«Γεννώ με την αγιότητα της στιγμής». Τι σπουδαία λόγια κι αυτά, τα οποία επαναλαμβανόμενα με υποκριτική δεινότητα, αποκτούν διαφορετική έννοια, άλλη αξία. Εικόνα κρυφού σχολειού την Κυριακή το απόγευμα θύμιζε η αίθουσα του Μουσείου Αργυροτεχνίας, όπου παίζονταν μια ολόκληρη θεατρική παράσταση -θα λέγαμε θαρρετά- αφιερωμένη στη γυναίκα. Δεν ήταν θεατρικό αναλόγιο αυτό, ήταν μια πραγματεία γύρω από την γυναίκα. Επιγραμματικά τα κείμενα της Χριστίνας Φούσκα. Η κάθε μια από τις παρευρισκόμενες θα αναγνώριζε στις γυναικείες μορφές του θρύλου, πτυχές του εαυτού της. Με την υποβλητική μουσική του υπέροχου Νικόλα Μποντίνα να συγχρονίζεται με μόνο μια ματιά με τις πέντε γυναικείες φωνές, με τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Γιάννας Κούλα, με το ημίφως και την ατμόσφαιρα, που το ίδιο το περιβάλλον προσφέρει στον θεατή, κύλησε όμορφα η βραδιά η αφιερωμένη στη γυναίκα από τη θεατρική Ομάδα Τέχνης Αφηγηματικός Νους. Όταν αφήναμε τον χώρο, με τη βροχή να πέφτει σιγανή, τραγουδιστή, πλήρεις από όσα είχαμε μόλις βιώσει, ευγνωμονούσαμε τον τόπο, όπου ζούμε για τις μικρές-μεγάλες χαρές, που έχουμε την ευκαιρία να απολαμβάνουμε. Και τους ανθρώπους, που μας τις προσφέρουν γενναιόδωρα.
Ο Αφηγηματικός Νους στο Μουσείο Αργυροτεχνίας – Σαν στο κρυφό σχολειό
Μια ξεχωριστή βραδιά γεμάτη γυναίκα, λόγο ποιητικό και μαγική μουσική απόλαυσαν όσοι βρέθηκαν στο Μουσείο Αργυροτεχνίας το απόγευμα της Κυριακής. 
									
																	