Η Ορέστεια –η μοναδική σωζόμενη τριλογία του Αισχύλου (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες) –παρουσιάζεται σε μια δυνατή, σωματική και φιλοσοφική ανάγνωση από τον διεθνώς διακεκριμένο σκηνοθέτη Θεόδωρο Τερζόπουλο. Η παράσταση ξεκίνησε την επιτυχημένη της πορεία στην Επίδαυρο το καλοκαίρι του 2024, ταξίδεψε σε Ελλάδα, Κύπρο, Ιταλία, Ουγγαρία, Κίνα και Αυστρία, κατακτώντας κοινό και κριτικούς.
Με έντονο στοιχείο τον Χορό –21 σωματοποιημένοι performers που μεταφέρουν το μυθικό βάρος με ζωντάνια και πάθος, η παράσταση εισχωρεί στον πυρήνα του μύθου και αναδεικνύει την μετάβαση από το αίμα της αυτοδικίας στη θεσμική δικαιοσύνη.
Tο 458 π.Χ., σε μια εποχή βίαιων κοινωνικών και πολιτικών ανατροπών, o Αισχύλος παρουσιάζει στη γιορτή των Διονυσίων την Ορέστεια (Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες), τη μοναδική σωζόμενη τριλογία αρχαίου δράματος και το τελευταίο σωζόμενο έργο του, που ολοκλήρωσε δύο μόλις χρόνια πριν από τον θάνατό του, αντανακλώντας πολλές από τις ραγδαίες μεταβολές της εποχής του.
Κεντρικός άξονας της τριλογίας είναι η τραγική πορεία της οικογένειας των Ατρειδών, η κατάρα του αίματος που διαχέεται σε όλα τα πρόσωπα του δράματος και του χορού μέσα από διαδοχικά στάδια, οδηγώντας από την αποσταθεροποίηση στο αδιέξοδο. Την κατάσταση αυτή εκμεταλλεύεται η Αθηνά, για να θεσμοθετήσει μια αμφιλεγόμενη ειρήνη.
Στα δύο πρώτα μέρη της τριλογίας, στον Αγαμέμνονα και τις Χοηφόρους, οι δολοφονίες που βάζουν τέλος στις τυραννικές εξουσίες του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας αντίστοιχα αποτελούν την κορύφωση μιας νέας περιόδου κρίσης και αποσταθεροποίησης που αντανακλάται στις Ευμενίδες. Οι Ερινύες, οι χθόνιες θεότητες, εκπροσωπώντας τα ένστικτα και τις παρορμήσεις διαφυλάσσουν τη μνήμη. Γνωρίζοντας ότι κάθε διαμάχη με τους θεούς είναι προδιαγεγραμμένη ήττα, εξεγείρονται και απειλούν την ευταξία της πόλης. Ο Ορέστης πρέπει να πληρώσει για να τιμωρηθεί όχι μόνο το έγκλημα, αλλά και η επανάληψή του, και να διατηρηθεί ζωντανή η μνήμη της σύγκρουσης.
Η Αθηνά προσπαθεί με κάθε τίμημα να συνάψει «σύμφωνο ειρήνης» ανάμεσα στους θεούς και τις Ερινύες, προσφέροντας ανταλλάγματα και προνόμια. Για να πετύχει τη συνθηκολόγηση, μεταφέρει τη βία στο πεδίο της γλώσσας. Ο λόγος της εισάγει τη δόλια πειθώ, το ψέμα και την παραπλάνηση στην πολιτική σφαίρα. Οι Ερινύες υποκύπτουν με τη θέλησή τους. Φορώντας τα χαρακτηριστικά πορφυρά ενδύματα των μετοίκων, ανακηρύσσονται σε Ευμενίδες και απομακρύνονται από τον πυρήνα της πόλης. Οδηγούνται στην αφάνεια, στη λήθη, στα έγκατα της γης. Το δημοκρατικό πολίτευμα έχει εγκαθιδρυθεί. Όχι όμως ανώδυνα. Ό,τι είναι ασύμβατο με το νέο καθεστώς –το μέρος του ζωντανού σώματος που συνδέεται με τη μνήμη, τα ένστικτα, τη ζωική ορμή– έχει εξοριστεί. Η νέα τάξη πραγμάτων επιβάλλεται από τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς με τρόπο τέτοιο, ώστε αυτές οι ζωτικές δυνάμεις μοιάζει σαν να μην υπήρξαν ποτέ.
Οι Ερινύες συμβιβάζονται και αποδέχονται την κοινωνική θέση των μετοίκων, ωστόσο η εσωτερική δομή τους δεν αλλοιώνεται. Όπως τα φυσικά φαινόμενα που δεν εξαφανίζονται από τη γη, αλλά ακολουθούν μια σπειροειδή πορεία μετουσίωσης, κλιμάκωσης και αποκλιμάκωσης, έτσι μπορούμε να φανταζόμαστε και τις χθόνιες θεότητες να οπισθοχωρούν και να αποσύρονται, για να αναδυθούν εκ νέου, παίρνοντας συνεχώς νέες, απροσδόκητες μορφές.
Παίζουν (αλφαβητικά) Μπάμπης Αλεφάντης (Πυλάδης), Έβελυν Ασουάντ (Κασσάνδρα), Τάσος Δήμας (Φύλακας / Κορυφαίος / Προπομπός), Κωνσταντίνος Ζωγράφος (Ορέστης), Έλλη Ιγγλίζ (Τροφός), Δαυίδ Μαλτέζε (Αίγισθος), Άννα Μαρκά Μπονισέλ (Προφήτις), Νίκος Ντάσης (Απόλλων), Ντίνος Παπαγεωργίου (Κήρυκας), Αγλαΐα Παππά (Αθηνά), Μυρτώ Ροζάκη (Ηλέκτρα), Σάββας Στρούμπος (Αγαμέμνων), Αλέξανδρος Τούντας (Οικέτης), Σοφία Χιλλ (Κλυταιμνήστρα / Το Είδωλον της Κλυταιμνήστρας)
Χορός Μπάμπης Αλεφάντης, Κατερίνα Αμπλιανίτη, Έβελυν Ασουάντ, Χριστόφορος Βογιατζής, Ναταλία Γεωργοσοπούλου, Κατερίνα Δημάτη, Πύρρος Θεοφανόπουλος, Έλλη Ιγγλίζ, Βασιλίνα Κατερίνη, Θάνος Μαγκλάρας, Ελπινίκη Μαραπίδη, Άννα Μαρκά Μπονισέλ, Λυγερή Μητροπούλου, Ρόζυ Μονάκη, Ασπασία Μπατατόλη, Νίκος Ντάσης, Ντίνος Παπαγεωργίου, Βαγγέλης Παπαγιαννόπουλος, Σταύρος Παπαδόπουλος, Μυρτώ Ροζάκη, Γιάννης Σανιδάς, Αλέξανδρος Τούντας, Κατερίνα Χιλλ, Μιχάλης Ψαλίδας.
Η συνέχεια
Την Παρασκευή 1 Αυγούστου σειρά έχει ο «Υπηρέτης δύο Αφεντάδων» του Κάρλο Γκολντόνι, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, επίσης από το Θέατρο Τέχνη Ε.Ε., με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο στον ρόλο του Τρουφαλντίνου και τη Φαίη Ξυλά σε βασικό ρόλο. Μια σπαρταριστή κωμωδία που αποδεικνύει ότι ο Γκολντόνι είναι όχι απλώς κλασικός αλλά και πάντα επίκαιρος.
Το Σάββατο 2 Αυγούστου ο Πολιτιστικός Οργανισμός «Λυκόφως» παρουσιάζει τον «Οιδίποδα – από το σκοτάδι στο φως» του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά, που συνδυάζει τον «Οιδίποδα Τύραννο» και τον «Οιδίποδα επί Κολωνώ» του Σοφοκλή σε μια ενιαία θεατρική εμπειρία. Επί σκηνής οι Νίκος Καραθάνος, Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, Στεφανία Γουλιώτη, Νίκος Χατζόπουλος, Ορέστης Χαλκιάς, Γιάννης Κότσιφας, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Πηνελόπη Τσιλίκα, Έκτορας Λυγίζος, Άγγελος Τριανταφύλλου, Θεόβη Στύλλου, Πολυξένη Παπακωνσταντίνου.
Το 9ο Φεστιβάλ Δωδώνης ολοκληρώνεται την Τετάρτη 6 Αυγούστου με την παράσταση «Ζ–η–θ, ο Ξένος», εμπνευσμένη από τον Όμηρο, σε παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Μια παράσταση πρόταση για την επιστροφή στις πηγές του αρχαίου δράματος, σε μετάφραση Δημήτρη Μαρωνίτη και σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Μαρμαρινού. Ένα ταξίδι στον σπουδαίο κόσμο του Ομήρου μέσα από το έπος της Οδύσσειας με έμφαση στις τρεις ραψωδίες, όπου ο θρυλικός Οδυσσέας, ως ξένος προσπαθεί να επιστρέψει στην Ιθάκη του μέσα από ένα ταξίδι «γεμάτο περιπέτειες, γεμάτο γνώση», όπως χαρακτηριστικά το αποδίδει ο σπουδαίος ποιητής Κ.Π. Καβάφης. Ερμηνεύουν Χάρης Φραγκούλης, Έλενα Τοπαλίδου, Κλέλια Ανδριολάτου και μια πλειάδα πρωταγωνιστών από το ανσάμπλ του ΚΘΒΕ.
Όλες οι παραστάσεις πραγματοποιούνται στο αρχαίο θέατρο της Δωδώνης και ξεκινούν στις 9 το βράδυ. Γενική είσοδος 18 ευρώ. Δημότες Δωδώνης 6 ευρώ. Ελεύθερη είσοδος για ανέργους δημότες Δωδώνης, παιδιά κάτω των 12 ετών και ΑμεΑ. Τα εισιτήρια διατίθενται μέσω της πλατφόρμας TicketServices. Πληροφορίες στο τηλέφωνο 2654360129 (γραμματεία Δημαρχείου).
