Για τη Μυρτώ μας πήγαμε -καλεσμένοι της ή όχι δεν έχει σημασία. Σημασία έχουν οι πρωτόγνωρες εμπειρίες, που αποκτήσαμε μέσα σε λίγες ώρες.
Τα παιδιά, μόλις μας είδαν, έτρεξαν να μας αγκαλιάσουν και επί ώρα μας έδειχναν τις σκηνές τους, μας περιέγραφαν πώς ζουν στη φύση παρέα με τα άγρια ζώα, με τέτοιο ενθουσιασμό, που δεν περιγράφεται με λόγια. Στο τέλος της περιήγησης ξεχύθηκαν στις πλαγιές, μάζεψαν άγριες φράουλες και μας τις πρόσφεραν. «Μυρίστε τες», μας είπαν, «δε χρειάζονται πλύσιμο, γευτείτε τες». Εισπνεύσαμε την ευωδιά τους, την καθαρή ευωδιά της φύσης.
Σταυροφόροι της ελπίδας
Λίγα λόγια δεν φτάνουν για να περιγράψουμε τη χαρά και την ικανοποίηση που αισθανθήκαμε σ’ αυτό το κάλεσμα της φύσης, εκεί ψηλά όπου μόνο ένα ζαρκάδι ή μια αρκούδα μπορούν να γίνουν οι φίλοι σου. Τι να πούμε για τους βαθμοφόρους του 1ου Συστήματος Προσκόπων Ιωαννίνων, που δίνουν τον εαυτό τους και κάτι παραπάνω, για να περνούν όχι μόνο καλά τα παιδιά μας, αλλά να μαθαίνουν να ζουν σε ομάδες και να ανταποκρίνονται στα δύσκολα. Με το τίποτα, χωρίς καθόλου μέσα, αλλά με πολλή αγάπη και έγνοια προσφέρουν έργο εθελοντικά. Η συγκίνηση περίσσευε σε όλους τους γονείς, όταν άκουγαν τον ακούραστο εργάτη αυτής της σταυροφορίας, τον αρχηγό του Συστήματος Αλέξανδρο Δευτεραίο (το Τσακάλι, όπως τον ξέρουν μικροί και μεγάλοι), πατέρα δυο παιδιών στο Σύστημα, να τους απευθύνει λόγια καρδιάς και να τους διαβεβαιώνει ότι καλά κάνουν και τους εμπιστεύονται τα παιδιά τους. Κι ένα παιδί στο τέλος, από τον εξώστη ψηλά, ακούστηκε να συμπληρώνει τον αρχηγό: «Να ευχαριστήσουμε και τη Βίδρα (βαθμοφόρος και υπεύθυνη των Ενωμοτιών), που, παρά την πληγή στο πόδι της, είναι κοντά μας».
Κι εμείς να συμπληρώσουμε πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι, που τα ονόματά τους βρίσκονται πολύ ψηλά μέσα μας, χρειάζονται τη βοήθειά μας και τη συνδρομή της πολιτείας. Κι αν ο περιφερειάρχης Αλέκος Καχριμάνης, γνωστός για τις ευαισθησίες του σε παρόμοιες περιπτώσεις, μας ακούει… ας στείλει -εκτός άλλων- και ένα μηχάνημα να φτιάξει το μονοπάτι.
