Πρόκειται για τη θεατρική μεταφορά του βραβευμένου μυθιστορήματος του Θωμά Κοροβίνη με κεντρικό θέμα τη ζωή του Αριστείδη Παγκρατίδη, του φερόμενου ως «Δράκου του Σέιχ Σου». Για την πρόκληση να αναμετρηθεί με τον φερόμενο ως «Δράκο», τις αποτυχίες που έχει βιώσει, αλλά και το πώς εκείνες τον βοήθησαν τελικά στον δρόμο προς την επιτυχία, μας μίλησε ο γνωστός ηθοποιός την ημέρα της πρεμιέρας του έργου στα Γιάννενα.
Πώς μπήκε η παράσταση «Αρίστος» στη ζωή σας;
Μου πρότεινε να παίξω σε αυτή τη δουλεία ο σκηνοθέτης της παράστασης (Γιώργος Παπαγεωργίου) και πάντα, όταν μου προτείνει κάτι ο Γιώργος, το εμπιστεύομαι και το αγκαλιάζω.
Ποιος είναι τελικά για σας ο Αριστείδης Παγκρατίδης;
Αρχικά να σου πω ότι πρώτα διάβασα το βιβλίο του Κοροβίνη, το οποίο το ερωτεύτηκα, πέραν της πραγματικής ιστορίας, θίγει και μια μεγάλη αδικία. Διαβάζοντας το βιβλίο κι ερευνώντας, καταλάβαμε ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν αθώος και του προσάψανε αυτό το έγκλημα, για να καλύψουν το περιστατικό με την δολοφονία του Λαμπράκη, που είχε γίνει τότε, καθώς και τον πραγματικό ένοχο, που λέγεται ότι -κατά πάσα πιθανότητα- είναι γόνος πλούσιας οικογένειας. Εν τέλει την πλήρωσε ένα εξιλαστήριο θύμα, ο οποίος ναι μεν ήταν άνθρωπος της νύχτας, αλλά όχι εγκληματίας.
Μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίσατε, ερχόμενος σε επαφή με αυτό το έργο;
Στην παράσταση κάνουμε ο καθένας διάφορους και διαφορετικούς ρόλους -συγκεκριμένα δέκα, οι οποίοι συνθέτουν το παζλ αυτής της ιστορίας. Ο καθένας από μας ενσαρκώνει λοιπόν τρία πρόσωπα, κάτι το οποίο είναι μια μεγάλη πρόκληση από μόνο του, αφού οι χαρακτήρες αυτοί απέχουν παρασάγγας μεταξύ τους, από το γλωσσικό ιδίωμα μέχρι και τον τρόπο ζωής και σκέψης. Και σκέψου ότι ο πήχης της δυσκολίας ανεβαίνει ιδιαίτερα, καθώς δε φεύγουμε καθόλου από τη σκηνή, αλλά αλλάζουμε χαρακτήρες και μεταμορφωνόμαστε εκεί πάνω.
Αναφέρατε ότι ενσαρκώνετε ρόλους που απέχουν παρασάγγας μεταξύ τους. Πόσο εύκολο είναι να προσεγγίσει κανείς την ψυχοσύνθεση τόσο διαφορετικών μεταξύ τους χαρακτήρων;
Πρέπει να βρεις τους στόχους του κάθε χαρακτήρα και τα κίνητρά του. Κι αυτό γίνεται με πολλή δουλειά μέσα στις πρόβες.
Τι συναισθήματα γεννά σε εσάς αυτό το έργο;
Είναι ένα έργο ακραίο. Ένα έργο που μιλά για τον ανθρώπινο πόνο και είναι ποτισμένο με αίμα ιδρώτα, δάκρυα και σπέρμα. Έχει πολύ έρωτα και πάθος μέσα του. Το διακατέχει μια «ανθρωπίλα», αν θες. Βγάζει μια χαρμολύπη.
Το έργο και η παράσταση τάσσονται υπέρ του Αριστείδη Παγκρατίδη. Φοβηθήκατε ότι αυτό ίσως προκαλέσει αντιδράσεις;
Δεν πήγαμε στρατευμένα να το κάνουμε υπερ. Είπαμε θα το προσεγγίσουμε ουδέτερα στην αρχή και όπου μας βγάλει. Αφενός όμως, τόσο από το έργο όσο κι από ντοκουμέντα της εποχής, αλλά κι από κάποιες συμπτώσεις αν θες, πήρε αυτή την πορεία. Σκέψου ότι σε μια παράσταση ήρθε η εγγονή του αληθινού «Δράκου» και μας μίλησε για τον παππού της. Μέχρι στιγμής, πάντως, κανείς δεν έχει εκφέρει κάποιο αρνητικό σχόλιο κι αυτό γιατί η κοινή γνώμη, σταδιακά, έχει ταχθεί υπέρ του Αριστείδη, κάτι που και για μας τους ηθοποιούς είναι μια τεράστια δικαίωση, αφού είναι σαν να «καθαρίζουμε» μια μνήμη.
Παρόλο που σας βρίσκουμε σε θεατρική παράσταση, έχετε δηλώσει ότι λατρεύετε τον κινηματογράφο. Από πού πηγάζει αυτή η μεγάλη σας αγάπη;
Αυτό που δεν έχεις, είναι αυτό που συνήθως ερωτεύεσαι. Ο κινηματόγραφος έχει μια ιδιαίτερη μαγεία. Αυτό το «και πάμε» που ακούγεται, για μένα είναι πραγματικά μαγικό. Είναι δύσκολο βέβαια, γιατί πρέπει συνεχώς να είσαι σε ετοιμότητα να γυρίσεις μια σκηνή, αλλά από την άλλη έχει μια δικλείδα ασφαλείας εν αντιθέσει με το θέατρο, γιατί αν κάτι δεν το κάνεις καλά, μπορείς να το «ξαναγυρίσεις», ενώ στο θέατρο δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα.
Έχετε βιώσει ποτέ κάποια μεγάλη επαγγελματική αποτυχία, που σας έκανε να σκεφτείτε να εγκαταλείψετε την υποκριτική;
Όχι, θεωρώ ότι είμαι από τους τυχερούς αυτού του χώρου. Αν και αντιμετώπισα κάποιες δυσκολίες, τις ξεπέρασα και πήγα παρακάτω. Είναι πολύ εύκολο για έναν ηθοποιό να το πάρει προσωπικά, αλλά, μεγαλώνοντας και ωριμάζοντας, κατάλαβα ότι ισχύει το «Όταν κλείνει μία πόρτα, ανοίγουν άλλες», γιατί με αυτό τον τρόπο ήρθε και ο «Αρίστος» στη ζωή μου. Το θέμα με τις αποτυχίες είναι αν θα απελπιστείς ή αν θα τις χρησιμοποιήσεις υπέρ σου.
Σε μια παλαιότερη συνέντευξή σας, είχατε πει πως είχατε βιώσει μια αυτοκαταστροφική περίοδο στην ζωή σας. Πως το διαχειριστήκατε αυτή την κατάσταση και τι ήταν αυτό που σας έκανε να βγείτε από αυτή;
Αρχικά αυτό που έκανα ήταν να πάρω λίγο χρόνο μακριά από το άγχος και το τρέξιμο, γιατί κατάλαβα ότι κυνηγώντας την καθημερινότητα, χάνουμε τον εαυτό μας. Το ουσιαστικό για μένα είναι να τα βρούμε με τον εαυτό μας και να συμφιλιωθούμε με αυτόν, με όλες του τις χαρακιές και τα σημάδια. Να τον αγκαλιάσουμε και να τον αγαπήσουμε. Αυτό βέβαια θέλει πολύ χρόνο και προσπάθεια, ανθρώπους να μας καθρεφτίζουν την ομορφιά μας αλλά και τα λάθη μας, μα κυρίως έξοδο από την εγωπάθεια. Απ’ την άλλη, όμως, αν δεν πιάσεις και πάτο, πώς θα φτάσεις ψηλά;
Ποιο είναι αυτό το πιο όμορφο/συγκινητικό σχόλιο που σας έχουν κάνει γι αυτή την παράσταση;
Το πιο όμορφο σχόλιο που έχω ακούσει, είναι από μια κοπέλα, που μου είπε ότι δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει, αλλά δεν ήξερε αν είναι επειδή την άγγιξε η ιστορία ή επειδή εμείς την παρουσιάσαμε με τόσο όμορφο τρόπο.
Info
Η παράσταση «Αρίστος» ανεβαίνει στο Καμπέρειο Θέατρο σήμερα Σάββατο, στις 9 το βράδυ, και αύριο Κυριακή στις 7 το απόγευμα. Τιμές εισιτηρίων 12 ευρώ κανονικό και 10 ευρώ φοιτητικό και ανέργων. Προπώληση στο Viva.gr.
