Ένα φρεάτιο που ντύθηκε αποκριάτικα. Στην οδό Κοραή, μπροστά από γνωστό κατάστημα ηλεκτρικών ειδών, υπάρχουν μαζεμένα οχτώ φρεάτια. Κι επειδή στο ένα από αυτά λείπει το καπάκι του κάποιος τοποθέτησε επάνω του μια πρόχειρη αυτοσχέδια κατασκευή, για να μη σκοντάφτουν οι πεζοί, ωσότου να διορθωθεί η ζημιά. Ώσπου να τα βρει όμως η υπηρεσία, συμπολίτης είχε τη φαεινή ιδέα να του βάλει κι έναν κώνο από πάνω σαν καπέλο, να τον στολίσει με χρυσά αυτοκόλλητα, για να είναι και το φρεάτιο εναρμονισμένο με το κλίμα των ημερών.
Απόψεις

Το έχουμε δει το έργο

Δήμοι χωρίζονται σε μικρότερους, ένα στα δύο νοικοκυριά δεν "βγάζει τον μήνα", επισκέπτες της Ηπείρου φεύγουν αρκούντως ικανοποιημένοι, άνθρωποι ζητιανεύουν με δόλο ή αποδέχονται διακριτικά και με αξιοπρέπεια την ελεημοσύνη. Αυτά είδε σήμερα η Τσιμπίδα του Ηπειρωτικού Αγώνα και τα σχολίασε. Είδε και ένα φρεάτιο, που ντύθηκε... Χάρι Πότερ (αλλά σε πιο γήινα χρώματα) και το φωτογράφισε.

Μεγάλες στιγμές θα ζήσουμε μετά την απόφαση του υπουργείου Εσωτερικών να προχωρήσει στο «σπάσιμο» πέντε δήμων (Σάμου, Λέσβου, Κέρκυρας, Κεφαλονιάς, Σερβιων – Βελβεντού) σε δώδεκα μικρότερους, αλλά κυρίως μετά την υπόσχεση Χαρίτση ότι θα εξεταστεί και η κατάτμηση και άλλων δήμων. Πάνω που το θέμα του «χάρτη» των δήμων της χώρας φαινόταν να έχει κλείσει, έρχεται η κυβέρνηση να ανάψει φωτιές. Ήδη, και σε τοπικό επίπεδο, άνοιξε η συζήτηση, με τις κινήσεις για διάσπαση του δήμου Πάργας, ενώ σίγουρα θα υπάρχει και συνέχεια. Και επειδή βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο, κάποιοι θα βρουν πεδίο πολιτικής εκμετάλλευσης, χαϊδεύοντας αυτιά και ενισχύοντας τα τοπικιστικά αισθήματα. Το έχουμε ξαναζήσει το έργο, άρα μπορούμε να φανταστούμε τι θα ακολουθήσει. Προφανώς, βέβαια, και η επιλογή της κυβέρνησης να ανοίξει το θέμα αυτή την περίοδο, δεν ήταν τυχαία.

Α.Τ.

Με τα ψέματα

Καλά θα κάνουν όσοι πανηγυρίζουν με τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας και την επιτυχή έκδοση του ελληνικού ομολόγου, να ρίξουν και καμία ματιά στα αποτελέσματα της έκθεσης, που δημοσίευσε χθες η ΓΣΕΒΕΕ. Και κυρίως στα στοιχεία, που δείχνουν ότι για ένα στα δύο νοικοκυριά το μηνιαίο εισόδημα δεν αρκεί για να καλύψει τις ανάγκες τους έως το τέλος του μήνα. Προφανώς και οι άνθρωποι δεν πεινάνε, ούτε τρώνε από τα σκουπίδια για τις υπόλοιπες μέρες, μέχρι να έρθει ο επόμενος μισθός. Απλώς, τον ένα μήνα δεν πληρώνουν το νερό, τον άλλο τη ΔΕΗ, τον τρίτο το τηλέφωνο, μετά τη μία δόση του ΕΝΦΙΑ, αφήνουν και τίποτα βερεσέ στον μπακάλη και έτσι τα βγάζουν πέρα κουτσά-στραβά. Η κατάσταση, όμως, αυτή τραβά χρόνια, τα χρέη συσσωρεύονται και μάλλον δεν μπορεί να συνεχιστεί επ’ άπειρον αυτή η κατάσταση. Και να έχεις και τους κυβερνητικούς να πανηγυρίζουν.

Α.Τ.

Ένα χαμόγελο…

Μια θετική πρωτιά καταγράφει η Ήπειρος, σύμφωνα με δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών, καθώς κατέχει την πρώτη θέση, μεταξύ των ελληνικών προορισμών, στον δείκτη ικανοποίησης των επισκεπτών. Σύμφωνα με το δελτίο INSETE Intelligence, τoν Ιανουάριο η Ελλάδα ήταν πρώτη στο γενικό δείκτη ικανοποίησης με 86,4% με την υψηλότερη βαθμολογία να καταγράφουν η Ήπειρος (91,4%) και οι Κυκλάδες (89,7%). Αυτό αναδεικνύει, όσα έχουμε γράψει κατά καιρούς, ότι το θέμα του τουρισμού είναι στο χέρι των επιχειρηματιών. Όσους δρόμους ή αεροδρόμια και να φτιάξεις, αυτό που στον καθένα από εμάς μένει ως ανάμνηση, είναι η φιλοξενία, η καλή ή κακή διάθεση π.χ. του σερβιτόρου, η ευγένεια ή αγένεια του ιδιοκτήτη του καταλύματος κ.ο.κ. Προφανώς, υπάρχουν και κακές πρακτικές για να επιτευχθεί αυτό το «χαμόγελο», που επιζητά ο επισκέπτης (όπως ανέδειξε η πρόσφατη περίπτωση αλυσίδας σουπερμάρκετ), αλλά για να επιβεβαιώσουν ότι όσο δύσκολα «χτίζεις» έναν προορισμό, άλλο τόσο εύκολα μπορείς να τον γκρεμίσεις.

Γ.Χ.

Με αξιοπρέπεια

Υπάρχουν άνθρωποι που κάθονται στα πεζοδρόμια κι απλώνουν το χέρι για ελεημοσύνη. Υπάρχουν κι οι άλλοι που φθάνουν ως τα γραφεία μας-όπως συνέβη δυο φορές σε μας- που ζητούν ένα εισιτήριο για το λεωφορείο κι αν αυτό δεν υπάρχει, όπως λένε,  ζητούν να δώσουμε το αντίτιμο του εισιτηρίου. Ψέμα στο ψέμα, κάτι θα πετύχουν. Αυτοί είναι οι ζητιάνοι-μαϊμούδες. Υπάρχουν όμως κι οι άλλοι οι αξιοπρεπείς συνάνθρωποί μας, που μαζεύουν όση υπομονή τους έμεινε μετά από οικονομική καταστροφή που έπαθαν και φτάνουν ως τα συσσίτια της Περιβλέπτου για να πάρουν ένα πιάτο από το φαγητό, που με  τόση ζέση οι γυναίκες της ενορίας ετοιμάζουν.

Λ.Τ.