Βλέποντας την εικόνα που επικράτησε στα εκλογικά τμήματα την Κυριακή, με τις μεγάλες αναμονές και τα μέλη των εφορευτικών επιτροπών να δεινοπαθούν, φτιάχνοντας ολημερίς πακέτα ψηφοδελτίων, είναι να αναρωτιέσαι αν δεν μπορεί να βρεθεί κάποιος τρόπος να απλοποιηθεί η όλη διαδικασία. Και δε μιλάμε για ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και άλλες τέτοιες εξελιγμένες καταστάσεις. Τι πιο απλό από το να έμπαινε κάποιος σε ένα χώρο, όπου θα μπορούσε να επιλέξει μόνος του το ψηφοδέλτιο από τις στοίβες, που θα βρισκόταν εντός ενός μεγάλου παραβάν; Και δε θα χρειαζόταν να ταλαιπωρούνται τα μέλη των εφορευτικών επιτροπών και μπόλικο χαρτί θα γλιτώναμε, αφού δε θα κατέληγαν τόσα ψηφοδέλτια στα σκουπίδια.
Α.Τ.
Ανανέωση
Με «φρέσκα» πρόσωπα θα συνεδριάζουν τα επόμενα χρόνια το περιφερειακό συμβούλιο Ηπείρου και το δημοτικό συμβούλιο Ιωαννίνων. Μεταξύ των έμπειρων της προηγούμενης θητείας που επανεξελέγησαν, αλλά και προσώπων που συμμετείχαν από άλλα πόστα στον δημόσιο βίο, υπάρχουν και αρκετοί νέοι σε ηλικία, που δοκιμάστηκαν για πρώτη φορά και κατάφεραν να διακριθούν. Η ηλικιακή ανανέωση είναι σημαντική, όχι μόνο για την περιφέρεια, την πόλη και τους πολίτες, καθώς έρχεται μια «νέα ματιά» στα πράγματα, αλλά και για τις ίδιες τις παρατάξεις, οι οποίες πρέπει να στηριχθούν στους νέους, αναγνωρίζοντας τις δεξιότητες και τις γνώσεις τους, που, σε κάποιο βαθμό, οι παλιότεροι δεν έχουν.
Γ.Χ.
Έφτασαν εκ των υστέρων
Δανείζομαι τον τίτλο από το βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου «Η αγάπη άργησε μια μέρα», για να σας περιγράψω μια ευφρόσυνη κατάσταση στην οποία περιήλθαμε προχθές το πρωί, ημέρα της εβδομάδας Τρίτη. Αναφερόμαστε σε προεκλογικά τερτίπια. Η διαφορά είναι ότι δεν άργησαν να φτάσουν στον προορισμό τους μια μονάχα μέρα τα σταυρωμένα ψηφοδέλτια από γνωστότατο υποψήφιο, αλλά τρεις. Δεν απευθυνόταν σε μας, αλλά στη διπλανή μας εκ Πωγωνίου καταγόμενη οικογένεια επί της Οπλαρχηγού Πουτέτση. Αν και η αγάπη έφτασε εκ των υστέρων στους συγκεκριμένους ψηφοφόρους, ο υποψήφιος βγήκε από τους πρώτους. Ποιος ξέρει πόσες τέτοιες επιστολές… να έστειλε. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι, ότι τελικά πολύ μας αγαπούν μέρες εκλογών.
Λ.Τ.
Εικόνα καθημερινότητας
Όποιον κεντρικό δρόμο και να επιχειρήσει κανείς να διασχίσει με το αυτοκίνητό του τις περισσότερες ώρες της ημέρας, η εικόνα είναι ίδια και απαράλλαχτη. Παντού παράνομα σταθμευμένα αυτοκίνητα, με τους οδηγούς τους να τα έχουν αφήσει για να πεταχτούν κάπου για λίγο. Τα αλάρμ έχουν γίνει προέκταση του χεριού των οδηγών και μάλλον υπάρχει κίνημα -το οποίο αγνοείται μέχρι στιγμής- με σύνθημα «Με αλάρμ στην πόλη, παρκάρουμε όπου να ‘ναι όλοι». Διπλοσταθμευμένα αυτοκίνητα πάνω σε πεζοδρόμια, πάνω σε διαβάσεις, πάνω στα νεύρα μας, μα κυρίως κάτωθεν του απαιτούμενου σεβασμού. Ο πεζός δε δύναται να προχωρήσει ως πεζός, αλλά ως άνθρωπος που κάνει το πρώτο βήμα στη σελήνη, οι δε μοτοσικλέτες, αν δεν γίνουν ιπτάμενες, αναγκάζονται να κάνουν δρόμο μετ’ εμποδίων, ενώ οι οδηγοί των εν κινήσει αυτοκινήτων αυτοχειροκροτούνται, όταν καταφέρουν να περάσουν αυτό το… αγωνιστικό τερέν για να διασχίσουν την πόλη, που σίγουρα έχει διπλάσια αυτοκίνητα από τους κατοίκους της.
Ίσως ήρθε ο καιρός με τα πόδια μας να μην πατάμε μόνο γκάζι και φρένο, αλλά και να περπατάμε!
Σ.Ε.
Από κεκτημένη ταχύτητα
Είναι δύσκολο αν από μικρός έχεις μάθει να αποστηθίζεις ορισμένες προτάσεις λάθος, να καταφέρεις ώστε, όταν ενηλικιωθείς, να τις προφέρεις σωστά. Μας έχει τύχει να έχουμε μάθει λάθος, ας πούμε, τραγούδια και να εξακολουθούμε να τα λέμε λάθος. Ακόμη και στον εθνικό ύμνο, κάποιοι μπερδεύουν την όψη με την κόψη. Πολλά λάθη γίνονται και στις εκκλησίες από ιερείς -κυρίως κάποιας ηλικίας- που συνήθισαν να προφέρουν λανθασμένα τους ύμνους. Ένας ιερέας όμως δεν δικαιολογείται να ψάλει λάθος το «Χριστός Ανέστη». Το ακούσαμε κι αυτό πρόσφατα. Κάποιος από το σταθερό του εκκλησίασμα πρέπει να του το πει και να το ξε… μάθει ο παπάς, γιατί ακούγεται άσχημα.
Λ.Τ.
