Tο μακρύ του και το κοντό του, θα λέγαμε ακριβοδίκαια. Πρώην δήμαρχος ισχυρίζεται ότι ο Θόδωρος, τον οποίο είχε συναντήσει τρεις φορές, πήγαινε μαζί του στα «Ναυτάκια» και στην οδό Ανεξαρτησίας πριν το ξημέρωμα, για να πετύχουν ομίχλη. «Θα τον ενδιέφερε» λοιπόν αν έδιναν το όνομά του στο ομιχλώδες τοπίο. Τουτέστιν θα στενοχωριόταν ο Αγγελόπουλος, εκεί ψηλά που βρίσκεται, αν ο δρόμος του δεν είχε ομίχλη. Το πιο ανεδαφικό, το ανέφικτο θα λέγαμε, το είπε επικεφαλής αντιπολιτευόμενης δημοτικής παράταξης, προτείνοντας να δοθεί το όνομά του στην αίθουσα κινηματογράφου στα Παλιά Σφαγεία. Μα η αίθουσα αυτή έχει όνομα και μάλιστα τρανταχτό, να το αλλάξουμε; Ονομάζεται αίθουσα «Δημήτρης Χατζής» ή μήπως δεν το γνωρίζουν κάποιοι από τους δημοτικούς μας, καθώς ποτέ δεν πάτησαν στον πολιτιστικό χώρο να δουν κινηματογραφικό ή θεατρικό έργο.
Οι δημοτικοί εξωγήινοι
Ο καθένας από τους δημοτικούς άρχοντες καταθέτει την άποψή του για το ποιος δρόμος θα πρέπει να ονομασθεί οδός Θόδωρου Αγγελόπουλου.
