Την ίδια στιγμή, η συντριπτική ήττα των επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ στις περιφέρειες και τους μεγάλους δήμους αποδεικνύει ότι το κόμμα δεν μπόρεσε ποτέ να αναπτύξει οργανική σχέση με τις τοπικές κοινωνίες. Να υπάρξει δηλαδή εκείνο ως η μεγάλη παράταξη της κεντροαριστεράς με οργανωτικές δομές, μέλη και ουσιαστικές πολιτικές σχέσεις που θα του επέτρεπαν να επιλέξει υποψηφίους με πιθανότητες εκλογής.
Οι περιφερειακές εκλογές στην Ήπειρο λένε μία πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία. Εκεί οι υποψήφιοι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΙΝΑΛ δεν είχαν καμία τύχη απέναντι στον Αλέκο Καχριμάνη. Και οι δύο μαζί ξεπέρασαν με το ζόρι το 20%. Στις ευρωεκλογές όμως η διαφορά Νέας Δημοκρατίας -ΣΥΡΙΖΑ (στο 80% των εκλογικών τμημάτων) δεν ξεπέρασε το 3,5%. Είναι δηλαδή μικρότερη από τη διαφορά στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ναι μεν ο Καχριμάνης είναι ένας ακαταμάχητος υποψήφιος, αλλά εδώ οι αριθμοί αποκαλύπτουν και κάτι άλλο. Ο Δημήτρης Δημητρίου επανέλαβε στην περιφέρεια τα ποσοστά του ΚΙΝΑΛ στις ευρωεκλογές. Ο υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ όμως, ο Γρηγόρης Ζάψας, ξεπέρασε οριακά το 12.5%.
Στον δήμο Ιωαννιτών, η δεξιά πλήρωσε το τίμημα της διάσπασης. Αν αθροίσουμε το δικό του 11% του Νίκου Γκόντα με το 19% της Τατιάνας Καλογιάννη φτάνουμε στο 30%, όσο περίπου πήρε ο δήμαρχος Θωμάς Μπέγκας που κέρδισε την πρώτη θέση. Ο Μωυσής Ελισάφ πέρασε λοιπόν στον δεύτερο γύρο σε μία μάχη που ήδη ξεκίνησε με ένταση και αντεγκλήσεις λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος. Όπως γράψαμε και το Σάββατο, και οι τρεις πρώτοι υποψήφιοι είναι σοβαρές προσωπικότητες και την επομένη πρέπει να βρεθεί κοινός τόπος για τη διακυβέρνηση του δήμου με την αξιοποίηση των καλύτερων στελεχών από τις παρατάξεις.
