Ο Επιθετικός: Γήπεδα και Καρδιές σε Αναπάντεχα Τερέν
(Θεοί των γηπέδων #1 – εκδόσεις Κλειδάριθμος, μτφρ. Ιζαμπέλα Λαμούρ)
Στο εναρκτήριο μέρος της νέας σειράς «Θεοί των γηπέδων», η Ana Huang στήνει έναν καταιγιστικό συνδυασμό αγωνιστικής έντασης και ρομαντικού σασπένς μέσα στα αποδυτήρια της βρετανικής Πρέμιερ Λιγκ. Ο Άσερ Ντόνοβαν σούπερ-σταρ με εκρηκτικό ταμπεραμέντο βλέπει τη σεζόν του να τινάζεται στον αέρα όταν η κόντρα του με τον αντίπαλο Βίνσεντ Ντιμπουά κοστίζει στον σύλλογο το πρωτάθλημα. Η διοίκηση επιβάλλει καλοκαιρινή «αναμόρφωση» και, μαζί της, υποχρεωτικές ατομικές προπονήσεις που αναθέτει στη Σκάρλετ Ντιμπουά: πρώην μπαλαρίνα, αδελφή τού άσπονδου εχθρού και, το σημαντικότερο, γυναίκα αποφασισμένη να κρατήσει αποστάσεις από ποδοσφαιριστές.
Το υποχρεωτικό δίδυμο Άσερ-Σκάρλετ ξεκινά με ανταλλαγές αιχμηρών σχολίων, μα σταδιακά αποκαλύπτει ευάλωτα στρώματα και για τους δύο ήρωες. Εκείνη παλεύει να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητά της ύστερα από έναν τραυματισμό που τερμάτισε την καριέρα της· εκείνος καλείται να δαμάσει τον παρορμητισμό του και να αποδείξει πως πίσω από τη λάμψη των γκολ υπάρχει ουσία. Η Huang ανεβάζει την ένταση με σκηνές πάθους που εξελίσσονται οργανικά μέσα στην πλοκή από την προπόνηση μέχρι τη βιβλιοθήκη του Valhalla London ενώ οι δευτερεύοντες χαρακτήρες (λέσχη ανάγνωσης ποδοσφαιριστών, από το Anaverse) προσθέτουν δόσεις χιούμορ και προετοιμάζουν το έδαφος για τα επόμενα βιβλία.
Παρότι ακολουθεί την αναμενόμενη φόρμουλα του αθλητικού ρομάντζου, το μυθιστόρημα κερδίζει πόντους χάρη στον ρυθμό των διαλόγων, τις ρεαλιστικές ποδοσφαιρικές λεπτομέρειες και την έμφαση στην προσωπική εξέλιξη. Ο «Επιθετικός» λειτουργεί ως ιδανική εισαγωγή σε ένα σύμπαν γεμάτο γήπεδα, αντίπαλες κερκίδες και ισχυρούς πρωταγωνιστές, αφήνοντας τους αναγνώστες με ικανοποίηση για το σκορ του πρώτου ματς και, ταυτόχρονα, με περιέργεια για τις επόμενες αναμετρήσεις της σειράς. Κατάλληλο για άνω των 18 ετών.
Η δύναμη του ενός της Trudi Ludwig
Σε μια εποχή που η καλοσύνη συχνά εμφανίζεται ως βιαστική λεζάντα στα κοινωνικά δίκτυα, το εικονογραφημένο άλμπουμ «Η δύναμη του ενός» της Trudi Ludwig (εικ. Mike Curato, εκδ. Παπαδόπουλος, μτφρ. Ηλιάνα Αγγελή) θυμίζει ότι η πραγματική αλλαγή ξεκινά από μια μόνο πράξη – τόσο μικρή, που χωράει στο χέρι ενός παιδιού.
Από τις πρώτες γκρίζες σελίδες ως τον χρωματιστό επίλογο, το βιβλίο παρακολουθεί μια αυλή σχολείου όπου η αδιαφορία μετατρέπεται σιγά-σιγά σε αλυσίδα καλοσύνης. Χωρίς διδακτισμό, η Ludwig δείχνει -αντί να λέει- πως ένα παιδί που τολμά να πει «φτάνει» ανοίγει χώρο για όλα τα υπόλοιπα να πάρουν θέση δίπλα του. Το κείμενο απλώνεται λιτό, σχεδόν ψίθυρος, αφήνοντας τις εικόνες του Curato να κάνουν τον θόρυβο: από την ασφάλεια του γκρίζου περνάμε σε πινελιές πράσινου, κίτρινου, τελικά σ’ ένα ξέσπασμα φωτός που μοιάζει με ανάσα.
Η εικονογράφηση δεν συνοδεύει απλώς· αφηγείται. Κάθε αλλαγή παλέτας σηματοδοτεί τη μετατόπιση του κλίματος στην ομάδα των παιδιών, ενώ μικρές λεπτομέρειες -ένα βλέμμα ντροπής, ένα χέρι που σηκώνεται διστακτικά- θυμίζουν στους ενήλικες πόσο βαθιά χαράζονται τα πρώτα μαθήματα ενσυναίσθησης. Το βιβλίο γίνεται έτσι ένα εργαλείο για συζήτηση: στην τάξη, σε μια σχολική βιβλιοθήκη, ακόμη και στο σπίτι, όπου ένας γονιός μπορεί να το ανοίξει και να ρωτήσει απλώς «εσύ τι θα έκανες;».
Πέρα όμως από τον παιδαγωγικό του ρόλο, «Η δύναμη του ενός» λειτουργεί σαν μικρό εγχειρίδιο αισιοδοξίας για κάθε ηλικία. Υπενθυμίζει ότι τα μεγάλα ξεκινούν από χνάρια σχεδόν αόρατα -ένα κομμάτι κιμωλία στο χέρι, μια συγγνώμη που εκτοπίζει τον θόρυβο, ένα «έλα μαζί μας» που σπάει τον κύκλο της σιωπής. Κλείνοντας την τελευταία σελίδα, δεν μένει παρά η επιθυμία να γίνουμε εκείνο το πρώτο «ένα» στην επόμενη αυλή που θα βρεθεί μπροστά μας.
«Επιβίωση»: Το Τίμημα του να Επιστρέψεις από την Κόλαση
Στο νέο της θρίλερ «Επιβίωση» (εκδ. Bell), η Καρμέλα Κατσαμένη κατεβάζει τον προβολέα στα πιο σκοτεινά δωμάτια της ανθρώπινης ψυχής· εκεί όπου η κακοποίηση σμιλεύει χαρακτήρες, κι η εκδίκηση κρύβει αργοπορημένες απαντήσεις.
Η ιστορία ανοίγει με μια αεροπορική τραγωδία που αφήνει ορφανές τις δίδυμες Άναμπελ και Βάλερι -κι ύστερα τις ρίχνει σε έναν άγριο υπόκοσμο εμπορίας ανθρώπων. Από τις πρώτες σελίδες αισθάνεσαι το βιβλίο να σε κρατά απ’ τον λαιμό: ο ρεαλισμός των σκηνών κακοποίησης δεν χαρίζει ούτε φευγαλέα ανάσα, επιμένοντας να δείξει πώς το τραύμα μπορεί να μετεξελίξει δυο πανομοιότυπες αδελφές σε ολότελα διαφορετικά πλάσματα: η μία σκληραίνει κοφτερά σαν λεπίδα, η άλλη σβήνει προς τα μέσα, προσπαθώντας απλώς να μείνει ζωντανή.
Έντεκα χρόνια αργότερα, η ξαφνική επανεμφάνιση της Άναμπελ αλυσιδωτά αναστατώνει ένα δίκτυο πολιτικής και επιχειρηματικής διαπλοκής. Μυστηριώδεις θάνατοι υψηλά ιστάμενων ανδρών, ένας πράκτορας που κυνηγά την αλήθεια δίχως να ξέρει για ποιον τελικά εργάζεται, και ένα πατρικό κεφάλαιο που κρύβει περισσότερα σκοτάδια απ’ όσα φωτίζει: η Κατσαμένη πλέκει πλοκή εναλλασσόμενων αφηγήσεων, αναποδογυρίζοντας κάθε λίγο την εντύπωση «ποιος είναι θύμα και ποιος θύτης». Η γραφή, άλλοτε σε πρώτο πρόσωπο κι άλλοτε παντογνώστης, σε αναγκάζει να βιώσεις το χάος των πρωταγωνιστών πριν προλάβεις να το ερμηνεύσεις.
Πέρα από το σασπένς, το βιβλίο γίνεται σπουδή επάνω στη μεταμόρφωση: πώς ο άνθρωπος που γλιτώνει από το ανείπωτο δεν παραμένει ο ίδιος, πώς ο πόνος μπορεί να μετατραπεί σε μηχανισμό επιβίωσης -ή όπλο τιμωρίας. Δεν υπάρχουν λυτρωτικοί ήρωες, μόνο διαφορετικοί βαθμοί σκοταδιού· κι όμως, μέσα σ’ αυτόν τον εφιάλτη, η αφήγηση βρίσκει χώρο για μια αδιόρατη ελπίδα: τη δύναμη της αντοχής· το γεγονός ότι, ακόμη και παραμορφωμένος, ο άνθρωπος μπορεί να σταθεί όρθιος και να απαιτήσει το τελευταίο του κομμάτι δικαιοσύνη.
