Σε σας, αν τύχαινε να σας καλέσουν να πάτε σε ένα μοναστήρι να προσκυνήσετε, ποια εικόνα θα ερχόταν μπροστά σας; Φανταστείτε λοιπόν τη Μονή της Τσούκας (αν δεν την ξέρετε), που βρίσκεται σε ένα ειδυλλιακό, όσο και άγριο τοπίο ψηλά στα κορφοβούνια των Τζουμέρκων. Στέκει επιβλητικά χρόνια τώρα πάνω στα νέφη, βοηθός και ελπιδοφόρος στους πιστούς. Ποια άλλη εικόνα μπορεί να φτάσει ως εσάς άραγε, εκτός από εκείνη ενός άγιου μέρους, ενός ησυχαστηρίου; Αμ, δεν είναι έτσι…
Την Κυριακή το απόγευμα πήραμε τον δρόμο για την Τσούκα. Είναι αλήθεια πως είχαμε καιρό να βρεθούμε στο μοναστήρι. Πολλές θύμησες μας κατέκλυσαν, όπως πάντα, στο άκουσμα της λέξης «Τσούκα». Από τη γέννηση ενός παιδιού, μέχρι την εκδρομές με δικούς μας αγαπημένους ανθρώπους παλαιότερα. Σήμερα συναντήσαμε ένα αγνώριστο μοναστήρι.
Η Μονή της Τσούκας
Σαν να πέρασε ένας σίφουνας και το άλλαξε άρδην. Εκ πρώτης όψεως προς το καλύτερο τα άλλαξε, να το παραδεχτώ. Οι άνθρωποι της εκκλησίας το φρόντισαν και το ευπρέπισαν, σύμφωνα με τις τελευταίες πολιτιστικές προδιαγραφές. Ωραίος χώρος, περιποιημένος στο έπακρον, με τις ελπίδες των πιστών να εναποτίθενται στο άναμμα ενός κεριού ή μιας λαμπάδας ίσαμε με το μπόι του ανθρώπου. Ζωσμένος με κεριά όλος ο εξωτερικός τοίχος στον κυρίως χώρο, αφήνει ακόμη και σε κείνον, που είναι επιφυλακτικός απέναντι στις υπερβολές, μια γεύση ελπίδας. Μόνο που αυτό μετριάζεται στη σκέψη ότι όλα είναι εμπορευματοποιημένα εκεί πάνω. Από το κερί, ως το λάδι και το λιβάνι. Ακόμη και η ευλογία του ιερέα με το ράντισμα στην κατευθυνόμενη είσοδο, υποδηλώνει ένα οικονομικό κίνητρο. Και τα λεφτά στην… τσέπη της εκκλησίας. Το πανηγυρίσιο τοπίο έξω από το μοναστήρι με τους χαλβάδες, τα ζαχαρωτά και τα σταφύλια, τα οποία πωλούνται, είναι το λιγότερο. Όσο για τις γυναίκες που συναγωνίζονται ποιους θα καταφέρουν να προτιμήσουν το μαγαζί τους, λίγο κι αυτό το κακό. Μόνο που ο Ιησούς, αν τα έβλεπε όλα αυτά, σίγουρα θα έπαιρνε το φραγγέλιο για την υποκρισία. Αμήν.
Όμορφες εικόνες στη λίμνη
Η πόλη είχε μεταφερθεί κάτω στη λίμνη την Κυριακή το πρωί, όπου βρεθήκαμε κι εμείς με την παρέα μας, να χαιρετάμε από μακριά τους αθλητές κωπηλασίας, που πήραν μέρος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κωπηλασίας. Από την Κυρά Φροσύνη συλλέξαμε εικόνες ομορφιάς αυτό το υπέροχο πρωινό. Κι αν η λίμνη μας, αυτός ο τροφοδότης της πόλης, δέχεται καθημερινά τα δείγματα της αδιαφορίας μας (λύματα και σκουπίδια), κι αν στάθμη της όλο και πάει παρακάτω, δεν παύει να αντέχει σε πείσμα όλων μας και να δίνει ζωντάνια στον τόπο. Το όλο σκηνικό συμπληρώνει ο μουσικός του δρόμου, που παίζει περίτεχνα τη μουσική του και τραγουδά όλο συμβολισμούς πως μετά την καταιγίδα το ουράνιο τόξο θα φανεί. Ας το ελπίσουμε.
Σαν ένα συμφωνητικό
Πρόκειται για τους «πληγέντες» συμπολίτες μας, οι οποίοι κατά καιρούς έσπασαν χέρια πόδια, πέφτοντας πάνω στα κακόγουστα μαύρα κολωνάκια, που έχουν τοποθετηθεί στους πεζόδρομους Πουτέτση, Μιχαήλ Αγγέλου και Γρηγορίου Σακκά. Έχουν συμφωνήσει μεταξύ τους άτυπα να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους στον καινούριο δήμαρχο και να ζητήσουν να τα ξηλώσει. Το γνωρίζουν καλά βέβαια πως δεν είναι εύκολη υπόθεση να το πράξει, αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει, λένε, έστω και με το ζόρι.
H ΔΕΗ τσιγκουνεύεται
Αναγνώστες πήγαν να πληρώσουν τον λογαριασμό της ΔΕΗ και, αφού πλήρωσαν μέσω πιστωτικής κάρτας, έλαβαν την τριπλή απόδειξη με έναν απλό συνδετήρα. Με μια κίνηση, ένα από τα χαρτιά θα χαθεί. Όταν ζήτησαν αυτό να γίνει με συρραπτικό μηχάνημα, γιατί είναι πιο ασφαλές και πιο σύγχρονο, τους απάντησαν ότι η υπηρεσία δεν διαθέτει παρόμοιο εργαλείο. Σκέφτηκαν τότε μήπως θα έπρεπε να αγοράσουν εκείνοι ένα συρραπτικό μηχάνημα, να τους το πάνε, καθώς η ΔΕΗ αδυνατεί να το αποκτήσει, γιατί, ως φαίνεται, δεν έχει να το πληρώσει.
Των φρονίμων τα παιδιά
Ένα θέμα, που απασχολεί τους πολίτες, είναι οι διαγραμμίσεις των διαβάσεων των πεζών στους δρόμους της πόλης. Τηλεφωνούν στην τροχαία και στην αρμόδια υπηρεσία του δήμου και τους διαβεβαιώνουν ότι ήδη άρχισαν να χαράσσονται οι διαγραμμίσεις στα σημεία, που αυτές σβήστηκαν. Αυτό όμως είναι δώρον-άδωρον για τους μαθητές, καθώς αρχίζουν αύριο τα σχολεία. Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, λέει ο σοφός λαός μας. Όμως αυτό δεν το έχουν υπόψη τους οι ιθύνοντες. Όλες αυτές οι εργασίες, όπως και άλλες παρόμοιες, έπρεπε να είχαν προγραμματιστεί από τον Ιούνιο, για να γίνουν τον Αύγουστο. Όχι τώρα που άρχισαν κιόλας τα πρωτοβρόχια.
Το εκδοτήριο
Υπάρχει ένα εκδοτήριο εισιτηρίων για το αστικό ΚΤΕΛ Ιωαννίνων στην αρχή της οδού Μπιζανίου, εκεί όπου βρίσκεται και η στάση των λεωφορείων. Παραπονούνται οι πολίτες, που χρησιμοποιούν την αστική συγκοινωνία, ότι πολλές φορές ή το βρίσκουν κλειστό (κλείνει μετά τις τρεις το μεσημέρι, όπως τους είπαν) ή δεν βρίσκουν εισιτήρια να αγοράσουν. Συχνά ακούνε από την ευγενική ταμία ότι τα εισιτήρια εξαντλήθηκαν. Κι αναρωτιούνται ποια χρείαν έχει τούτο; Όταν το χρειάζεσαι, να μην το βρίσκεις.
