Για μικρά και μεγάλα παιδιά η παραβολή της Άγριας Δύσης. Καρτουνίστικη η αφετηρία. Το πασίγνωστο κόμικ των Μορρίς και Γκοσινί, που ήταν μια διεθνής και δημοφιλής σειρά-παρωδία της Άγριας Δύσης. Ο Λούκυ Λουκ είναι ένας καουμπόι με μοναδικές ικανότητες στο σημάδι και στην ταχύτητα τραβήγματος του πιστολιού. Είναι ο άνθρωπος, που «πυροβολεί πιο γρήγορα και από τη σκιά του». Ο φτωχός και μόνος καουμπόι χρησιμοποιεί τις δυνάμεις του για την πάταξη της παρανομίας και την υπεράσπιση του δίκαιου. Απέναντί του οι αδελφοί Ντάλτον, που δεν διακρίνονται βέβαια για την… οξυδέρκειά τους, αλλά είναι οι πιο σκληροί παράνομοι του Φαρ Ουέστ (τουλάχιστον έτσι είναι γνωστοί στους υπόλοιπους). Μαζί του η Ντόλυ, ένα άλογο με ξεχωριστές δυνατότητες και ευφυΐα, καθώς και ξεχωριστό χιούμορ, και ο Ρανταπλάν, ο σκύλος της φυλακής, που είναι υπερβολικά ανόητος.
Κάποτε στη Δύση λοιπόν η κοινότητα αποφάσισε, για την εξυπηρέτηση των κατοίκων, την κατασκευή σιδηροδρομικού δικτύου, πλην, όμως, κάθε βράδυ παράνομοι ξήλωναν τις ράγες. Την υπόθεση ανέλαβε -ποιος άλλος;- ο Λούκυ Λουκ, ο οποίος κατάφερε φυσικά να συλλάβει τους δράστες, που ήταν βεβαίως οι Αδελφοί Ντάλτον. Όταν τους ρώτησε γιατί αντιδρούν έτσι για ένα έργο υπέρ της κοινότητας, η απάντηση ήταν: Για δύο λόγους. Πρώτον γιατί έχουν επιχείρηση σαλούν και η γραμμή περνά από άλλη κατεύθυνση και καταστρέφονται επιχειρηματικά και δεύτερον γιατί είναι εκ φύσεως κακοί. Βλέπετε ότι τότε ίσχυε ο νόμος του Φαρ Ουέστ και όχι η απλή αναλογική, αλλά έτσι κι αλλιώς οι αδελφοί Ντάλτον δεν σκάμπαζαν από νόμους. Και τώρα με την αναλογική… φαρ ουέστ γίνεται.
«Άγρια Δύση» το δημοτικό συμβούλιο της πόλης μας, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την ανάθεση της αποκομιδής των σκουπιδιών σε ιδιώτες, σύμφωνα με τα τοπικά, αλλά και αθηναϊκά ΜΜΕ. Ποιο το πρόβλημα; Τα σκουπίδια. Τον πολίτη φυσικά δεν τον ενδιαφέρει ποιος θα τα μαζέψει, αλλά η καθαριότητα, για την οποία πληρώνει τέλη. Ποιος ο έχων την πρωτοβουλία για το έργο; Μα φυσικά η δημοτική αρχή. Πού το πρόβλημα; Όχι, λένε οι άλλοι, το έργο σε ιδιώτες! Ιδού συνεπώς το Φαρ Ουέστ εν Ιωαννίνοις. Και οι Ντάλτον, πού βρίσκονται οι «αδελφοί» στο νέο κόμικ; Αλλά πού βρίσκεται και η αιτία της αντίδρασης και της ματαίωσης του έργου. Τέλος -και κυρίως- πού είναι τέλος πάντων ο Λούκυ Λουκ;
Οι σύγχρονοι «αδελφοί Ντάλτον», ετεροθαλείς αυτοί, ήταν εκεί χωρίς να είναι «εκ φύσεως κακοί», όπως στο κόμικ – παραβολή. Ίσως ο λόγος της αντίδρασης να βρίσκεται, τηρουμένων των αναλογιών, στην «επιχείρηση σαλούν», όπως «σαλούν» σήμερα καλείται η πολιτική σκοπιμότητα, η δράση για την αντίδραση, η αντιπολίτευση για την αντιπολίτευση, ως αυτοσκοπός δηλαδή. Το φαινόμενο δεν είναι σημερινό. Η σύγχρονη «Άγρια Δύση» α λα ελληνικά είναι, εκτός από τοπικό, σύνηθες φαινόμενο, παρατηρούμενο στην κεντρική πολιτική σκηνή και μάλιστα εκεί με ιδιαίτερη ένταση, όπου το… «πιστολίδι» πάει σύννεφο αρκετές φορές χωρίς λόγο ή χωρίς σημαντικό λόγο. Άλλωστε και οι «Ντάλτον» της εποχής μας έχουν διαφορετική αφετηρία αντίδρασης, διαφορετικό δείκτη ευφυΐας, όπως και οι ορίτζιναλ: άλλος ο Τζόε Ντάλτον, άλλος ο Άβερελ κ.λπ. για τους γνωρίζοντες το κόμικ (και όχι μόνο).
Πού βρίσκεται ο Λούκυ Λουκ; Έρχεται από μακριά στη «Νέα Εποχή», ο νέος «μοναχικός και φτωχός κάου μπόι», όπως έρχεται ο πραγματικός καλπάζοντας στο ηλιοβασίλεμα στο κόμικ, με τη διαφορά ότι οι «μοναδικές ικανότητες στο σημάδι και στην ταχύτητα τραβήγματος του πιστολιού» θυσιάζονται στον βωμό της νομοθεσίας καταρχήν, των σκοπιμοτήτων και του λαϊκισμού εκ μέρους των αντιπάλων. Έτσι απλά και… αναλογικά. Κάθε αρχή και δύσκολη. Ισχύς του –όπως δήλωσε- η συμπαράσταση των πολιτών σήμερα. Βρίσκεται όμως εκεί και περιμένει για τη συνέχεια. «Πάμε, Ντόλυ»… που τραγουδούσε και ο αγαπητός Λουκιανός Κηλαηδόνης.
