Στον μύθο με τον ψεύτη βοσκό, όταν πραγματικά εμφανίστηκε ο λύκος και ο βοσκός χρειάστηκε τη βοήθεια των συγχωριανών του, η βοήθεια δεν ήρθε ποτέ. Η αλήθεια είναι ότι σύσσωμη η αντιπολίτευση, με πρωτοστάτη την παράταξη «Ενότητα Πολιτών», έχει τόσες φορές –και με κάθε δοθείσα αφορμή- καταγγείλει τη δημοτική αρχή για αβλεψίες ή αστοχίες της, χωρίς ουσιαστικά πάντα να είναι τέτοιες, ώστε προχθές που ξανά της θύμωσε για την προμήθεια αντισηπτικών, πολλή σημασία δεν δώσαμε. Αλλά αυτή τη φορά (χωρίς να λέμε ότι είναι η μόνη) είχε δίκιο. Όχι, βέβαια. Παράνομη δεν ήταν η διαδικασία που ακολουθήθηκε και η απευθείας ανάθεση προβλέπεται για προμήθειες χαμηλής δαπάνης. Όλα όσα εξηγεί και περιγράφει η δημοτική αρχή στην απάντησή της προς την καταγγελία της «Ενότητας Πολιτών» και του επικεφαλής της, καθόλα νόμιμα είναι. Ξέρετε, όμως, πολύ συχνά (ακόμη και στους αγαπημένους μύθους του Αισώπου) το μη ηθικό φορά την προβιά του (οριακά) νόμιμου και εγκρίνεται, κατοχυρώνεται και προσπερνιέται. Αλλά στο πέρασμά του, έχει πληγώσει βαθιά (αν όχι ανεπανόρθωτα) την αξιοπιστία εκείνου που το επικαλείται.
Δεν λέμε ότι δεν δικαιούται ένας συγγενής δημοτικού συμβούλου, προέδρου επιτροπής ή και δημάρχου να συμμετέχει σε ένα δημόσιο μειοδοτικό διαγωνισμό. Λέμε ότι ηθικό θα ήταν να το σκεφτεί διπλά και να απέχει, όσο δελεαστικό κι αν είναι το ποσό που θα λάβει -ή δικαιούται βάσει προσφοράς να λάβει. Δυστυχώς, εύκολα παρεξηγείται μια τέτοια συμμετοχή και αμφισβητείται μια διαδικασία που μπορεί να είναι νόμιμη, δεν φαίνεται όμως τόσο. Και στην εποχή μας, που πολύ έχουμε ταλαιπωρηθεί από τα οριακά νόμιμα, τα οποία δοκιμάζουν τα όρια της ηθικής και της αισθητικής μας, καλό θα ήταν κάποιος επιτέλους να κάνει την αρχή και να τα αποφεύγει. Καθαρά για λόγους (αυτο)προστασίας.
