Δεν απομένουν παρά σαράντα μέρες περίπου πριν προσέλθουμε στις κάλπες για να εκλέξουμε τα νέα μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πλην όμως στη χώρα μας οι Ευρωεκλογές απασχολούν κόμματα και πολιτικούς αναλυτές, μόνο με αναφορά στις εθνικές εκλογές. Οι όποιες συζητήσεις στα ΜΜΕ παρεμπιπτόντως μπορεί να έχουν και κάποιο ενδιαφέρον, πάντα με το βλέμμα στραμμένο είτε στις επερχόμενες εθνικές εκλογές στο τάδε ή δείνα κόμμα, στα ποσοστά κ.λπ. είτε στην εσωτερική επικαιρότητα και αντιπαλότητα πάντα σε σχέση με το πολιτικό ελληνικό μικροκλίμα, χωρίς σοβαρή συζήτηση πάνω στα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι λίγες σοβαρές φωνές υποψηφίων και εν ενεργεία ευρωβουλευτών, οι οποίες ασφαλώς υπάρχουν, χάνονται μέσα στον θόρυβο του λαϊκισμού και της μετριότητας, όπως τα πάντα σε αυτή τη χώρα.
Είναι γνωστό βέβαια ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν εξελίχθηκε όπως θα τη θέλαμε ίσως κάποιοι ακόμη ρομαντικοί, που επιμένουμε στην Ευρώπη των λαών και αντ’ αυτής έχουμε την Ευρώπη των τραπεζιτών και των γραφειοκρατών, αλλά σε κάθε περίπτωση ευρωσκεπτικιστές δεν είμαστε, γι’ αυτό και επιμένουμε οι έλληνες ευρωβουλευτές, που θα στείλουμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να ασκούν σοβαρά και πραγματικά τα καθήκοντά τους μακριά από το πολιτικό κλίμα το οποίο κυριαρχεί στη χώρα μας, κλίμα που μας έχει επηρεάσει σε κάθε έκφραση της πολιτικής μας ζωής.
Δεν είδαμε όμως έναν αναλυτικό απολογισμό από τους ήδη υπηρετούντες ευρωβουλευτές και τα κόμματα που τους επέλεξαν. Τι προσέφεραν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ποια η συμμετοχή τους στη λήψη των αποφάσεων, έστω και αν δεν έχουν εκτελεστικό χαρακτήρα αφού τα κέντρα λήψης των καθοριστικών αποφάσεων βρίσκονται αλλού. Μόνο τώρα προεκλογικά τους βλέπουμε να περιοδεύουν στην ελληνική επαρχία, την οποία ξαφνικά την ανακάλυψαν και ούτε αυτό θα γινόταν αν υπήρχε το καθεστώς της λίστας, όπως πριν. Δυστυχώς η έννοια του ευρωπαίου πολίτη αποτελεί γράμμα νεκρό. Παρατηρήσαμε και στα Γιάννενα κάποιες επισκέψεις αστραπή, όπου, μεταξύ τυρού και αχλαδιού, εκφωνούνταν και κανένα λογύδριο για τις ευρωεκλογές σαν σε εκδήλωση κοπής πίτας τοπικής κομματικής οργάνωσης (το είδαμε και αυτό). Περιττό να τονίσουμε ότι δεν είναι αρκετό να είναι κανείς τηλεπερσόνα γενικώς για να επιλεγεί ως υποψήφιος. Δυστυχώς, όμως, τα κόμματα στην πλειοψηφία τους έτσι τους επιλέγουν. Δεν κομίζουμε γλαύκαν εις Βρυξέλλες.
Ιδού με την ευκαιρία κάποιες απόψεις για την Ευρώπη, τις οποίες, μεταξύ άλλων, εκφράζουν δύο κορυφαίοι ευρωπαίοι διανοούμενοι ευρωπαϊστές, έτσι για να ξεφύγουμε από την ελληνική μιζέρια.
Ο Γιούργκεν Χάμπερμας, γερμανός φιλόσοφος, εστιάζοντας στην ευρωζώνη, τα προβλήματα της οποίας θέτουν σε κίνδυνο ολόκληρο το ευρωπαϊκό εγχείρημα, στρέφει την κριτική του κατά των Γερμανών: «εμείς και ειδικά οι πολίτες μιας Γερμανίας σε οικονομική ανάπτυξη, παραβλέπουμε το γεγονός ότι το ευρώ υιοθετήθηκε με την προσδοκία, και συγχρόνως με την πολιτική υπόσχεση, της οικονομικής σύγκλισης μεταξύ όλων των κρατών – μελών, ενώ συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Παραβλέπουμε την πραγματική αιτία της απουσίας συνεργασίας, η οποία είναι απαραίτητη όσο ποτέ άλλοτε, μεταξύ των κρατών-μελών, το γεγονός, δηλαδή ότι καμιά νομισματική ένωση δεν μπορεί να αντέξει τη διαρκή και επίμονη απόκλιση των προϋπολογισμών, η οποία επιφέρει απόκλιση και των συνθηκών διαβίωσης». Κινητήρια δύναμη του αντιευρωπαϊσμού που εκφράζουν οι λαϊκιστές της Αριστεράς και της Δεξιάς δεν είναι ο εθνικισμός.
Γιατί τα ζητήματα της μετανάστευσης και της χορήγησης πολιτικού ασύλου στους πρόσφυγες άρχισαν να απασχολούν τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ και να μονοπωλούν την προσοχή της κοινής γνώμης τον Σεπτέμβριο του 2015, ενώ στην Ευρώπη και, ειδικά στην ευρωζώνη, «οι λαϊκισμοί της Δεξιάς» είχαν ξεκινήσει να κερδίζουν έδαφος πολύ νωρίτερα, όταν οι ευρωπαίοι πολίτες αντιλήφθηκαν στο πετσί τους τις συνέπειες των πολιτικών λιτότητας, που εφαρμόστηκαν με στόχο το ξεπέρασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και της κρίσης δημοσίου χρέους που ακολούθησε.
Ο γάλλος συγγραφέας και φιλόσοφος Μπερνάρ –Ανρί Λεβί, πριν από λίγο καιρό, συνέταξε ένα ευρωπαϊκό μανιφέστο το οποίο υπέγραψαν 30 διακεκριμένοι συγγραφείς, διανοούμενοι και νομπελίστες -μια έκκληση για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα που απειλείται από την «πανούκλα του λαϊκισμού». «Παρά τα λάθη, η Ευρώπη παραμένει η δεύτερη κατοικία κάθε ελεύθερου ανθρώπου στον πλανήτη», γράφει στο μανιφέστο ο Λεβί.
Ας αντιδράσουμε λοιπόν στην «πανούκλα του λαϊκισμού» απ’ όπου και αν προέρχεται. Να έχουμε τουλάχιστον ήσυχη την ευρωπαία συνείδησή μας. Είναι έστω μια αντίδραση στο γενικό εγχώριο ξεχαρβάλωμα της πρώτης φοράς Αριστεράς, της δεύτερης φοράς Κεντροαριστεράς, της παλαιάς Δεξιάς, της νέας Δεξιάς και δεν συμμαζεύεται.
