Κάντε μια προσπάθεια να διακόψετε το συμβόλαιό σας σε μία από τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας και να ζητήσετε όχι να την εγκαταλείψετε (προς Θεού), αλλά να κάνετε το κινητό σας καρτοκινητό. Στην αρχή, οι εκπρόσωποι των εταιριών μεταμορφώνονται σε Κασσάνδρες, που προβλέπουν τα μελλούμενα, αν δεν ανανεώσετε για άλλον ένα χρόνο το συμβόλαιό σας: μεγάλη πόρτα θα διαβείτε, σε σκοτεινό δωμάτιο θα μπείτε, έξοδο δεν θα βλέπετε πουθενά. Εφτά χρόνια γρουσουζιά θα έχετε, θα πέσει ο ουρανός να σας πλακώσει, smartphone θα πιάνετε, τηλέφωνο με καντράν, σπιράλ καλώδιο και ακουστικό θα γίνεται.
Στη δεύτερη φάση, υιοθετούν μία passive aggressive πατερναλιστική προσέγγιση και ούτε λίγο ούτε πολύ σας λένε ότι εκείνοι ξέρουν πόσα δωρεάν λεπτά ομιλίας έχετε πραγματικά ανάγκη, εσείς είστε μικρά, κουτά και άπειρα και δεν γνωρίζετε πώς να προστατέψετε τον εαυτό σας από τις κακοτοπιές της μετατροπής του συμβολαίου σας σε καρτοκινητό.
Αν έχετε κάνει πολλές ασκήσεις θάρρους και δεν πτοηθείτε από τις πιέσεις, οι εταιρείες καταφεύγουν στο Plan C: επιστρατεύουν μια ασύλληπτη γραφειοκρατία, που θα τη ζήλευε και το ελληνικό δημόσιο. Ξαφνικά οι κατά τόπους αντιπρόσωποι δεν σας είδαν, δεν σας ξέρουν. Πρέπει να μιλήσετε –γενικά και αόριστα- με τα «κεντρικά», σας λένε σηκώνοντας τα χέρια ψηλά. Επειδή, όμως, οφείλουν να είναι πάντα εξυπηρετικοί και caring, σας δίνουν και την –εναλλακτική- χαριστική βολή: αλλάξτε αριθμό. Οι περισσότεροι εγκαταλείπουν κάπου εδώ. Οι πιο τολμηροί (και τελευταίοι των Μοϊκανών) συνεχίζουν μέχρι τελικής πτώσης.
Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας –σε καιρούς παρατεταμένης οικονομικής κρίσης- είναι να αρχίζουν να συνειδητοποιούν οι πελάτες τους πόσο πλασματικές είναι οι ανάγκες που τους επιβλήθηκαν να έχουν τα χρόνια της εύθραυστης ευημερίας. «Δεν σας φτάνουν τα 2000 λεπτά δωρεάν ομιλίας. Ξεπερνάτε κάθε μήνα τα 500 δωρεάν μηνύματα. Πολύ λίγα γίγα έχετε για να σερφάρετε με τους φίλους σας στα κοινωνικά δίκτυα». Και οι καταναλωτές –τις εποχές που δεν μετρούσαν ακόμη και το μισό ευρώ- αναβάθμιζαν το συμβόλαιό τους και, παρόλο που πλήρωναν περισσότερα, πολύ χαίρονταν που πλέον είχανε 5000 δωρεάν λεπτά ομιλίας προς όλα τα δίκτυα για να συνομιλούν με ανθρώπους που έμεναν δέκα μέτρα μακριά από το σπίτι τους.
Όλα αυτά τα «πολύ συμφέροντα και οικονομικά πακέτα» άρχισαν να βαραίνουν τους ήδη φορτωμένους με ένα σωρό περιττές υπηρεσίες πελάτες των εταιριών. Κι επειδή ούτε μισό ευρώ δεν περισσεύει πια, εδώ και καιρό όλο και περισσότεροι στρέφονται στη λύση του ομολογουμένως φτηνού και προσαρμόσιμου ανά πάσα στιγμή στις τρέχουσες ανάγκες του καταναλωτή καρτοκινητού. Αλλά αυτό δεν εξασφαλίζει μονιμότητα και σταθερό έσοδο, μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, στο ταμείο κάθε εταιρίας. Γι’ αυτό και οι πωλητές τους προσπαθούν με κάθε (συχνά άκομψο) τρόπο και (στα όρια της νομιμότητας) μέσο να εμποδίσουν τους πελάτες τους να αλλάξουν γνώμη. Προσφέρουν ξανά δήθεν δελεαστικά συμβόλαια, ραμμένα και κομμένα στα μέτρα τους. Μετά τάχα δεν μπορούν να τους βρουν στο σύστημα κ.λπ.
Αν αυτόν τον καιρό, λοιπόν, επιχειρείτε να περιορίσετε τα έξοδά σας και παλεύετε να καταργήσετε το συμβόλαιό σας σε κάποια από τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας, έχετε τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μας. Δεν είστε μόνοι. Μένει να φτιάξουμε μια γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης πελατών της τάδε ή της δείνα εταιρείας, μια υπηρεσία που θα είναι διαθέσιμη 24 ώρες το 24ωρο, ώστε κανείς μας να μην υποχωρήσει ή να υποτροπιάσει. Εν τούτω νίκα! Όλοι μαζί, αδέλφια, στον αγώνα για μία μετατροπή συμβολαίου σε καρτοκινητό!
