Θα έχετε διαβάσει στο facebook το αστείο με τον ιό, που μετατρέπει τους χρήστες σε υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους.
Ναι, βέβαια! Φαντάζομαι, πάντα με τους ανθρώπους που αποφάσιζαν να εκτεθούν δημοσίως, θα γινόταν κάποια καζούρα, με τα μέσα της εποχής κάθε φορά. Τώρα γίνεται με το facebook. Είναι και πιο μαζικές πλέον οι υποψηφιότητες, όπως όλα είναι πιο μαζικά και προσβάσιμα σε περισσότερους. Και ισχύει, επίσης, ότι οι επικεφαλής έχουν αγωνία να στελεχώσουν τα ψηφοδέλτια τους. Δεν είναι κακό όμως που τα καταφέρνουν, ακόμη και όταν βλέπουμε υποψηφίους, που μας ξενίζει λίγο η συμμετοχή τους, γιατί δεν «τους το ‘χαμε». Είναι καλό γιατί οι περισσότεροι είναι νέοι άνθρωποι, είναι επίσης περισσότερες οι γυναίκες. Θα ήταν πολύ πιο στενάχωρα τα πράγματα αν δεν υπήρχε ενδιαφέρον και κατά συνέπεια οι ψηφοφόροι δεν είχαν επιλογές. Στα τοπικά μας συμβούλια στέλνουμε εκείνες και εκείνους, που θεωρούμε ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Εντάξει, και εγώ γελάω με αυτό που αναφέρετε, αλλά επίσης βλέπω πρόσωπα σε όλες τις παρατάξεις που με εμπνέουν. Και νέο κόσμο, το λέω ξανά.
Κι εσείς κατεβαίνετε πρώτη φορά, αλλά μάλλον με δοκιμασμένη συνταγή. Δε σας προβληματίζει να είστε υποψήφιος με την παράταξη ενός εν ενεργεία δημάρχου, που δέχεται και κριτική για το έργο του;
Να ξεκινήσω από το δεύτερο. Δε θυμάμαι να ακούμε καλά λόγια για τον δήμαρχο στα Γιάννενα, σχεδόν ποτέ. Και είχαμε και καλούς δημάρχους ή δημάρχους, που κατάφεραν να κάνουν πράγματα. Τα Γιάννενα είναι πολύ πιο ωραία πόλη σήμερα, σε σχέση με τη δεκαετία του ’90. Θυμάμαι, για παράδειγμα, ότι, όταν ήμασταν στο Λύκειο, ο παραλίμνιος δεν υπήρχε στη ζωή μας. Η πόλη τελείωνε στο κέντρο. Όλη αυτή η ανάπλαση της περιοχής στη λίμνη (και με τα λάθη της) έγινε από τις δημοτικές αρχές. Το αναφέρω απλώς ως παράδειγμα, γιατί δε θυμάμαι να λέμε μπράβο στον Φίλιο ή στον Γκόντα για το τάδε έργο. Αυτό ισχύει και με τον Θωμά, που τον θεωρώ καλύτερο δήμαρχο και από τους δύο. Γιατί και έβαλε τάξη στα οικονομικά, σε μία φοβερά δύσκολη εποχή, και τα Γιάννενα σήμερα είναι πιο ωραία πόλη σε σχέση με το 2015. Ο Θωμάς έβαλε, επίσης, το Πνευματικό Κέντρο στον χάρτη. Ήταν αίθουσα ενοικιάσεων για τους θιάσους του Σεφερλή, τώρα έχουμε έναν οργανισμό που τον ξέρουν στην Ελλάδα.
Παρόλα αυτά, δεν μπορούσε να διεκδικήσει τον δήμο μία νέα ανεξάρτητη ομάδα με τον νέο κόσμο, που περιγράφετε παραπάνω;
Είναι λίγο αντιφατικό αυτό που λέτε. Γιατί από τη μία είμαστε καχύποπτοι με τη μαζικότητα της συμμετοχής καινούργιων υποψηφίων και από την άλλη δε θέλουμε ούτε τους παλιούς. Ο δήμαρχος είναι νέος άνθρωπος και προσηνής. Με τον Θωμά νιώθεις ότι είσαι με έναν άνθρωπο που σε ακούει, όπως σε ακούει ένας φίλος σου. Και αυτό δεν το λέω μόνο εγώ, που έχουμε και προσωπική φιλία. Αυτό το λένε όλοι όσοι τον γνωρίζουν. Γι’ αυτό και στα Γιάννενα τον αποκαλούν όλοι με το μικρό του όνομα. Γιατί είναι προσβάσιμος σε όλους και όλες και δεν παύει να είναι και ουσιαστικός. Όχι χειραψίες και βαφτίσια δηλαδή. Μπορεί να συνομιλήσει και με τη γενιά των 30άρηδων και των 40άρηδων. Και η προσωπικότητά του έχει και αντίκτυπο στο πολιτικό του στίγμα. Ξανά, εγώ δε θυμάμαι δήμαρχο που να μπορεί να συνομιλεί με άνεση τόσο με την αριστερά, όσο και με το παραδοσιακό ΠΑΣΟΚ, όσο και με το μοντέρνο κέντρο, αλλά και τη δεξιά. Τώρα, να λέμε πάμε για το καινούργιο ως αυτοσκοπό και να κλείνουμε τα μάτια σε πολιτικούς που και τα καταφέρνουν και μας ταιριάζουν, δεν το θεωρώ σωστό.
Η δική σας πολιτική αναφορά ποια είναι;
Εγώ προέρχομαι από παραδοσιακή δεξιά οικογένεια. Μετριοπαθείς άνθρωποι, νοικοκυραίοι. Ο πατέρας μου ήταν προοδευτικός και ανοιχτόμυαλος, και αυτό το μετέδωσε και σε μένα και στον αδερφό μου (σημ. ο Κώστας Μάστακας είναι στέλεχος της Κομισιόν στις Βρυξέλλες) και βγήκαμε πιο αριστεροί, πιο φιλελεύθεροι. Η δική μου αναφορά, λοιπόν, είναι στο Κέντρο και περιμένω στον δήμο να δουλέψουμε με όλες τις παρατάξεις για να κάνουμε μεγάλες αλλαγές. Είναι ευκαιρία ο εκλογικός νόμος για συνεργασίες, το πιστεύει και ο δήμαρχος πολύ αυτό, γι΄αυτό και το κάλεσμα για μετεκλογικές συνεργασίες στις μικρότερες παρατάξεις του Μωυσή Ελισάφ ή του Άρη Μπαρτζώκα.
Μεγάλες αλλαγές δεν είδαμε, πάντως, να συμβαίνουν στις δημοτικές επιχειρήσεις, για παράδειγμα στη ΔΕΥΑΙ, η οποία ήρθε στο προσκήνιο με τους μισθούς των στελεχών της.
Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που έχουμε, είναι να χρεώνουμε τις παθογένειες ευκαιριακά σε αυτόν που βρίσκουμε μπροστά μας αντίπαλο κάθε φορά. Δεν έχει κανένας την αίσθηση ότι ο δήμαρχος αυξάνει μισθούς στελεχών και διατηρεί παθογένειες. Άλλη είναι η πρόσληψη του δημάρχου από την κοινωνία. Πρέπει, όμως, να δούμε και τα όρια που έχει κάποιος να παρέμβει, γιατί οι μισθοί δεν καθορίζονται από τον δήμαρχο, αλλά από νόμους του ελληνικού κράτους. Δε λέω ότι δεν πρέπει να κάνουμε αλλαγές στο δημαρχείο, αλλά να ξέρουμε και πώς θα τις κάνουμε και ποιος μπορεί να τις κάνει.
Θα μας πείτε και πώς θα τις κάνετε;
Θα σας πω. Εγώ δε δούλεψα ποτέ στο δημαρχείο. Δεν ξέρω πώς είναι. Θα μάθω όμως. Όπως έμαθα, για παράδειγμα, πώς είναι να μην έχεις μόνο το δικό σου ασφαλιστικό γραφείο, αλλά να εκπροσωπείς και τα υπόλοιπα. Δεν ήξερα από πριν πώς είναι να είσαι πρόεδρος των ασφαλιστών. Αγχώθηκα, δούλεψα και σιγά σιγά κατάφερα τα ασφάλιστρα των σπιτιών να τα αποσυνδέσω από τις απαγορευτικές τιμές που έδιναν οι τράπεζες με τα δάνεια τους. Όχι για τα Γιάννενα μόνο, για όλη την Ελλάδα. Ούτε ήξερα από διοίκηση σωματείου στο μπάσκετ. Φοβόμουν ότι όποιος ασχολείται με αυτά, καταλήγει να είναι μεγαλοπαράγοντας με καπαρντίνες, κάπως σαν τον Μπέο. Φτιάξαμε, όμως, μία νέα ομάδα γυναικείου μπάσκετ και μέσα σε έναν χρόνο πηγαίνουμε για Α1. Αλλά, αυτό είναι το λιγότερο, γιατί, αν δείτε την ομάδα μας, είναι ένα πρότυπο μοντέρνας ομάδας: από τις στολές μέχρι τα βίντεο στο Youtube. Μέσα σε 6-8 μήνες καταφέραμε να γεμίσουμε το γήπεδο! Δεν το πίστευα, όταν το έβλεπα. Και το σωματείο μας είναι σούπερ νοικοκυρεμένο οικονομικά.
Και λέτε, δηλαδή, ότι μπορείτε να κάνετε κάτι αντίστοιχο και στον δήμο. Εκεί όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο ευέλικτα όσο στον ιδιωτικό τομέα.
Ε, μα δεν είναι ιδιωτικός τομέας μία αθλητική ομάδα με ερασιτεχνικά σωματεία! Ούτε ένα συνδικαλιστικό όργανο επαγγελματιών είναι ιδιωτική πρωτοβουλία. Αντιθέτως, απέναντι και στους δύο αυτούς τομείς, όλοι είμαστε καχύποπτοι με όσα έχουμε δει και διαβάσει κατά καιρούς. Κι όμως, αν δουλέψεις με λογική, εντιμότητα και σοβαρότητα, θα δεις αποτελέσματα και θα βοηθήσεις με αυτά που κάνεις, να αλλάξει λίγο η πρόσληψη από την κοινωνία. Έστω και τόσο δα λίγο. Για μένα, αυτή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή μου με την ενασχόληση μου με το μπάσκετ ή τη συλλογική εκπροσώπηση του επαγγελματικού μας κλάδου. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που θέλω να κατέβω στο δήμο. Γιατί έχω δει πώς γίνεται, θέλω να τα καταφέρω και με την πόλη μας, και ονειρεύομαι τι τεράστιο κέρδος θα είναι για όλους μας, αν αλλάξουμε τα πράγματα έστω και λίγο.
