Η σύγκρουση και η ανάφλεξη των τρένων στα Τέμπη προκάλεσε τον θάνατο 57 ανθρώπων και τον τραυματισμό τουλάχιστον 85. Το πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έχει καταγραφεί στην Ελλάδα. Ανάμεσα σε αυτά τα θύματα, πολλά νεαρά παιδιά! Νεότητα και θάνατος, έννοιες ασύμβατες…
Ο Πρωθυπουργός με αδικαιολόγητη βιάση απέδωσε το δυστύχημα σε ανθρώπινο λάθος. Και γρήγορα-γρήγορα οι υπηρεσίες του Κράτους, αντί να διατάξουν συντεταγμένα την «ιεροποίηση» του χώρου του δυστυχήματος, προχώρησαν άτσαλα στο μπάζωμά του. Σαν κάποιος να βιαζόταν να το τελειώσει όλο αυτό. Με αποτέλεσμα να χαθούν πολύτιμα στοιχεία που θα μας επέτρεπαν να διαλευκάνουμε το δυστύχημα. Ο Πρωθυπουργός επίσης ξανασυμπεριέλαβε τον υπεύθυνο υπουργό Μεταφορών στα ψηφοδέλτια του Κόμματός του, στις εκλογές που έγιναν λίγους μήνες μετά. Και έκλεισε μάνι-μάνι την «Εξεταστική Επιτροπή για τη διερεύνηση του εγκλήματος των Τεμπών και όλων των πτυχών που σχετίζονται με αυτό», που η Βουλή είχε αποφασίσει, χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Τον ίδιο καιρό, κάποιες χαροκαμένες μάνες και πατεράδες των επιβατών-θυμάτων του τρένου, ανάμεσα στα αναφιλητά του πένθους τους, βρήκαν το κουράγιο να ενώσουν δυνάμεις και να αρχίσουν να διερευνούν εκείνοι το δυστύχημα, να αντιστέκονται στην επίσημη εκδοχή του δυστυχήματος, αυτή του ανθρώπινου λάθους. Στον αγώνα τους αυτό, οι Μανάδες και Πατεράδες βρήκαν μπροστά τους έναν αόρατο εχθρό που εμπόδιζε τη δικαιοσύνη να προχωρήσει και την ψυχή των νεκρών παιδιών τους να βρει δικαίωση. Και ενώ κανείς δεν το περίμενε ότι θα μπορούσαν αυτοί οι άνθρωποι να τα βάλουν με κοτζάμ κράτος και μάλιστα νικηφόρα, αυτοί οι ανθρώποι το έκαναν! Και πρόβαλλαν τον ισχυρισμό πως, πέρα από αυτό καθ’ αυτό το δυστύχημα της σύγκρουσης των τρένων -που για αυτό υπάρχουν εκτός του ανθρώπινου λάθους και άλλες, πελώριες πολιτικές ευθύνες- συντελέστηκε ένα δεύτερο θανατηφόρο δυστύχημα: η πυρόσφαιρα -που μάλλον οφειλόταν σε παράνομα διακινούμενο φορτίο υδρογονανθράκων.
Και μόλις προβλήθηκε αυτός ο ισχυρισμός, εμφανίσθηκαν από το πουθενά -εκεί που υποτίθεται πως όλα είχαν μυστηριωδώς εξαφανισθεί- τρία βίντεο για να υπερασπιστούν την άποψη πως τίποτα παράνομο δεν διακινήθηκε από το τρένο, η πυρόσφαιρα δεν θα μπορούσε να στοιχειοθετηθεί. Και ο Πρωθυπουργός -ως μη όφειλε- βγήκε αμέσως, σαν να αποτελούσε παράγοντα της υπόθεσης, να υποστηρίξει πως «να, βλέπετε που σας τα ‘λεγα, από τα βίντεο προκύπτει πως το τρένο δεν διακινούσε παράνομο φορτίο, επρόκειτο απλώς περί ανθρώπινου λάθους».
Στο σημείο αυτό, η ιστορία με ξύπνησε και εμένα, με κινητοποίησε. Άρχισα και εγώ να διαβάζω ό,τι βρισκόταν στο διαδίκτυο κυρίως. Ανακοινώσεις επιτροπών, ερευνητών, χρονικά κ.λπ. Εκεί έμαθα και για τα «εγκλήματα των ισχυρών», τη νέα μορφή εγκληματικότητας που εμφανίστηκε και στην Ελλάδα, εν μέρει χάρη και στην εκτεταμένη πολιτική της διαφθορά. Δηλαδή εγκλήματα που διαπράττονται από το κράτος, τον ιδιωτικό τομέα αλλά και από συμπράξεις τους, που στην εποχή μας έχουν σαφώς συμβιωτική και λειτουργική σχέση. Εγκλήματα στα οποία ο ιδιωτικός τομέας, εκπροσωπούμενος κυρίως από την Greek mafia, εμπλέκεται ιδιαίτερα στην ελληνική επικράτεια, εκτός όλων των άλλων (διακίνηση όπλων, ναρκωτικών και ανθρώπων, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, εκβιασμούς και δολοφονίες) και στο λαθρεμπόριο πετρελαίου. Εγκλήματα που ιδιαίτερο γνώρισμά τους είναι ότι οι δράστες τους έχουν την εξουσία να συμβάλουν στη διαμόρφωση του νόμου, τον οποίο παραβιάζουν.
Μετά συνέβη και η υπόθεση της εξαφάνισης του παιδιού της επικεφαλής Εισαγγελέως που διερευνά την υπόθεση των Τεμπών και η κατηγορία που αυτή απηύθυνε για «κακόψυχους» που δολοφονήσαν τον γιο της, που όλοι τρομάξαμε και ξυπνήσαμε κι αρχίσαμε να λαμβάνουμε πολύ σοβαρά τα λεγόμενα του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων Τεμπών 2023 και όσα μέχρι τότε υποστήριζε. Ακόμα και η αντιπολίτευση, αξιωματική και λοιπή, άλλαξε τακτική. Άρχισε να δίνει και αυτή τη δέουσα σημασία στο γεγονός και άρχισε να προσπαθεί, διαγωνιζόμενη σε φωνές, απειλές και υποσχέσεις, με τρόπο παλαιοκομματικό, να καβαλικέψει το κύμα της οργής που φούντωνε στην κοινωνία.
Κι όταν ο Σύλλογος Συγγενών Θυμάτων Τεμπών 2023 μας κάλεσε, πριν από έναν μήνα και την περασμένη Παρασκευή, βγήκαμε όλοι από τα σπίτια μας. Κι ας προσπάθησαν οι κυβερνώντες να μην γίνουν συγκεντρώσεις. Για να απαιτήσουμε με την παρουσία μας στο πλάι των μελών του Συλλόγου πως νισάφι πια, θέλουμε να λάμψει η αλήθεια και να αποδοθεί η δικαιοσύνη. Αλλά και πως απαιτούμε επίσης να αλλάξει η Ελλάδα. Πως αυτή η Ελλάδα μας έχει πλέον κουράσει. Έχουμε κουραστεί με το πελατειακό κράτος, το γρηγορόσημο, τη διαφθορά. Χωρίς τρένα, χωρίς νοσοκομεία, χωρίς διάκριση εξουσιών, χωρίς ανυστερόβουλους πολιτικούς με γνώσεις και όραμα…
Στη μνημειώδη διαδήλωση της 28/2/2025, η κοινωνία διαδήλωσε σιωπηρά. Αλλά διατύπωσε, με τρόπο πολύ εκκωφαντικό, τα αιτήματά της. Η κοινωνία στάθηκε πολύ μπροστά από τους πολιτικούς της!
