώνα φυσικά, που τον διαβάζει χωρίς διακοπή για δεκαετίες. Κάθε φορά όμως που ξεφυλλίζει μια εφημερίδα πανελλαδικής εμβέλειας και ξεχωρίζει κάποιο άρθρο, το κόβει προσεχτικά με σχολαστικότητα και μας το στέλνει ταχυδρομικά.
Σαν τον πρωινό ζεστό καφέ
Το απόκομμα αφορά μια συνέντευξη του Γιάννη Γαρεδάκη, εκδότη της εφημερίδας «Χανιώτικα Νέα», που έδωσε στην εφημερίδα «Ντοκουμέντο». Δεν θα είχε ιδιαίτερο τοπικό ενδιαφέρον να αναφερθούμε σ’ αυτή, αν δεν αποτύπωνε σε μια απάντησή του και τη δική μας γνώμη για το μέλλον της επαρχιακής εφημερίδας. Τη μεταφέρουμε: «Ναι, είμαστε στην ψηφιακή εποχή, αλλά ο επαρχιακός Τύπος, ο τοπικός Τύπος είναι κάτι άλλο. Είναι πιο φιλικός, πιο προσιτός στον πολίτη της περιφέρειας, πιο «δικός του», πιο ζωντανός στις μικρές κοινωνίες που απευθύνεται. Η τοπική εφημερίδα στην επαρχία μοιάζει έτσι να’ ναι απαραίτητη, σαν τον πρωινό ζεστό καφέ. Κι όσο οι μικρές μας πόλεις στην περιφέρεια θα παραμένουν ανθρώπινες, οι εφημερίδες τους δεν θα πεθάνουν. Και αντίστροφα, όσο οι τοπικές εφημερίδες ως παραδοσιακά ΜΜΕ επιμένουν οι πόλεις τους να είναι ανθρώπινες, υπάρχουν ελπίδες να στηριχθούν από τους πολίτες».
Είσαι το ταίρι μου
Τον θυμόσαστε τον τύπο με την κόκκινη ανασηκωμένη μαλλούρα στο κεφάλι του σαν κοκόρι, στον ρόλο του εκκεντρικού Λάζαρου στο έργο «Είσαι το ταίρι μου». Είναι ο ρόλος, που έκανε γνωστό τον Άρη Σερβετάλη στο ευρύτερο κοινό. Ο ηθοποιός, που έδωσε πολύ καλές ερμηνείες στο θέατρο και τώρα ετοιμάζεται για τον ρόλο του Μπερανζέ στον Ρινόκερο του Ευγένιου Ιονέσκο, θα παίξει σε χολιγουντιανή ταινία τον Άγιο Νεκτάριο. Βαθιά θρησκευόμενο άτομο μιλάει για την εκκλησία, λέγοντας πως «δεν είναι ένας παπάς, που μπορεί να σε φρικάρει και να σε απομακρύνει από την εκκλησία, είναι σχεδόν το σύνολο των πιστών». Άνθρωπος της εκκλησίας καθώς είναι, έχουν δει πολλά τα μάτια του. Τον σκέφτηκα προχθές, που βρέθηκα σε ένα μυστήριο και διαπίστωσα του λόγου του το αληθές. Ούτε την ανάγνωση της ευαγγελικής περικοπής δεν σεβάστηκαν κάποιοι. Χώρια που ακούγαμε και… συζητήσεις ανάμεσα από τις ψαλμωδίες για τα πεπραγμένα της δημοτικής αρχής.
