Το φαινόμενο του Ναζισμού έχει πλέον κατανοηθεί στο σύνολό του, όμως μέχρι και σήμερα τεκμηριώνονται ιστορικά κενά που έχουν να κάνουν με αυτή την απάνθρωπη γερμανική ναζιστική ιδεολογία, συνυφασμένη με την εγκληματική δραστηριότητα του γερμανικού στρατού της Βέρμαχτ, στην διάρκεια του Β΄Π.Π.
Για το θέμα των ναρκωτικών στο Γ΄ Ράιχ υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία τα οποία έχουν ερευνηθεί και δημοσιοποιηθεί σε αυτή τη σκοτεινή περίοδο της ναζιστικής βαρβαρότητας. Στα ιστορικά μεταπολεμικά βιβλία απουσιάζει παντελώς η όποια αναφορά για τις ναρκωτικές ουσίες, που διαχειρίστηκε ο γερμανικός εθνικοσοσιαλιστικός κρατικός μηχανισμός, αλλά και η Βέρμαχτ στα πεδία των μαχών στην διάρκεια του Β΄π.π.
Ο γερμανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Norman Ohle,r μετά από εκτεταμένη έρευνα σε γερμανικά και αμερικανικά αρχεία, έρχεται να καλύψει αυτό το ιστορικό κενό με το βιβλίο του «Υπερδιέγερση – τα ναρκωτικά στο Γ΄ Ράιχ» – «Der totale Rausch. Drοgen im Dritten Reich».
Η ανάγνωση του βιβλίου 416 σελίδων εκτυλίσσεται σε γρήγορους ρυθμούς, καθώς είναι μια ζωντανή και συναρπαστική αφήγηση του συγγραφέα για τον κόσμο των ναρκωτικών του Γ΄ Ράιχ. Η προσεκτική μελέτη του βιβλίου σίγουρα θα οδηγήσει τον αναγνώστη στην αναθεώρηση των όσων έχει διαβάσει αναφορικά με τον Β΄Π.Π, στο πώς διαμορφώθηκαν και εξελίχθηκαν τελικά τα τρομακτικά αυτά γεγονότα, μέχρι την τελική τους έκβαση. Η μελέτη θα τον εισάγει στην τοξικότητα των παραισθησιογόνων ουσιών, όπως αυτές εισχώρησαν από τη συμμορία του Χίτλερ στις αρτηρίες και τις φλέβες του πειθήνιου γερμανικού λαού, που ήταν πρόθυμος να αποβάλει κάθε φυλετικό και οτιδήποτε άλλο είδος «μη εθνικό» δηλητήριο.
Το επίσημο ναρκωτικό του γερμανικού λαού
Ο συγγραφέας οδηγεί τον αναγνώστη στα ναρκωτικά μονοπάτια της μεθαμφεταμίνης, που η κρυσταλλική της μορφή στις μέρες μας ονομάζεται και «Crystal Meth», ενώ αποκαλείται και ως «ναρκωτικό του τρόμου» -ένα ψυχοενεργό, ψυχοδιεγερτικό απαγορευμένο ναρκωτικό, που αποτέλεσε ουσιαστικά το επίσημο ναρκωτικό του γερμανικού λαού κατά τα έτη 1933 – 1938. Αναφέρει λοιπόν για την μεθαμφεταμίνη ο συγγραφέας: «Ο εθνικοσοσιαλισμός ήταν τοξικός, με όλη τη σημασία της λέξης. Κατέλειπε στον κόσμο μια χημική κληρονομιά, της οποίας η επίδραση φτάνει ως τις μέρες μας: ένα δηλητήριο που δεν μπορεί πια να εξαφανισθεί τόσο γρήγορα».
Στην συνέχεια ο συγγραφέας ιχνηλατεί τα εναπομείναντα ερείπια της πάλαι ποτέ ναζιστικής χημικής βιομηχανίας Temmler, που ιδρύθηκε το 1934 στα περίχωρα του Βερολίνου, μας παρουσιάζει τη σημαντικότερη κουζίνα ναρκωτικών του Γ΄ Ράιχ και τον επικεφαλής του χημικού τμήματος φαρμακολογίας στην Temmler, Δρ Φρίτς Χάουσιλντ, που, από το 1937 έως το 1941, πειραματιζόταν στις δυνατότητες παρασκευής ενός χημικού σκευάσματος που θα «βελτίωνε την απόδοση». Το 1937 ο Χάουσιλντ τελειοποίησε το «βελτιωτικό προϊόν» επινοώντας τη μεθαμφεταμίνη, κατοχυρώνοντάς την στο κρατικό γραφείο ευρεσιτεχνιών του Γ΄ Ράιχ, με την εμπορική ονομασία Pervιtin. Αναφέρει λοιπόν σχετικά για την μεθαμφεταμίνη ο συγγραφέας: «…το ναρκωτικό δρα καθώς απελευθερώνει τους νευροδιαβιβαστές ντοπαμίνη και νοραδρεναλίνη… προκαλείται ένα είδος αλυσιδωτής αντίδρασης στον εγκέφαλο… ένα νευρωνικό πυροτέχνημα, ένα βιοχημικό πολυβόλο, ρίχνει διαρκώς ριπές σκέψεων… ο χρήστης νιώθει αναζωογονημένος και γεμάτος ενεργητικότητα από τις ρίζες των μαλλιών του μέχρι τις άκρες των δακτύλων του…μια τεχνητή διέγερση…».
Το Pervitin προελαύνει
Η στέρηση της τεχνητής διέγερσης από τον χρήστη, όταν παρέλθει ο χρόνος επίδρασης της μεθαμφεταμίνης, καταγράφει σωματική – ψυχική αδυναμία, κατάθλιψη, δυσθυμία και νοητικές διαταραχές. Σήμερα στις μέρες μας οι παρενέργειες αυτές έχουν ιατρικά ερευνηθεί, αλλά την εποχή εκείνη, οι προτεραιότητες της ναζιστικής χημικής βιομηχανίας Temmler εστιάζονταν αλλού, καθώς, όπως σημειώνει ο συγγραφέας, «τους πρώτους μήνες του 1938, όταν το Pervitin άρχισε τη θριαμβευτική του προέλαση, έκαναν την εμφάνισή τους αφίσες στις διαφημιστικές πινακίδες, στα τραμ και στα λεωφορεία, στον υπέργειο και στον υπόγειο σιδηρόδρομο του Βερολίνου».
Στο πορτοκαλί – μπλε σωληνάριο με τα λευκά ζαχαρωμένα χαπάκια της Pervitin, διαφημιζόταν οι ιατρικές ενδείξεις ότι ενδείκνυται για το κυκλοφοριακό σύστημα, την ατονία, την κατάθλιψη, ενώ «η γυναικεία ψυχρότητα μπορούσε να ρυθμιστεί με το χάπι Pervιtin… επιτυγχάνονται άριστα αποτελέσματα μέσω της ενίσχυσης της λίμπιντο και της γυναικείας σεξουαλικής ικανότητας». Αναφέρει λοιπόν χαρακτηριστικά για το Pervitin ο συγγραφέας: «Το αποκαλούμενο και “Ξυπνητήρι” έσκασε σαν βόμβα, εξαπλώθηκε σαν ιός, πουλούσε σαν τρελό, και σύντομα έγινε τόσο αυτονόητο, όσο και ο καφές… εισχώρησε σε όλες τις κοινωνικές τάξεις, οι σπουδαστές το έπαιρναν για να ξεπερνούν πιο εύκολα το άγχος των εξετάσεων, υπάλληλοι των τηλεφωνικών κέντρων και νοσοκόμες, για να αντέχουν τις νυχτερινές βάρδιες… κομματικά στελέχη για να αντέξουν τους εξοντωτικούς ρυθμούς, το ίδιο και τα Ες Ες… το στρες έφυγε και η σεξουαλική διάθεση αποκαταστάθηκε, τα κίνητρα αυξήθηκαν με τεχνητό τρόπο».
Το ψυχοδιεγερτικό ναρκωτικό της μεθαμφεταμίνης στα χαπάκια του Pervιtin, φρόντιζε επακριβώς πλέον να κρατάει τον γερμανικό λαό ξύπνιο, για να καλύψει τις ρωγμές του καθεστώτος. Η νοοτροπία του ντοπαρίσματος, εισχώρησε μέχρι και στην τελευταία γωνιά του ναζιστικού Ράιχ, καθιστώντας τον εθνικοσοσιαλισμό σε συσκευασία δώρου, υπό μορφή χαπιών του Pervιtin.
Το Pervιtin έκανε λαμπρή καριέρα στη Βέρμαχτ, αφού το έτος 1939 δοκιμάστηκε επιτυχώς από το Ινστιτούτο Στρατιωτικής Φυσιολογίας σε 800 υποψήφιους αξιωματικούς του Υγειονομικού, που φοιτούσαν στη Στρατιωτική Ιατρική Ακαδημία στο Βερολίνο. Έδιωχνε την υπνηλία, αλλά δεν σε έκανε όμως πιο έξυπνο -αυτό δεν χρειαζόταν- ήταν λοιπόν το πιο ιδανικό για τον γερμανό στρατιώτη της Βέρμαχτ: «Ένα εξαιρετικό σκεύασμα για την τόνωση των αποκαμωμένων στρατιωτών… σημαντικό θα ήταν για το στράτευμα αν ήταν εφικτό να εξαλειφθεί προσωρινά με ιατρικά μέσα η κόπωση μιας στρατιωτικής μονάδας τη μέρα της επίθεσης… Μια αξιόλογη ουσία για στρατιωτική χρήση»… Αναφέρει λοιπόν σχετικά ο συγγραφέας: «Δίχως οδηγίες για συγκεκριμένη δοσολογία του διεγερτικού, εφοδιασμένη όμως με μεγάλες ποσότητες, η Βέρμαχτ επέδραμε κατά των ανατολικών γειτόνων της (εισβολή στην Πολωνία)… το ναρκωτικό βοηθούσε τους άντρες των τεθωρακισμένων να μην σκέφτονται τι γυρεύουν σε μια ξένη χώρα απλώς να κάνουν την δουλειά τους –ακόμα κι όταν μέρος της δουλειάς τους ήταν να σκοτώνουν ανθρώπους… για πολλούς το ναρκωτικό φαινόταν να είναι ο ιδανικός σύντροφος στο πεδίο της μάχης, εξουδετέρωνε τις αναστολές… έκαναν χρήση πάντα γύρω στα μεσάνυχτα είτε όταν έπρεπε να ρυμουλκήσουν τεθωρακισμένα… να πυροβολήσουν… ή κάνουν «άλλες αυτοματοποιημένες κινήσεις».
Τον Απρίλιο του 1940 πριν από την εισβολή εναντίον της Γαλλίας, το ψυχοδιεγερτικό ναρκωτικό της μεθαμφεταμίνης υπό μορφή χαπιών του Pervιtin, δοκιμάζεται εντατικά στους γερμανούς αρματιστές της Ομάδας τεθωρακισμένων του στρατηγού φον Κλάιστ και καταγράφονται τα συμπεράσματα: «Το Pervιtin ενδείκνυται ως διεγερτικό, μειώνει το αίσθημα της υπνηλίας εκεί που παρουσιάζονται συμπτώματα κόπωσης ως απόρροια μεγάλης σωματικής και πνευματικής προσπάθειας, προπαντός στους διανοητικά εργαζομένους και στους στρατιώτες…». Η στρατιωτική εξέλιξη του ναρκωτικού στις τάξεις της Βέρμαχτ είναι ραγδαία.
Η χημεία του Blitzkrieg
Σε ημερήσια βάση η Temmler παράγει 833.000 (οχτακόσιες τριάντα τρεις χιλιάδες) χάπια, προσπαθώντας να εναρμονισθεί στις απαιτήσεις της Βέρμαχτ που είχε παραγγείλει για τον Στρατό και την Αεροπορία 35.000.000 (τριάντα πέντε εκατομμύρια) τεμάχια για τις ανάγκες του κεραυνοβόλου πολέμου (Blitzkrieg), για την εισβολή στην Γαλλία, στο Δυτικό Μέτωπο.
Στις 17 Απριλίου 1940 η Βέρμαχτ από την πλευρά της κυκλοφόρησε την «Διάταξη περί χρήσης του διεγερτικού» ένα έγγραφο το οποίο δεν έχει προηγούμενο στην σύγχρονη στρατιωτική ιστορία: «Η εμπειρία της εκστρατείας στην Πολωνία έδειξε ότι … η κατανίκηση της υπνηλίας μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να είναι σημαντικότερη από κάθε ενδοιασμό… όταν εξαιτίας του ύπνου τίθεται σε κίνδυνο η επιτυχία μια στρατιωτικής επιχείρησης… για την καταπολέμηση του ύπνου… διαθέτουμε τα διεγερτικά σκευάσματα. Το Pervιtin αποτελεί μια επίσημη απόφαση, ένα μέρος του υγειονομικού εξοπλισμού…»
Αναφέρει λοιπόν χαρακτηριστικά για το Pervitin ο συγγραφέας: «Ως δοσολογία συνίστατο ένα χάπι την ημέρα, το βράδυ «προληπτικά» ένα – δύο χάπια σε σύντομο χρονικό διάστημα το ένα από το άλλο και, αν παρασιτεί ανάγκη, ένα με δύο χάπια ύστερα από 3-4 ώρες…»
Ουσιαστικά η Βέρμαχτ αποτέλεσε, θα λέγαμε, τον πρώτο τακτικό στρατό στον σύγχρονο κόσμο που έκανε χρήση ναρκωτικών χωρίς καμία αναστολή.
Στην πραγματικότητα, το ψυχοδιεγερτικό ναρκωτικό της μεθαμφεταμίνης κατηύθυνε τον κεραυνοβόλο πόλεμο (Blitzkrieg), που είχε εξαπολύσει η ναζιστική συμμορία του Χίτλερ, στα κράτη της Ευρώπης, ή επί το ορθότερον ότι ο κεραυνοβόλος πόλεμος (Blitzkrieg) βασίστηκε εξ ολοκλήρου στην μεθαμφεταμίνη.
Το 1941, όταν ξεκινούσε η εισβολή εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, οι στρατιώτες της Βέρμαχτ ήταν ήδη εθισμένοι στην ναρκωτική ουσία. Αναφέρει λοιπόν χαρακτηριστικά για το Pervitin ο συγγραφέας: «Η Ανώτατη Διοίκηση της Βέρμαχτ, σε συνεργασία με το υπουργείο Εξοπλισμού και Πολεμοφοδίων υπό την ηγεσία του Γκέρινγκ, είχε κατατάξει στο μεταξύ το Pervitin στα “καθοριστικά για τον πόλεμο υλικά”. Για περιορισμό ούτε λόγος…»
Το 1944 η Βέρμαχτ έχει ηττηθεί πλέον σε όλα τα μέτωπα και το Pervitin βοηθούσε μόνο για την αποδοχή του τέλους και την φυγή. Διαβάζουμε σχετικά: «Ένας διοικητής αρμάτων ανέφερε λακωνικά: Κινούμαστε όσο παίρνει χωρίς σταματημό, μέχρι να βγούμε από τη Ρωσία. Εναλλάσσουμε θέσεις κάθε 100 χιλιόμετρα, καταπίνουμε Pervitin και κάνουμε στάσεις για ανεφοδιασμό καυσίμων…»
Το πάλαι ποτέ «αήττητο» γερμανικό Ράιχ βυθιζόταν αργά στο βαθύ πηγάδι της καταστροφής, συμπαρασύροντας τη Βέρμαχτ μαζί με τον πειθήνιο γερμανικό λαό και στο τέλος την εγκληματική συμμορία του Χίτλερ, βυθισμένους όλους μαζί σε ένα τοξικό τέλμα, γεμάτο από μαζικές ψυχωτικές παρενέργειες των παραισθησιογόνων ουσιών.
Μέσα από τον τίτλο του βιβλίου «Υπερδιέγερση – τα ναρκωτικά στο Γ΄ Ράιχ», ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Norman Ohler καταγράφει ουσιαστικά τη γερμανική ναζιστική κοινωνία, τη Βέρμαχτ και την κλειστή ελιτίστικη συμμορία του Χίτλερ, σημαντικοί πυλώνες του ναζιστικού καθεστώτος που είχαν όλοι τους ένα κοινό παρονομαστή: την αλόγιστη χρήση παραισθησιογόνων ουσιών, ή αλλιώς τον εθνικοσοσιαλισμό υπό μορφή ναρκωτικών χαπιών.
Τοξικότητα και αντισημιτισμός
Σημαντική είναι η ενότητα με τον τίτλο «πολιτική κατά ναρκωτικών και αντισημιτισμός» όπου ο συγγραφέας αναφέρει μεταξύ άλλων: «Το ρατσιστικό εννοιολογικό οπλοστάσιο του εθνικοσοσιαλισμού είχε θεμελιωθεί από την αρχή στην βάση της τοξικότητας, χρησιμοποιώντας της γλωσσικές εικόνες της μόλυνσης και του δηλητηρίου.
Οι Εβραίοι εξομοιώθηκαν με βακίλους ή παθογόνα μικρόβια, δηλαδή με ξένους οργανισμούς που μόλυναν το Ράιχ… πράγματι, αρχικά ήταν η τοξική γλώσσα που υποβίβασε τους Εβραίους στην κατάσταση του υπανθρώπου και λειτούργησε σαν πρελούδιο στην μετέπειτα εξόντωσή τους…»
Το speedball του Χίτλερ
Αρκετά σημαντικό κεφάλαιο είναι η έρευνα του συγγραφέα μέσα από αρχειακά ντοκουμέντα για τη συμβιωτική «ιατρική» σχέση, ανάμεσα στον Αδόλφο Χίτλερ (Ασθενής Α) και τον προσωπικό του γιατρό Δρ Τέο Μορέλ, από τον Αύγουστο του 1941 έως και τον Απρίλιο του 1945.
Αναφέρει λοιπόν χαρακτηριστικά για τον Δρ Μορέλ, παραθέτοντας ατελείωτο ονομαστικό κατάλογο παρασκευασμάτων που ελάμβανε ο Χίτλερ: «Οι ενέσεις όριζαν όλο και πιο ξεκάθαρα το ημερήσιο πρόγραμμα και ύστερα από κάποιο διάστημα το χαρμάνι του Φύρερ εμπλουτίσθηκε με περισσότερα 80 παρασκευάσματα ορμονών, αρκετά συχνά πρωτότυπων, στεροειδή και πληθώρα φαρμάκων (στην παράνοια της φαρμακευτικής αγωγής καταγράφονται 17 ψυχότροπες ουσίες, αυτές δηλαδή που αλλάζουν την συνείδηση)… Κοκαΐνη και Eukodal – το μείγμα του Χίτλερ, το κοκτέιλ στο αίμα του Χίτλερ μεταλλάχτηκε εκείνες τις εβδομάδες στο κλασσικό speedball» δηλαδή σε ανάμειξη κοκαΐνης με ηρωίνη ή μορφίνη.
Ο προσωπικός γιατρός του Χίτλερ Δρ Μορέλ ανακρίθηκε από τους Αμερικανούς και αφέθηκε το 1947 στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Μονάχου. «…ο άλλοτε ισχυρός άνδρας, με τις χρυσές ράβδους του Ασκληπιού στον γιακά του, καθόταν μαζεμένος, με σκισμένο σακάκι χωρίς παπούτσια… μέχρι που τον λυπήθηκε μια μισοεβραία νοσοκόμα του Ερυθρού Σταυρού και τον μετέφερε σ΄ένα νοσοκομείο… πέθανε στις 26 Μαΐου 1948».
Το βιβλίο του συγγραφέα και δημοσιογράφου Norman Ohler είναι απίστευτα ενδιαφέρον, καθώς είναι μια σοβαρή επιστημονική εργασία, που πραγματοποιεί υποδειγματική έρευνα σε βάθος, αναλύοντας όλες τις παραμέτρους της τοξικότητας που εξέπεμψε ο εθνικοσοσιαλισμός στηριγμένος αποφασιστικά, εδραιωμένος στη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ, μέσα από τον κόσμο των ψυχοδιεγερτικών ναρκωτικών της μεθαμφεταμίνης και του Pervitin. Ένα αναθεωρητικό βιβλίο – μια υποδειγματική έρευνα, που καταγράφει τις μαζικές ψυχωτικές παρενέργειες των παραισθησιογόνων ουσιών στο γερμανικό ναζιστικό Γ΄ Ράιχ.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
O Norman Ohler γεννήθηκε το 1970, είναι γερμανός δημοσιογράφος και μυθιστοριογράφος. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί σε γνωστά περιοδικά (Spiegel, Stern, Geo, Die Zeit), ενώ ήταν ο τελευταίος Ευρωπαίος, στον οποίο έδωσε συνέντευξη ο Γιασέρ Αραφάτ πριν από τον θάνατό του. Έχει, επίσης, συνεργαστεί ως σεναριογράφος με τον Βιμ Βέντερς για την ταινία Palermo Shooting.
To βιβλίο του «Υπερδιέγερση – τα ναρκωτικά στο Γ΄ Ράιχ» είναι το πρώτο του βιβλίο έρευνας και κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο». Έχει μεταφραστεί σε περισσότερες από 25 γλώσσες και έχει προκαλέσει τόσο ενδιαφέρον, που η Paramount Pictures αγόρασε τα δικαιώματα για τη μεταφορά του στην μεγάλη οθόνη.
