Ψάχνω να βρω λόγια για να περιγράψω το κλείσιμο των εκδηλώσεων του συλλόγου πολυτέκνων την Κυριακή το πρωί στην αίθουσα Δημ. Χατζής. Και βέβαια θα παρακάμψω τους χαιρετισμούς, τους λόγους τους τυπικούς άνευ ουσίας, για να περιγράψω τα απλά, τα μικρά και συγχρόνως τόσο μεγάλα. Τα άλλα είναι «πομφόλυγες και φληναφήματα των ομιλούντων», όπως έλεγε ο καλός δάσκαλος και συνεργάτης της εφημερίδας, ο αξέχαστος Σάββας Θεοδώρου, θέλοντας να υπογραμμίσει τα ανούσια έργα και ημέρες της εξουσίας Στην πραγματικότητα καμιά στήριξη δεν έχει από την πολιτεία ούτε την κεντρική, ούτε την τοπική ο σύλλογος και μόνο κάποιοι ιδιώτες, γνωστοί επιχειρηματίες είναι πάντα αρωγοί σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια. Από γλυκά και αναψυκτικά έως κοτόπουλα Πίνδος προσφέρουν οι γιαννιώτικες επιχειρήσεις για τις εκδηλώσεις και όχι μόνο γι’ αυτές. Ο σύλλογος όμως χρειάζεται τη στήριξη όλων, αυτό να το βάλουν καλά στον νου τους οι ιθύνοντες. Τελεία και παύλα.
Άσπρισαν τα μαλλιά τους
«Για μένα είσαι το «ευ» κοινό και η σταθερή «ευ» γυναικεία φωνή. Ποτέ μην λυπάσαι για το πολύ. Ουκ εν τω πολλώ το ευ».
Ας μου επιτρέψει η Δήμητρα Ηγουμενίδη να δανειστώ το πρόσφατο μήνυμά της, που μου απηύθυνε πριν λίγες μέρες, μετά από δημοσίευση σημειώματος στη στήλη. Και αφού την ευχαριστήσω για τα λόγια της, να υπογραμμίσω όλα εκείνα που βίωσαν οι πολλοί Γιαννιώτες αυτή την Κυριακή στην αίθουσα του πολιτιστικού πολυχώρου «Δημ. Χατζής». Τα μικρά, μα τα τόσο μεγάλα. Και να αρχίσω από τους ιεροψάλτες μας, μεταξύ των οποίων ήταν και μια γυναίκα, που γέμισαν ύμνους της ορθοδοξίας και της πίστης μας την ατμόσφαιρα, για να φτάσω στους αιμοδότες του συλλόγου πολυτέκνων. Και ήταν αυτή η πιο συγκινητική στιγμή, όταν τιμούσαν τους πιο παλιούς από αυτούς. Άνθρωποι, που τους συναντούμε καθημερινά στον δρόμο μας, που άσπρισαν τα μαλλιά τους και έχουν δώσει όλα αυτά τα χρόνια χωρίς καμιά φειδώ το αίμα τους, για να σωθούν συνάνθρωποί τους. Σε όλους αυτούς τους συμπολίτες μας και στην προσφορά τους αυτή, όλοι υποκλίθηκαν. Κι οι ίδιοι δάκρυσαν. Αυτή είναι τιμή.
Του Βαλεντίν Στεφάνωφ τα εύσημα
«Καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ… Ακούστε την ιστορία του Κεμάλ, του νεαρού πρίγκιπα της Ανατολής, όπως την αφηγήθηκε κάποτε ο ίδιος ο Μάνος Χατζιδάκις…» μας εξηγεί με τον ανάλογο, τον ωραίο χρωματισμό στη φωνή της η Χαρά Κόντου από τη χορωδία του Λυκείου Ελληνίδων Ιωαννίνων, που εμφανίζεται αμέσως μετά τους ιεροψάλτες. Χάρμα ακοής και συναισθημάτων.
Αλλά ας έρθουμε στον Βαλεντίν Στεφάνωφ, τον μαέστρο που συνέδεσε το όνομά του όσο κανένας άλλος μουσικός με το Λύκειο Ελληνίδων Ιωαννίνων και με τη χορωδία του. Η μικτή χορωδία, που διευθύνει ο εξαίρετος μουσικός, ο καταγόμενος από τη γειτονική Βουλγαρία και ο οποίος πολιτογραφήθηκε Γιαννιώτης, μας άφησε για ακόμη μια φορά τις πιο θετικές εντυπώσεις. Κι είναι σημαντικό αυτό που ο πρόεδρος της Εταιρείας Ηπειρωτικών Μελετών Άκης Δερδεμέζης παρατήρησε ότι ο Βαλεντίν γνωρίζει και χειρίζεται τους στίχους των ελληνικών τραγουδιών καλύτερα και από τους Έλληνες. Ξέρει, για παράδειγμα, πού θα μπει η άνω τελεία στον γνωστό στίχο του τραγουδιού σε ποίηση του Γιώργου Σεφέρη «Στο περιγιάλι το κρυφό», για την οποία τόσος ντόρος έχει γίνει.
Χωρίς περιττά στολίδια
Όπου και όποτε εμφανίστηκε τούτη η μικτή χορωδία του Λυκείου Ελληνίδων Ιωαννίνων στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, της αναγνώρισαν την αξία της. Σήμερα, όπως την παρατηρήσαμε και την απολαύσαμε προχθές, είναι ανανεωμένη, ολιγομελής, κάτι που έρχεται προς επίρρωση αυτού που γράφουμε πιο πάνω «ουκ εν τω πολλώ το ευ». Από την υπέροχη σέρβικη προσευχή στην αρχή ως την Άρνηση και τον Κεμάλ, σκορπίζει ρίγη συγκίνησης. Θέλουμε να τους απευθύνουμε θερμά συγχαρητήρια κι ας παλεύουν όλοι τους, όχι με δαίμονες, αλλά με το τίποτα. Και μόνο με την καλή θέληση, με την απέραντη αγάπη τους για το τραγούδι και την καλλιφωνία τους, μεγαλουργούν. Μπροστά στις δυσκολίες δεν το βάζουν κάτω και προχωρούν τραγουδώντας. Τι να σου κάνει κι η υπεύθυνη Ελένη Γκαλντέμη που πασχίζει κι εκείνη με ελάχιστα. Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.
Ξηλώστε το
Όταν έφευγα από αυτή τη θαυμάσια εκδήλωση, συνάντησα στον δρόμο της Αγίας Μαρίνας έναν δρομέα που συμμετείχε, όπως φαίνεται, σε ένα δικό του μαραθώνιο προς συμπαράσταση του εθνικού. Μπράβο, παλικάρι μου, του φώναξε ο κάπως περασμένης ηλικίας συμπολίτης. Κι ύστερα σταμάτησε δίπλα μου ο ίδιος και μου υπέδειξε να πάω να παρατηρήσω το παρακείμενο παρκάκι δίπλα από το δημόσιο κτηνιατρείο, για το οποίο πολλάκις έχουμε γράψει. Τώρα στο κουβούκλιο, που παραμένει άθλιο, γεμάτο σκουπίδια εντός του, προστέθηκαν και κάτι κοτρόνες, που μπορεί να σκοτώσουν άνθρωπο. Φορτοεκφορτωτές δεν υπάρχουν πια εκεί κάτω, δήμαρχε, το περίπτερο όμως, που τους στέγαζε κάποτε τα χρόνια εκείνα, παραμένει. Καιρός να απομακρυνθεί και να πάει στα σκουπίδια.
