Προσφάτως έλαβε έκταση στα ΜΜΕ το παράπονο του κ. Γιώργου Παρτσαλάκη, γνωστού ηθοποιού, για την αντιμετώπιση που είχε από κάποιον εκμισθωτή στα Ιωάννινα, όταν αναζήτησε κατοικία για το παιδί του που πέρασε σε σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων στις εισαγωγικές εξετάσεις. Δεν διευκρινίζεται αν ήταν άμεση η επικοινωνία ή μέσω μεσίτη. Αναφέρομαι σε «παράπονο» γιατί φαίνεται ότι δεν έκανε κάποια καταγγελία σε Δημόσια Αρχή. Και πού να έκανε δηλαδή; Η αναφορά στη δήλωση του Προέδρου του Συλλόγου Μεσιτών Ιωαννίνων ότι θα έπρεπε να έχει γίνει πρώτα καταγγελία στις φορολογικές αρχές, είναι μια κουβέντα. Δεν είναι καθόλου εύκολο να βρεις πού και πώς θα κάνεις μια καταγγελία για θέματα μισθώσεων. Θα αναφερθώ παρακάτω σε αυτό.
Πολλά σχόλια γράφηκαν έκτοτε, για το αν ήταν μια μεμονωμένη περίπτωση, για το αν είναι διευρυμένο το ζήτημα, αν αφορά μόνο τα Ιωάννινα ή και άλλες περιοχές τις Ελλάδας.
Το ζήτημα της στέγασης είναι από τα σημαντικότερα προβλήματα στη χώρα αυτή τη στιγμή. Όταν η διαθεσιμότητα οικιών είναι μικρότερη της ζήτησης, οι τιμές των ενοικίων (ας αναφερθούμε μόνο στις μισθώσεις) ανεβαίνουν, όπως υπαγορεύουν οι κανόνες της ελεύθερης οικονομίας. Το αν είναι κοινωνικά ανεκτό, αποδεκτό, μας αρέσει ή όχι, είναι άλλο θέμα και ανάγεται στις πολιτικές της Πολιτείας για τη στέγαση, όταν υπάρχουν βέβαια, και την αντίληψη και τη δυνατότητα των εμπλεκομένων. Ο κάθε ιδιοκτήτης/εκμισθωτής κρίνει κάθε φορά ποιο είναι το τρέχον επίπεδο των μισθωμάτων σχετικά με το δικό του ακίνητο, πιθανώς να συμβουλευθεί και κάποιο μεσιτικό γραφείο και διαμορφώνει το ποσό που θα ζητήσει από τον υποψήφιο ενοικιαστή. Βεβαίως και υπάρχουν ακραίες περιπτώσεις. Είναι στη φύση των ανθρώπων. Θα μπορούσε να πει κάποιος, όταν ένας υποψήφιος ενοικιαστής αντιμετωπίσει υπερβολικές απαιτήσεις, ας μην συμφωνήσει. Είναι όμως τόσο απλό; Θα δώσω ένα σχετικά πρόσφατο προσωπικό παράδειγμα, γιατί κι εγώ μισθωτής είμαι.
Το 2021 μου ζητήθηκε να παραδώσω το διαμέρισμα που μίσθωνα για να γίνει ανακαίνιση και να ιδιοκατοικηθεί. Παρά τις έντονες προσπάθειες, κατάφερα να βρω διαμέρισμα τον 2ο του 2022 και αυτό μετά από πολλές περιπέτειες, με μεγάλη δυσκολία. Χρειάστηκαν 5 μήνες και πολλή ενέργεια για να έχω αποτέλεσμα. Κατά την ερμηνεία που έδωσα στη δυσκολία αυτή, ο βασικότερος λόγος ήταν η πολύ μικρή διαθεσιμότητα οικιών προς μίσθωση.
Όταν λοιπόν υπάρχει ανάγκη και ο χρόνος πιέζει (τους φοιτητές και τους κηδεμόνες τους περισσότερο), τότε οι νόμοι, οι σωστές διαδικασίες και οι συμβουλές των ειδικών, λυγίζουν. Κάμπτονται μπροστά σε μια από τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες που είναι η στέγαση.
Στη δική μου περίπτωση δεν αντιμετώπισα τέτοιου τύπου ζητήματα, όπως ο κ. Παρτσαλάκης. Αντιμετώπισα διάφορα, λιγότερο ή περισσότερο σοβαρά. Αυτό που ιδιαιτέρως με προβλημάτισε ήταν η αντιμετώπιση από έναν μεσίτη, υποτίθεται με αποκλειστική εντολή του ιδιοκτήτη, ο οποίος επέδειξε αντιεπαγγελματική συμπεριφορά και, παρά την καλή μου πρόθεση και υπομονή, έπρεπε να φτάσω (τυχαία) στην Ελληνική Αστυνομία ώστε να δοθεί λύση. Κι αφού δόθηκε η λύση, αντί συγνώμης δέχθηκα απειλή, προκειμένου να μην κάνω κάποια κριτική (review) σε διαδικτυακές εφαρμογές.
Πριν φτάσω, τυχαία όπως ανέφερα, στην ΕΛ.ΑΣ., είχα διερευνήσει ως καταναλωτής πού θα μπορούσα να καταγγείλω την συγκεκριμένη επιχείρηση. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος παρά μόνο να ασκήσω ένδικα μέσα, δηλαδή να καταθέσω μήνυση. Κι αυτό για ένα ποσό που -ήξερε και ο ίδιος- ότι δεν άξιζε τον κόπο. Ευτυχώς που στην Αστυνομία μου πρότειναν μια τυπική μεν, χωρίς συνέπειες για αυτόν δε, τηλεφωνική μεσολάβηση, η οποία και πέτυχε τον σκοπό της.
Δυο μήνες μετά ιδρύθηκε ο Σύλλογος Μεσιτών Ιωαννίνων όπου μπορεί εκεί, απ’ ό,τι αντιλαμβάνομαι, να κάνει καταγγελία για μέλος του συλλόγου κάποιος καταναλωτής, με ασαφείς όμως συνέπειες για τον μεσίτη.
Όταν ένας «επαγγελματίας» φτάνει στο σημείο να κάνει προσπάθεια να εξαπατήσει κάποιον που ήδη γνωρίζει ότι είναι μόνιμος κάτοικος Ιωαννίνων και ηλικιακά μεγαλύτερός του, σκέφτομαι πώς θα αντιμετωπίζει τους φοιτητές ή και τις οικογένειές τους που, σε μικρό χρονικό διάστημα, με τις συνθήκες που περιέγραψα, προσπαθούν να βρουν στέγη σε ένα μακρινό μέρος από τον τόπο κατοικίας τους, πολλές φορές χωρίς καν να έχουν κάποιο δικό τους άνθρωπο στην περιοχή να βοηθήσει.
Χαιρετίζω την πρωτοβουλία της Πολιτείας να ζητήσει, μέσω της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, να συσταθούν σύλλογοι μεσιτών ανά την χώρα, όπου δεν υπήρχαν, ώστε να μπει μια πρώτη τάξη στον κλάδο. Μένουν όμως πολλά ακόμη να γίνουν για την προστασία των καταναλωτών σε αυτόν τον τομέα. Η πρότασή μου είναι να νομοθετηθεί διαδικασία καταγγελίας στην αρμόδια Διεύθυνση του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, ειδικά σε σχέση προς το επάγγελμα του Μεσίτη, όπως έχει γίνει για το επάγγελμα των Ασφαλιστών. Είμαι βέβαιος ότι ο κλάδος των Μεσιτών επιθυμεί να μπει τάξη στην επιχειρηματική τους δραστηριότητα και θα συνηγορήσουν σε αυτό. Άλλωστε, κάποιοι λίγοι κακοί επαγγελματίες δεν πρέπει να αφήνονται να αμαυρώνεται συνολικά ένας επαγγελματικός κλάδος.
