Σε μια κατάμεστη αίθουσα κεντρικού ξενοδοχείου των Ιωαννίνων, ο βουλευτής Ιωαννίνων της Νέας Δημοκρατίας Σταύρος Καλογιάννης, ο ομότιμος καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, γλύπτης Θεόδωρος Παπαγιάννης και ο πρώην υπουργός, δημοσιογράφος Πέτρος Ευθυμίου συμφώνησαν στη φράση «Μόνο οι δύσκολοι δρόμοι οδηγούν στη σωτηρία της Ελλάδας» από τον πρόλογο του βιβλίου, με διαφορετικές ωστόσο θεωρήσεις σε επιμέρους σημεία.
Τροφή για μια δημιουργική και παραγωγική συζήτηση επί πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών θεμάτων χαρακτήρισε το βιβλίο ο Στ. Καλογιάννης, διαφωνώντας με την άποψη των συγγραφέων ως προς το μερίδιο ευθύνης που αναλογεί στις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας και κυρίως σε αυτή του Κ. Καραμανλή. «Η Ελλάδα βρίσκεται σε σωστό δρόμο, μπορεί να βγει σε ξέφωτο», κατέληξε.
Για ένα βιβλίο που βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε τα λάθη μας και να αναγνωρίσουμε την ευθύνη μας, έκανε λόγο ο Θ. Παπαγιάννης, δηλώνοντας εντυπωσιασμένος από τα άρθρα των Κ. Γάτσιου και δ. Ιωάννου, τους οποίους δε γνώριζε προσωπικά. «Νηφάλιες φωνές, μακριά από λαϊκισμούς και ωραιοποιήσεις», ανέφερε.
Την άποψη ότι η κρίση συνεχίζεται και βαθαίνει, εξέφρασε ο Π. Ευθυμίου, αφού προηγουμένως έκανε μια αναφορά στους δεσμούς που τον συνδέουν με τα Γιάννενα. «Το νόημα του βιβλίου είναι ότι αν δε βγούμε από την περιχαράκωση ποιος φταίει περισσότερο ή λιγότερο για το τι μας συμβαίνει, δε θα βρούμε τι μας συμβαίνει για να το αντιμετωπίσουμε», τόνισε και συνέχισε, λέγοντας ότι η ευθύνη εμφανίζεται ότι προσωποποιείται στους πολιτικούς, αλλά η ευθύνη είναι κοινή στα 11 εκατ. των Ελλήνων, μέρος της οποίας είναι και οι πολιτικοί που επιλέγουν.
Μάθημα πολιτικής αγωγής και μάθημα ζωής χαρακτήρισε το βιβλίο «Ζήτημα εθνικής επιβίωσης» ο πρώην υπουργός, λέγοντας πως οι δύο συγγραφείς έχουν την τόλμη και τη δύναμη της σκέψης να βάλουν το δάχτυλο επί τον τύπον των ήλων και μάλιστα ο Κ. Γάτσιος, ενώ εκτίθεται στους πολίτες.
Ανάπτυξη της Ελλάδας σημαίνει ανάπτυξη της Ηπείρου
Ανάπτυξη της Ελλάδας σημαίνει ανάπτυξη της Ηπείρου«Για να αναπτυχθεί η Ελλάδα πρέπει να αναπτυχθούν οι περιφέρειές της. Και ανάπτυξη της Ελλάδας σημαίνει ανάπτυξη της Ηπείρου, η οποία θα πρέπει να είναι μία, αν όχι η κυριότερη, ατμομηχανή για τη μετάβαση της Ελλάδας στη νέα εποχή ανάπτυξης και ευημερίας». Αυτό τόνισε στην παρέμβασή του ο Κ. Γάτσιος κατά την παρουσίαση στα Γιάννενα του βιβλίου «Ζήτημα εθνικής επιβίωσης».
Για να θεμελιώσει τον ισχυρισμό του, έκανε μια σύντομη ιστορική αναδρομή, ξεκινώντας από την ευημερία των προεπαναστατικών χρόνων, «τότε που «ήταν η πλουσιότερη περιοχή του ελληνικού χώρου», όπως είπε χαρακτηριστικά, για να φτάσει στα χρόνια της απελευθέρωσης και τη νεώτερη περίοδο. Όπως σημείωσε, η μη ενσωμάτωση στο νεοελληνικό κράτος εξ αρχής, η παρακμή της οθωμανικής αυτοκρατορίας και το κλείσιμο των συνόρων προς βορράν μετά το 1940, απέκλεισαν την Ήπειρο από την πρόσβαση σε μεγάλες αγορές και την οδήγησαν στην απομόνωση, την οικονομική κάμψη και τη μετανάστευση. Επιπλέον, χωρίς τα απαραίτητα έργα υποδομής η Ήπειρος παρέμεινε αποκομμένη και από την υπόλοιπη Ελλάδα. «Η Ήπειρος ενσωματώθηκε στην Ελλάδα το 1913, αλλά ενώθηκε λειτουργικά μαζί της 100 χρόνια μετά, με τη δημιουργία των μεγάλων αυτοκινητοδρόμων και των έργων υποδομής», σημείωσε, τονίζοντας με έμφαση ότι «θα πρέπει να αγωνιστούμε ασυμβίβαστα για να ολοκληρωθούν οι οδικοί άξονες όπως πρέπει».
Σήμερα, συνέχισε, οι νέες υποδομές και οι νέες γεωπολιτικές συνθήκες που δημιουργεί η ευρωπαϊκή ενοποίηση, «δίνουν τη δυνατότητα στην Ήπειρο, με τα Γιάννινα στο κέντρο της, να στείλει τα προϊόντα της προς όλες τις αγορές του κόσμου και, επιπλέον, να γίνει μία νέα Μητρόπολη της εποχής της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, που αφορά στην οικονομία της γνώσης και του ανθρώπινου κεφαλαίου».
«Αλλά για να γίνουν όλα αυτά, απαιτούνται οι σωστές πολιτικές. Πρώτα απ’ όλα να καταλάβουμε τα συλλογικά μας λάθη που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα. Να μάθουμε να θεωρούμε “εθνικόν το αληθές”. Και να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις και αλλαγές που απαιτούνται για να ανθίσει η δημιουργικότητα, η εργατικότητα και η φιλοπονία των ανθρώπων που αγαπούν την πατρίδα τους, αγαπούν τη ζωή και βλέπουν προς το μέλλον», πρόσθεσε.
Ακολούθως, ο κ. Γάτσιος τόνισε ότι για τους λόγους αυτούς η χώρα πρέπει να αλλάξει πορεία, όχι όμως «από πάνω», όχι «κατ’ εντολήν», γιατί έτσι κι αλλιώς κάτι τέτοιο θα ήταν, τελικά, ατελέσφορο, αλλά «μέσα από ένα μεγάλο κοινωνικό-ιδεολογικό μετασχηματισμό της κοινωνίας μας. Που θα την καταστήσει ικανή να συμβαδίζει ομαλά με τη δυναμική των παγκόσμιων εξελίξεων, αντί να τις υφίσταται παθητικά κατά τρόπο τραυματικό και αποσταθεροποιητικό, επειδή ακριβώς δεν τις αντιλαμβάνεται και δεν μπορεί να τις χειριστεί».
Αναρωτηθείς για τον τρόπο, ανέφερε ότι «η Ιστορία μας διδάσκει ότι στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών κάθε κοινωνική αλλαγή χρειάστηκε μια ομάδα ανθρώπων, συνειδητοποιημένη ως προς το διακύβευμα και τους στόχους, συμπαγή ως προς την πολιτική και ιδεολογική της συγκρότηση, και δυναμική ως προς τη δράση της. Μια ιδεολογική και πολιτική παράταξη, ένα κόμμα εάν θέλετε».
Συνέχισε τονίζοντας εμφατικά ότι «η Ιστορία επίσης μας διδάσκει ότι στην Ελλάδα μια παράταξη με τέτοιες φιλοδοξίες μεγάλων αλλαγών όχι μόνο δε θα πρέπει να συνδέεται με καμία γέφυρα, με κανέναν ομφάλιο λώρο με τις ακαμψίες, τις αγκυλώσεις και τις παθογένειες του χτες, εκείνες που προκάλεσαν τη χρεοκοπία, αλλά αντιθέτως θα πρέπει ασυμβίβαστα να συγκρουστεί μαζί τους».
Προειδοποίησε δε ότι «απέναντί της θα παραταχθεί το πελατειακό κράτος και οι ιεροφάντες του, ο οικονομικός και κοινωνικός παρασιτισμός και η αναξιοκρατία. Οι δυνάμεις, δηλαδή, που κρατούν τη χώρα πίσω και οι οποίες ως κύριο όπλο τους χρησιμοποιούν την καλλιέργεια του φόβου. Του φόβου ότι οι αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα ώστε θα είναι τάχα καταστροφικές για τους πολίτες, για τον λαό».
«Τίποτε, βεβαίως, ψευδέστερο αυτού. Καταστροφικές είναι μόνο η στασιμότητα και η αδράνεια», τόνισε ο κ. Γάτσιος και ολοκληρώνοντας την παρέμβασή του υποστήριξε ότι η χώρα χρειάζεται μια τέτοια παράταξη, «η οποία θα μπορεί να υποστηρίζει τη δημοκρατία και την εθνική ακεραιότητα χωρίς ενοχές και χωρίς συμπλέγματα. Γνωρίζοντας ότι η δημοκρατία απαιτεί ένα στιβαρό κράτος. Αλλά και ότι απαιτεί και προϋποθέτει μία κοινωνία που εξελίσσεται δυναμικά και σταθερά».
«Έχουμε ήδη αργήσει και χρόνος άλλος πολύς δεν υπάρχει. Ναι, οι δρόμοι για τη ανάταξη του έθνους είναι δύσκολοι. Όμως επιλογή άλλη δεν έχουμε παρά να τους περπατήσουμε», κατέληξε.
Στα αξιοσημείωτα της εκδήλωσης, τον συντονισμό της οποίας είχε ο πρώην βουλευτής, φιλόλογος Μιχάλης Παντούλας, ήταν η σύνθεση του ακροατηρίου, που προέρχονταν απ’ όλο το πολιτικό φάσμα.
