Η ιστορία μπορεί να είναι φανταστική. Μου μεταφέρθηκε από γνωστό μου που είχε την εμπειρία που θα περιγράψω. Με ερέθισε η γνωστή φράση που από παιδί ακούω και είπα να τη μοιραστώ μαζί σας. Άλλωστε οι ιστορίες, ακόμη και φανταστικές, μπορούν να γίνουν ένα ψυχαγωγικό διήγημα, αν και η δική μου πρόθεση είναι να βοηθήσω κάποιους που πιθανά, όπως ο γνωστός μου, όταν αντιμετωπίσουν τέτοια περίπτωση να έχουν μια απάντηση για τον ερωτώντα. Από την έλλειψη αυτής της απάντησης αποφάσισε να μοιραστεί αυτή την ιστορία μαζί μου. Θεώρησε ότι κάτι θα έχω να του πω για την περίπτωση που ίσως του τύχει ξανά, και να που μου έβαλε το «σαράκι» να το μοιραστώ ευρύτερα. Θα μου επιτρέψετε τη μυθιστορηματική συμπλήρωση κι εμπλουτισμό της ιστορίας, για καλύτερη ανάγνωση.
Το συμβάν, λέει η ιστορία, λαμβάνει χώρα σε πόλη της επαρχίας (ή της περιφέρειας αν προτιμάτε) της ελληνικής επικράτειας. Μάιος 2025. Ο νεοεκλεγείς δημοτικός σύμβουλος (2023) και αντιδήμαρχος επιστρέφει αργά στο σπίτι του, στο τέλος άλλης μιας δύσκολης και αγχωτικής ημέρας. Ψάχνει να βρει στη γειτονιά του μια θέση στάθμευσης για το -με πορτοκαλί πινακίδες- δημοτικό φορτηγό ενός τομέα της πολιτικής του αρμοδιότητας. Αλίμονο! Πουθενά εκεί γύρω ελεύθερη θέση στάθμευσης, ακόμη και για ένα μικρό φορτηγό αυτοκίνητο. Να όμως που βλέπει μια θέση εκεί μπροστά στην πολυκατοικία. Κάποια μικρή πινακίδα σε ράμπα στο πεζοδρόμιο που ενημερώνει (ή παρακαλεί) για μη στάθμευση λόγω εισόδου χώρου στάθμευσης, δεν τον αποτρέπει. «Ας έρθει να μου πει αν έχει κάποιος πρόβλημα…» σκέφτεται και με την οίηση της εξουσίας που του δίνει η θέση ευθύνης, σταθμεύει στο σημείο, αποκλείοντας στην πράξη τον χρήστη της από αυτήν.
Αργότερα, είχε πια σκοτεινιάσει, ο γνωστός μου επιστρέφει από την εργασία του στο σπίτι του. Φτάνει στο σημείο και διαπιστώνει την αδυναμία του να κάνει χρήση της ράμπας. Ταράζεται που κάποιος με θράσος έκλεισε τη ράμπα που ήταν εμφανώς για τον χώρο στάθμευσης. Με κάποιες μανούβρες πάνω από το πεζοδρόμιο και με την πρόκληση μιας μικρής ζημιάς στο όχημά του εξαιτίας αυτών, καταφέρνει να εισέλθει στον χώρο στάθμευσης. Λίγο πριν μπει στην κύρια είσοδο του κτηρίου αντιλαμβάνεται ότι ο οδηγός του οχήματος έχει επιστρέψει σε αυτό. Τον πλησιάζει και του κάνει την παρατήρηση. Αντί «συγνώμης» ο οδηγός του επιτίθεται λεκτικά λέγοντας ότι είναι παράνομη πολεοδομικά η ράμπα που έκανε όπως και ο χώρος στάθμευσης και του ζητάει την άδεια για αυτή. Ταυτόχρονα ρίχνει και το πρώτο «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» αλλά ο γνωστός μου δεν τον γνώριζε οπότε δεν τον επιβεβαίωσε. Η κατάσταση πήγε να εκτροχιαστεί. Ο γνωστός μου καλεί την Άμεσο Δράση και λίγο αργότερα φτάνει περιπολικό. Στο μεταξύ η ίδια φράση/ερώτηση έγινε άλλες δυο φορές. Ο γνωστός μου, άκομψα λόγω ταραχής, δεν του απάντησε καμία από τις φορές που ρωτήθηκε «όχι δεν γνωρίζω, γιατί δεν μου λες εσύ να μάθω ο αδαής;» ώστε να του δώσει τη χαρά να παρουσιάσει τον τίτλο που του εμπιστεύθηκε ο Δήμαρχος, όταν μοιράστηκαν οι αρμοδιότητες, και να οδηγήσει τον διαμαρτυρόμενο σε άτακτη υποχώρηση με σκυμμένο υποτακτικά το κεφάλι.
Την επόμενη φορά ο γνωστός μου θα γνωρίζει τι να απαντήσει. Ότι δεν οφείλει να γνωρίζει ποιος είναι αυτός αλλά αυτός οφείλει να γνωρίζει ποιος «έγινε» ο ίδιος μετά την αποδοχή της ανάληψης της θέσης ευθύνης που του προτάθηκε. Ότι πλέον πρέπει να δίνει το καλό παράδειγμα στους πολίτες και όχι να προκαλεί προβλήματα. Ότι η θέση που ανέλαβε δεν είναι θέση εξουσίας αλλά θέση ευθύνης με καθήκοντα προς τους δημότες, κατοίκους και επιχειρήσεις. Ότι υπηρετεί την τοπική κοινωνία και τις ανάγκες της που είναι σε προτεραιότητα έναντι των προσωπικών του αναγκών. Ότι οφείλει να σέβεται όλους τους συμπολίτες του και όχι να επιδιώκει σεβασμό στο πρόσωπό του λόγω της ιδιότητάς του. Ότι οφείλει να είναι ταπεινός υπηρέτης των κοινών και όχι να επιδεικνύει αλαζονική συμπεριφορά. Ότι αν δικαιούται νομικά να χρησιμοποιεί κρατικό όχημα –και μάλιστα φορτηγό- οφείλει να το αφήνει στο αμαξοστάσιο και να επιστρέφει σπίτι του με το ιδιωτικό του όχημα ή με άλλα μέσα. Στο τέλος της ημέρας, οφείλει να γνωρίζει ότι η δημόσια συμπεριφορά του αντανακλά στο πρόσωπο αυτού που τον επέλεξε. Του Δημάρχου.
Αυτά θα απαντήσει ο γνωστός μου αν του ξανατύχει ανάλογη περίπτωση κι αν τα βρίσκετε σωστά, παρακαλώ κι εσείς.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, τόπους και καταστάσεις είναι συμπτωματική.
*Νέοι σε ηλικία ή/και στα κοινά
