Για τη διαδρομή του στο ελληνικό ποδόσφαιρο, τις εμπειρίες που αποκόμισε καθώς αγωνίστηκε σε 17 ομάδες, για την Αναγέννηση Άρτας, τον ΠΑΣ Γιάννινα, τα ταλέντα της περιοχής, τους προέδρους και προπονητές που σημάδεψαν την καριέρα του, με ποιους παλιούς συμπαίκτες διατηρεί φιλίες. Ο Λευτέρης Τρούλλης είναι από τη Ρόδο, εκεί δραστηριοποιείται το καλοκαίρι επαγγελματικά, αλλά ζει στην Άρτα.
Λευτέρη από που ξεκίνησες το ποδόσφαιρο;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ρόδο. Ξεκίνησα από την ομάδα της γειτονιάς μου, την ΑΕ Κάστρου, μετά αγωνίστηκα στις τρεις μεγάλες ομάδες του νησιού, Ρόδο, Διαγόρα, Ιάλυσο. Το 1997 έφυγα για πρώτη φορά από το νησί, πήγα στον Πανελευσινιακό με τον οποίο ανεβήκαμε στην Α’ Εθνική. Ακολούθησαν πολλές άλλες ομάδες, όπως Κερατσίνι, Αθηναϊκός, Μαρκό, Κως, Ατρόμητος Περιστερίου, Εθνικός Αστέρας Καισαριανής, Αναγέννηση Άρτας, ΠΑΣ Γιάννινα, Καλαμάτα, Παναχαϊκή, Παναιγιάλειος, Εθνικός Φιλιππιάδας. Από ορισμένες ομάδες πέρασα δύο και τρεις φορές.
Έχεις γυρίσει σχεδόν όλη την Ελλάδα, έπαιξες σε πολλές πόλεις.
Θα έλεγα ότι η κάθε ομάδα είναι και ένα σχολείο. Μια ξεχωριστή εμπειρία. Γνωρίζεις νοοτροπίες, διαφορετικούς τύπους ανθρώπων και το κάθε σωματείο έχει τον δικό του τρόπο λειτουργίας.
Τι έμεινε απ’ αυτό το μεγάλο ταξίδι;
Επειδή αγωνίστηκα και στην Α’ εθνική και σε σημαντικές επαγγελματικές ομάδες, μπορεί να μην έβγαλα πολλά χρήματα, αλλά είχαμε οικονομικά οφέλη. Περισσότερο έμεινε η φιλία με ανθρώπους που γνώρισα στα γήπεδα. Τα φώτα των γηπέδων και το χειροκρότημα του κόσμου κάποτε σβήνουν. Μένουν διαχρονικά οι φιλίες που χτίστηκαν στον χώρο του ποδοσφαίρου. Έχω φίλους σε όλη την Ελλάδα και πιστεύω ότι άφησα ένα καλό όνομα στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτό είναι για μένα ότι καλύτερο, πολύ περισσότερο και από τα χρήματα.
Πες μας κάποιους κολλητούς φίλους που έκανες στο ποδόσφαιρο;
Είναι ο Βαγγέλης Καούνος που υπήρξαμε συμπαίκτες σε ΠΑΣ Γιάννινα, Καλαμάτα, Εθνικό Αστέρα. Είναι οι κουμπάροι μου, ο Γιώργος Νταλάκας στην Άρτα και ο Νικήτας Μαλιάκας στη Ρόδο. Είναι πολύ φίλοι μου επίσης και καλά παιδιά άλλοι παλιοί συμπαίκτες μου όπως οι Περικλής Σπυράκος, Παντελής Κουμπής, Θανάσης Κούλης, Γιώργος Διαμαντόπουλος, Δημήτρης Θώδης και άλλοι.
Υπήρξαν πρόεδροι ή άλλοι παράγοντες που εκτίμησες περισσότερο;
Με όλους υπήρχε ένας σεβασμός. Είτε είσαι σε επαγγελματική ομάδα είτε σε ερασιτεχνικό σωματείο, πρέπει να τηρούνται οι κανόνες που υπάρχουν. Είχα μεγάλη αδυναμία στον αείμνηστο Αλέξη Κούγια. Ήταν για μένα ο ποδοσφαιρικός πατέρας μου. Κρίμα που έφυγε από κοντά μας. Αυτός με πήρε και στον ΠΑΣ Γιάννινα όπου πανηγυρίσαμε την επιστροφή στη Β’ Εθνική. Και στην Αναγέννηση Άρτας μου φέρθηκε πολύ καλά ο αείμνηστος Μπάμπης Μανιώτης. Είχε πολλά όνειρα για την Αναγέννηση, αλλά στάθηκε άτυχος και δεν τα ολοκλήρωσε.
Ποιοι προπονητές έπαιξαν τον πιο σημαντικό ρόλο στην καριέρα σου;
Απ’ όλους πήρα κάτι, αλλά βάζω πιο ψηλά τον Βασίλη Παπαχρήστου που συνεργαστήκαμε στην Καλαμάτα και στον Ιάλυσο. Δεν μπορώ να μην αναφέρω τους Γιάννη Νταλακούρα, Γιώργο Στράντζαλη, Γιάννη Γκαϊτατζή, Νίκο Γκουλή, Άγγελο Αναστασιάδη, Αντώνη Μανίκα, Μπάμπη Τεννέ, Χρήστο Αρχοντίδη και άλλους. Τους αναφέρω με τη σειρά που έρχονται στο μυαλό μου, μην παρεξηγηθώ γι’ αυτό.
Έπαιξες μπάλα στη μισή Ελλάδα, αλλά έριξες άγκυρα στην Άρτα.
Στην Άρτα δημιούργησα οικογένεια, αλλά δεν αποκόπηκα από το νησί μου, τη Ρόδο. Οι επιχειρήσεις μου σχετικές με τον τουρισμό είναι στη Ρόδο και εκεί μένω όλη την τουριστική σεζόν. Μετά επιστρέφω στην Άρτα. Είμαι άνθρωπος που προσαρμόζεται εύκολα. Όπου ζεις και πατρίς, όπως λέει η παροιμία.
Πόσα χρόνια ασχολείσαι ως προπονητής;
Τα τελευταία χρόνια, αλλά δεν το κάνω επαγγελματικά. Το κάνω από χόμπι γιατί μου αρέσει το ποδόσφαιρο. Έχω τις δουλειές μου στη Ρόδο, δεν βλέπω πλέον τον χώρο αυτόν βιοποριστικά. Άλλωστε υπάρχει μεγάλη υποβάθμιση στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, έχουν μειωθεί οι ομάδες, οπότε και να θέλει κάποιος να ασχοληθεί επαγγελματικά ως προπονητής δεν μπορεί, δεν υπάρχουν οι ανάλογες συνθήκες. Έχω την τιμητική θέση του τεχνικού διευθυντή στην ΕΠΣ Άρτας, σχετικά με την οργάνωση των ενωσιακών ομάδων Νέων, προσπαθώ να εντοπίσω ταλέντα για να προωθηθούν στα κλιμάκια της Ένωσης Άρτας, αλλά ακόμα και πιο πάνω στις μικρές εθνικές ομάδες.
Τελευταία ομάδα που δούλεψες ως προπονητής ήταν ο ΑΟ Καναλίου στην Πρέβεζα;
Βγάλαμε την ομάδα πέρυσι στην Α’ κατηγορία της ΕΠΣ Πρέβεζας/Λευκάδας, αλλά φέτος δεν δήλωσε συμμετοχή στο πρωτάθλημα. Και η πρόοδος των ομάδων εξαρτάται από τα οικονομικά δεδομένα των περιοχών που δραστηριοποιούνται. Πρέπει όμως να πω ότι το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο σε Πρέβεζα και Λευκάδα είναι πιο ανεβασμένο σε σχέση με αυτό της Άρτας.
Η Άρτα ανέκαθεν έβγαζε σπουδαίους ποδοσφαιριστές που έφτασαν σε υψηλά επίπεδα και η μεγάλη Αναγέννηση κάποτε είχε μόνον δικά της παιδιά. Υπάρχουν τώρα ταλέντα ή άλλαξαν οι εποχές;
Υπάρχουν ταλέντα, αλλά είναι αδούλευτα, χάνονται στην πορεία. Η Αναγέννηση δεν έχει υποδομές για να δουλέψει στο κομμάτι αυτό. Οι ομάδες μειώνονται, οπότε μειώνονται και οι ποδοσφαιριστές. Άλλαξε και ο τρόπος ζωής. Δεν είμαστε στην εποχή της αλάνας για να παίζουν όλη την ημέρα ποδόσφαιρο. Τώρα τα παιδιά με την εξέλιξη και της τεχνολογίας έχουν και άλλα ενδιαφέροντα.
Πώς βλέπεις την Αναγέννηση στο πρωτάθλημα Γ’ Εθνικής; Κάθε χρόνο ξεκινά με φιλοδοξίες, αλλά κάπου χάνεται στην πορεία ο στόχος ανόδου στη Σούπερ Λιγκ 2.
Αν δεν υπάρχουν από πίσω οι υποδομές και οι κατάλληλες συνθήκες, είναι δύσκολος ο πρωταθλητισμός, αν και ο όμιλος που παίζει η Αναγέννηση είναι ο πιο εύκολος απ’ όλους τους υπόλοιπους. Η Αναγέννηση και τα Τρίκαλα έχουν τις πιο βαριές φανέλες. Αλλά κάνουν λάθη και αυτό τους βγαίνει και στο αγωνιστικό κομμάτι. Πιστεύω ότι ο νέος προπονητής, ο κύριος Λαυδαριάς, μπορεί να τους μαζέψει και η Αναγέννηση να κάνει καλή πορεία. Είναι δύσκολη η προσπάθεια ανόδου, που εξαρτάται και από τα οικονομικά της ομάδας.
Έχεις και τον τίτλο του προέδρου στον σύλλογο βετεράνων ποδοσφαιριστών της Αναγέννησης Άρτας. Μεγάλη ιστορία και η Αναγέννηση.
Η Αναγέννηση ανήκει στις θρυλικές ομάδες της περιφέρειας. Ασφαλώς έχει πολύ μεγάλη Ιστορία. Στον σύλλογό μας δεν υπάρχει πρόεδρος και αντιπρόεδρος, όλοι εκφέρουμε τις απόψεις μας. Έχουμε δικά μας γραφεία, τη δική μας φιλοσοφία και προσπαθούμε με φιλικά παιχνίδια να βοηθήσουμε συνανθρώπους μας και να κάνουμε κοινωνικές δράσεις. Στις 8 Δεκεμβρίου θα παίξουμε με τον ΠΑΣ Γιάννινα για να ενισχύσουμε φορέα στην Αθήνα που ασχολείται με παιδιά με καρκίνο. Ο κόσμος στην Άρτα μας εκτιμά.
Με την Αναγέννηση έχετε συνεργασία;
Έχουμε διαφορετική φιλοσοφία. Μας χωρίζουν κάποια πράγματα που εμείς είμαστε κάθετοι. Είμαστε ασφαλώς ο ίδιος οργανισμός, φανέλα, Ιστορία, σήμα. Μην νομίσει κανείς ότι έχουμε κάποια κόντρα. Εμείς θέλουμε να πορευτεί η ομάδα όπως της αξίζει και όπως της αρμόζει. Ότι δούμε σωστό και υγιές το στηρίζουμε. Ο σύλλογος παλαιμάχων φέρει την Ιστορία της Αναγέννησης. Έχουμε 200 μέλη, παλιούς ποδοσφαιριστές που έχουν λόγο και εκτίμηση στην πόλη. Εμείς συνεχίζουμε την Ιστορία της Αναγέννησης, δεν είμαστε κάτι το εφήμερο που σήμερα είναι και αύριο δεν θα είναι. Θέλουμε με την ομάδα να υπάρχει σεβασμός, συνεργασία και κοινή γραμμή. Εμείς και όλη η πόλη θέλουμε να πάει καλά η ομάδα. Όλοι με την Αναγέννηση είμαστε.
Από τη Ρόδο, που είναι το νησί σου, περνά κάθε χρόνο η…μισή Ευρώπη λόγω τουρισμού. Είναι πλούσιος τόπος. Γιατί δεν έχει ομάδα ούτε στη Β’ Εθνική;
Γι’ αυτό αναρωτιόμαστε όλοι οι Ροδίτες. Δεν υπάρχει το πνεύμα συνεργασίας για να γίνει μια ισχυρή ομάδα που θα ανεβεί και στην Α’ Εθνική, όπως είναι ο ΟΦΗ στην Κρήτη. Όπως ήταν παλαιότερα η Ρόδος και ο Διαγόρας.
Και ένα τελευταίο σχόλιο θέλουμε για τον ΠΑΣ Γιάννινα, αφού φόρεσες και τη δική του φανέλα.
Εύχομαι ολόψυχα να μείνει στην κατηγορία, το έχει ανάγκη η πόλη αλλά και το ελληνικό ποδόσφαιρο και στο μέλλον να προκύψουν πάλι οι συνθήκες να επιστρέψει στην Α’ Εθνική, εκεί που έγραψε μεγάλη Ιστορία.
