Παραίτηση της Κατερίνας Μιτοπούλου από τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ

Η ανοιχτή επιστολή αποχώρησης από την ευρωομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, που απέστειλε ο Στέλιος Κούλογλου στον Στέφανο Κασσελάκη, η δήλωση του Νίκου Φίλη ότι προτίθεται να θέσει θέμα ηγεσίας, καθώς και οι αναφορές του Δημήτρη Βίτσα για «νέο κόμμα», ουσιαστικά φαίνεται να αποτελούν το σύνθημα για να αρχίσει η… μεγάλη έξοδος από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η Κατερίνα Μιτοπούλου είναι σε τοπικό επίπεδο το πρώτο στέλεχος του κόμματος, που κάνει την αρχή του κύματος φυγής, το οποίο φαίνεται πως θα εξελιχθεί τα επόμενα 24ωρα, καθώς είναι πολλά τα στελέχη που αισθάνονται ξένοι στο ίδιο τους το κόμμα. Η κ. Μιτοπούλου κάνει γνωστό ότι υπέβαλλε την παραίτησή της από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στον συντονιστή του κόμματος Νομού Ιωαννίνων καθώς και στον συντονιστή της Οργάνωσης μελών στην οποία ανήκε, με τους λόγους να είναι αμιγώς πολιτικοί.
«Η εξέλιξη της πορείας του κόμματος εκτιμώ ότι δεν προσομοιάζει σε αριστερό ριζοσπαστικό κόμμα. Επιπρόσθετα, επικρατεί νοσηρό και ανθρωποφάγο κλίμα μεταξύ μελών και στελεχών πανελλαδικά στο κόμμα. Στοιχεία ντροπής, ξένα στους προοδευτικούς ανθρώπους, τα οποία μάλιστα κατακλύζουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί άραγε; Για να γίνουν αντιληπτά σε όλους τα νέα ήθη της “αριστεράς” τους; Ο πολιτικός λόγος, η ανταλλαγή απόψεων, ο σεβασμός μεταξύ ανθρώπων με κοινούς στόχους, που αντάμωσαν σε αγώνες, η πολιτική σύγκρουση και η σύνθεση μέσα από αυτή νέων θέσεων, έδωσαν αβίαστα την σκυτάλη σε λεκτικούς τραμπουκισμούς, προσωπικές στοχοποιήσεις και απαξίωση. Υπάρχουν ευθύνες γι’ αυτή την υφιστάμενη κατάσταση και τις φέρουν οι ηγετικές ομάδες, όπως αυτές διαμορφώθηκαν στο τελευταίο συνέδριο του κόμματος μέχρι σήμερα», αναφέρει η Κατερίνα Μιτοπούλου και καταλήγει, λέγοντας: «Υπηρέτησα πολιτικά το κόμμα από όπου και εάν μου ζητήθηκε. Συντροφικά και κυρίαρχα με αίσθημα ευθύνης απέναντι στον Ελληνικό λαό, που εμπιστεύτηκε μια άλλη πορεία μαζί μας τον Γενάρη του 2015. Πιστεύω ακράδαντα και η έως σήμερα πορεία μου το αποδεικνύει, ότι στάθηκα στο ύψος των περιστάσεων που απαιτούσαν οι στιγμές, πάντοτε πολιτικά και ποτέ με προσωπικές ατζέντες. Αποχωρώ με υψηλό το φρόνημα ενός αριστερού ανθρώπου, που δεν φοβήθηκε να παλέψει επίμονα και επίπονα, εις βάρος ακόμα και της προσωπικής του συνθήκης, πάντοτε με σεβασμό στους θεσμούς, ανοιχτά και ουδόλως φοβικά στην κοινωνία. Καλή τύχη εύχομαι…».