Άλλο ένα τραγικό συμβάν με θύμα ένα μωρό παιδί, μετά από επίθεση σκύλου, είχαμε πριν τρεις μέρες. Ένα μεγαλόσωμο σκυλί επιτέθηκε σε μωρό και το σκότωσε. Η πρώτη ματιά όλων πέφτει πάνω στο σκυλί. Είναι ράτσας Ροντβάιλερ, άρα είναι σκύλος φονιάς. Η πρώτη αυτή ματιά είναι καθοριστική και στο μυαλό των περισσοτέρων οι ευθύνες πέφτουν πάνω στον σκύλο. Το μόνο που ξέρουμε για τον σκύλο είναι πως ζούσε σε μπαλκόνι. Δε γνωρίζουμε άλλες λεπτομέρειες, δεν ξέρουμε κάτω από ποιες συνολικά συνθήκες ζούσε αυτό το ζώο. Μόνο και μόνο όμως το γεγονός πως ζούσε σε μπαλκόνι μάς οδηγεί στο συμπέρασμα πως το σκυλί αυτό ήταν ένα κακοποιημένο ζώο. Η σχετική νομοθεσία απαγορεύει κάτι τέτοιο και οι ιδιοκτήτες υφίστανται κυρώσεις.
Πέρα από αυτό, υπάρχουν κάποιοι βασικοί κανόνες, που θα πρέπει να ακολουθούν όσοι αποφασίζουν να αποκτήσουν σκυλιά τέτοιου είδους, που είναι φύλακες και χαρακτηρίζονται από μεγάλη σωματική δύναμη και ισχυρό ένστικτο προστασίας ιδιοκτητών και χώρου. Το πρώτο που θα πρέπει να κάνουν είναι να προχωρήσουν σε εκπαίδευση του σκύλου και μάλιστα από εκπαιδευτή με γνώσεις ψυχολογίας σκύλου. Είναι το πρώτο και σημαντικό βήμα, ώστε να αποφευχθούν στο μέλλον επικίνδυνες συμπεριφορές από πλευράς του ζώου. Από εκεί και πέρα υπάρχουν δυο καθοριστικής σημασίας ενέργειες στις οποίες πρέπει να προβούν οι ιδιοκτήτες. Η μια είναι η στείρωση του ζώου, ειδικά στην περίπτωση των αρσενικών. Με τη στείρωση αποφεύγουμε κυριαρχικές συμπεριφορές, που είναι έντονες στα αρσενικά σκυλιά.
Η δεύτερη ενέργεια είναι ο καθορισμός της θέσης του σκύλου μέσα στην οικογένεια. Ένα κουτάβι βλέπει την οικογένεια ως αγέλη. Είναι αναγκαίο για την ισορροπημένη διάπλαση του ψυχισμού του σκύλου να δείξουμε σ’ αυτόν πως όχι μόνο δεν είναι ο αρχηγός της αγέλης, αλλά και πως η θέση του είναι μετά από όλα τα άλλα μέλη. Μια καλή τεχνική, που μπορούν να εφαρμόσουν όλοι, αφορά στον τρόπο που προσφέρουμε φαγητό στον σκύλο. Ποτέ δεν τον ταΐζουμε, όταν τρώμε κι εμείς. Ο σκύλος δεν τρώει μαζί μας και πολύ περισσότερο δεν του δίνουμε κάτι από το δικό μας φαγητό, από την μπουκιά μας. Αν θέλουμε να του προσφέρουμε κάτι, αυτό μπορεί να γίνει όταν ολοκληρώσουμε το φαγητό μας. Ο σκύλος τότε θα εκλάβει την κίνησή μας αυτή ως οριοθέτηση της δικής του θέσης μέσα στην αγέλη. Δηλαδή, μετά από εμάς.
Υπάρχουν και άλλα που μπορούν να εφαρμοστούν ώστε να μεγαλώσουμε ένα ισορροπημένο σκυλί, χωρίς επιθετική συμπεριφορά. Εδώ, ένας ψυχολόγος- εκπαιδευτής σκύλος θα ήταν πράγματι πολύ χρήσιμος. Όλα τα παραπάνω δεν αφορούν μόνο στα μεγαλόσωμα σκυλιά, αλλά σε όλα τα σκυλιά. Όλα τα σκυλιά μπορούν να γίνουν επιθετικά κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.
Και θα κλείσω με το πιο σημαντικό ίσως απ’ όλα. Τι κάνουμε στην περίπτωση που έχουμε ήδη έναν σκύλο στο σπίτι και έρχεται ένα μωρό. Το δικό μας μωρό, που θα μεγαλώσει στον ίδιο χώρο με τον σκύλο μας. Ποτέ μα ποτέ δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να αλλάξουμε τις συνήθειες του σκύλου μας. Δεν αλλάζουμε τη ζωή του, τη ζωή που είχε πριν έρθει το μωρό μας. Δεν τον απομονώνουμε στο μπαλκόνι, ούτε τον δένουμε στην αυλή. Δεν τον μαλώνουμε όταν επιθυμεί να πλησιάσει και να μυρίσει το μωρό. Τα σκυλιά έχουν ως όργανο μάθησης του κόσμου την ισχυρή τους όσφρηση. Σταδιακά και μέρα με τη μέρα φέρνουμε σε επαφή το σκυλί με το μωρό μας. Αυτό θα αποτρέψει τα παρατράγουδα, ο σκύλος μας θα εκλάβει το μωρό ως μέρος της οικογένειας, ως μέρος της αγέλης. Η κόρη μου, μηνών ακόμα, ξάπλωνε πάνω στο ροντβάιλερ, που είχα στο σπίτι μου, και ένας φίλος μια φορά μού διηγήθηκε πώς το πιτ μπουλ, που είχε στο σπίτι του, μετέφερε το καροτσάκι με το μωρό του από το ένα δωμάτιο στο άλλο για να τον ειδοποιήσει πως το μωρό είχε λερώσει την πάνα του. Τα σκυλιά είναι υπέροχα ζώα, αρκεί να τα σεβόμαστε γι’ αυτό που είναι.
