Πλούσιο το Σαββατοκύριακο σε εκδηλώσεις, σε σημείο που ο Γιαννιώτης να σκέφτεται ποια από όλες να επιλέξει. Εκείνοι που επέλεξαν να πάνε στο Πνευματικό Κέντρο το Σάββατο το βράδυ, αν δεν ήταν στην ώρα τους, παρακολουθούσαν όρθιοι. Ήταν ένας πρώην φούρναρης, ήταν ο συλλέκτης, ο δημιουργός του μουσείου Αλή πασά στο νησί, ο Φώτης Ραπακούσης που προκαλούσε όλον εκείνον τον πανικό. Ο «φράτε», όπως τον αποκάλεσε σε μια αποστροφή του λόγου του ο περιφερειάρχης Αλέκος Καχριμάνης, στεκόταν όρθιος στην είσοδο και υποδεχόταν όλο εκείνο το πλήθος, που πήγε να παρακολουθήσει μια γιορτή που έγινε μόνο για εκείνον. Ήταν η παρουσίαση του βιβλίου με θέμα τη ζωή του. «Πικρό γάλα». Αυτόν τον τίτλο του έδωσε ο συγγραφέας του Μένιος Σακελλαρόπουλος. Τα άλλα όλα περιττεύουν. Κι αυτά που είπαν οι ομιλητές, σκιαγραφώντας το πορτρέτο του κι εκείνα που είπε ο συγγραφέας κρατώντας το μικρόφωνο περιφερόμενος στη σκηνή και όσα γράφτηκαν. Παραμένει σε όλους μας η εικόνα του πρωταγωνιστή, που άνοιξε μια τεράστια αγκαλιά για όλους, όπως είπε. Και πώς να τους χωρέσει…
Ένα δάκρυ πάνω στις νότες
Οι φωτογράφοι, που τρέχουν να απαθανατίσουν ωραίες στιγμές αυτής της βραδιάς, το μοιρολόι με τη φωνή του αγαπημένου μουσικού μας Δημήτρη Υφαντή με τη φλογέρα του, ως και το αληθινό δάκρυ του, σφράγισαν τη βραδιά. Το γοερό κλάμα της γηραιάς γυναίκας, της θείας του Φώτη δίπλα μου, της ξενιτεμένης στη Γερμανία που τώρα μάθαινε άγνωστα μέχρι πρότινος στοιχεία για τον ανεψιό της. Ακόμη και ο μικρός Φώτης Ραπακούσης ο νεότερος, που απορημένος για κείνα που γίνονταν μπροστά του, άρπαξε κάποια στιγμή το μάγουλο του παππού σαν κάτι να ήθελε να του πει στ’ αυτί. Ανεπανάληπτες, ανθρώπινες στιγμές.
Ανώνυμη εφημερίδα
Ο αντιπρύτανης του πανεπιστημίου Ιωαννίνων Μηνάς Πασχόπουλος χαιρετίζοντας την εκδήλωση, έδωσε το στίγμα του συλλέκτη Ραπακούση χρησιμοποιώντας μια φράση του Φώτη από παλαιότερη συνέντευξή στην εφημερίδα «Καθημερινή», όπως τόνισε. Την ονομάτισε την εφημερίδα ο καθηγητής. Ο φιλόλογος Μιχάλης Παντούλας, χρησιμοποιώντας μια φράση από συνέντευξη του συγγραφέα στην εφημερίδα μας, που δημοσιεύτηκε στο φύλλο της Παρασκευής, είπε επί λέξει: « Ως την κορυφαία στιγμή της συγγραφικής του καριέρας, χαρακτήρισε το βιβλίο του “Πικρό γάλα” ο Μένιος Σακελλαρόπουλος σε συνέντευξη που έδωσε σε “μια” τοπική εφημερίδα της πόλης». Να πούμε στον φίλο Μιχάλη ότι ο Ηπειρωτικός Αγών έχει όνομα, δεν είναι ανώνυμη εφημερίδα. Και έχει και ιστορία.
Το χειροκρότημα
Μια σκηνή, που βιώσαμε ως θεατές στο τέλος της ταινίας «Τζόκερ» με τον ανεπανάληπτο Χοακίμ Φίνιξ στα Οντεόν την περασμένη Τετάρτη, θα μας μείνει αξέχαστη. Καθώς έπεφταν οι τίτλοι τέλους και η μουσική ακουγόταν ακόμη, όλοι σηκώθηκαν όρθιοι και χειροκροτούσαν, σαν να βρίσκονταν σε ζωντανή θεατρική παράσταση. Η αίθουσα ήταν ασφυκτικά γεμάτη, ο ηθοποιός έπαιζε με το σώμα του σε μια εκπληκτική ερμηνεία και κάποιοι δίπλα μου εξέφραζαν το θαυμασμό τους με επιφωνήματα. Αυτό θα πει τέχνη.
Η Χάρις είναι χαρά θεού
Υπέρτατη τέχνη λέγεται κι αυτό που κάνει η Χάρις Μέγα στην παράσταση «Μουζικουέντο», που ανεβάζει η θεατρική σκηνή «Ακτίνα». Και δεν είναι μόνο αυτή η παράσταση που ξεχωρίζει, είναι πολλά μαζί, που συνθέτουν την προσωπικότητά της. Είναι αλήθεια πως η λεπτεπίλεπτη Χάρις από μικρή έδειχνε ότι θα γίνει ένα αστέρι και της το έλεγε πάντα, η υπογράφουσα ως δασκάλα της. Είναι εκείνες οι ωραίες στιγμές που οι δάσκαλοι νιώθουν υπερήφανοι, όταν οι μαθητές τους ξεχωρίζουν. Είτε εκείνοι βρίσκονται πίσω από ένα ταμείο τράπεζας εδώ στην πόλη, είτε εργάζονται ως δάσκαλοι, δικηγόροι, μηχανικοί, καλλιτέχνες, μουσικοί, ή ακόμη κι αν πωλούν ψωμί.
Η απόλυτη κακοτεχνία
Στη φωτογραφία ημέρας στο φύλλο του Σαββάτου είναι αναγκαίο να δώσουμε τις επιπρόσθετες πληροφορίες, όπως μας τις γράφει ο αναγνώστης που μας την έστειλε. Μας γράφει ότι στη φωτογραφία από το 18ο δημοτικό σχολείο οι πλάκες δεν εφθάρησαν από το χρόνο και την χρήση, αφού τα πεζοδρόμια είναι εντελώς καινούρια από την εργολαβία που ακόμη εκτελείται στην περιοχή. Και προσθέτει ότι πρόκειται για απόλυτη κακοτεχνία και χαμηλότατη ποιότητα υλικών, που χρησιμοποιούνται εκεί, ίσως και αλλού στην πόλη και θα ήταν αναγκαίο να μην παραληφθεί το έργο από τον δήμο σ’ αυτή την κατάσταση. Και βέβαια να γίνει επιδιόρθωση της κακοτεχνίας.
Προσφορές
Και τώρα θα σας πάω στα δύσκολα και μάλιστα στη Βαρβάκειο αγορά, για την οποία θα μας τορπιλίσουν το μυαλό, όταν έρθουν γιορτές, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε. Οι Αθηναίοι σπρώχνονται να προμηθευτούν τα αγαθά, σχηματίζοντας από τα χαράματα ουρές. Τις ώρες εκείνες γίνονται και μεγάλες προσφορές. Μας έλεγε συγγενής τυροκόμου παραγωγού πως συχνά συνόδευε τον ξάδελφό του που οδηγούσε όλη νύχτα το αυτοκίνητό του για να μεταφέρει στη Βαρβάκειο όσα προϊόντα είχαν λήξει και είχαν μείνει απούλητα στα ράφια των σουπερμάρκετ, που γίνονταν ανάρπαστα. Σκεφτείτε τι τρώμε κι εμείς. Και από τι να προφυλαχθούμε τελικά.
Εικόνες της Κυριακής
Ήταν κατά τις 9 το πρωί της Κυριακής. Στον παραλίμνιο είχε πέσει η ομίχλη, περνούσε πάνω από το Μιτσικέλι, καθόταν πάνω στις ψαρόβαρκες και κατέληγε να κάθεται σαν μπουρμπουλήθρες πάνω στο νοτισμένο χόρτο. Οι ψαράδες μάζευαν τα συμπράγκαλά τους και οι περιπατητές μετρούσαν τα βήματά τους, άλλοι βιαστικοί κι άλλοι πήγαιναν με το πάσο τους. Κι ενώ αυτά συνέβαιναν στο κάτω μέρος της πόλης, στην πλατεία ο δήμαρχος Μωυσής Ελισάφ «πλήρωνε διόδια» στις παρακείμενες καφετέριες με το να ανταλλάσσει θερμές χειραψίες με πολίτες, που τους καθησύχαζε για τις ανησυχίες τους. Το δημαρχείο ήταν εκεί και τον περίμενε κυριακάτικα.
