Βιβλιοπαρουσιαση – «Από ήλιο και στάχτη» στην πλατεία Παπαδατών

Για τον Δημήτρη Βλαχοπάνο και το συγγραφικό του έργο θα μιλήσει ο εκπαιδευτικός, συγγραφέας και ιδρυτής των εκδόσεων «Άπειρος Χώρα» Σωκράτης Βασιλείου, ενώ το βιβλίο θα αναλύσουν με τρόπο διαλογικό η νηπιαγωγός Μαρία Παπαδοπούλου και ο ίδιος ο συγγραφέας.
Η παρουσίαση του βιβλίου είναι ενταγμένη στο πρόγραμμα «Τριήμερο Πνεύματος & Πολιτισμού Παπαδατών», που υλοποιείται στις 2, 3 και 4 Αυγούστου και περιλαμβάνει, επίσης, την παρουσίαση του 4ου τόμου «Περιήγηση στο Δημοτικό τραγούδι» του Σωκράτη Σ. Βασιλείου (Σάββατο 2 Αυγούστου), με ομιλήτριες την αρχαιολόγο Κωνσταντίνα Ζήδρου και τη φιλόλογο Σπυριδούλα Βασιλείου, και την παρουσίαση του βιβλίου «Let’s begin – Κωνσταντίνος Π. Γιώτης και DHI, το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον» (Κυριακή 3 Αυγούστου), για το οποίο θα μιλήσουν ο Σωκράτης και η Σπυριδούλα Βασιλείου.
Το βιβλίο «από ήλιο και στάχτη» είναι ένα αντιπολεμικό μυθιστόρημα, με κυρίαρχο σημείο αναφοράς τον μεταπολεμικό κόσμο του ψυχρού πολέμου και τον αντίκτυπο, που άφησαν πίσω τους οι σφαγές και τα ολοκαυτώματα στην Ελλάδα κατά τη διάρκεια της τριπλής φασιστικής κατοχής 1941 – 1944. Βασικό στοιχείο της δράσης των κεντρικών ηρώων του βιβλίου είναι το αίσθημα της ατομικής ευθύνης και της ανθρώπινης αλληλεγγύης τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και, ακόμη περισσότερο, σε καιρό πολέμου.
Μεγάλο μέρος του βιβλίου στρέφεται γύρω από τις σφαγές και τα ολοκαυτώματα της Ηπείρου κατά την περίοδο 1943 – 1944, όταν η πρώτη γερμανική μεραρχία Εντελβάις έδρευε στα Γιάννενα και μετέτρεψε ολόκληρη την περιοχή σε λουτρό αίματος. 82 χρόνια μετά την ασύλληπτη καταρράκωση του ανθρώπινου πνεύματος στους μαρτυρικούς τόπους, όπου η αλόγιστη οργανωμένη βία της γερμανικής Βέρμαχτ ξεπέρασε κάθε όριο και αμαύρωσε τις σελίδες της ιστορίας με τα κτηνώδη εγκλήματα πολέμου, το λουτρό αίματος συνεχίζεται σήμερα κάτω από νέες και διαφορετικές συνθήκες. Τα εγκλήματα κατά των αμάχων και των παιδιών εξακολουθούν να είναι τρομακτικά και να πλημμυρίζουν με πολλή θλίψη τις μέρες μας.
Τα ολοκαυτώματα της Ελλάδας και συνολικότερα οι αιματοβαμμένοι τόποι αποτελούν μια διαρκή και ασίγαστη υπόμνηση σε όσους έχουν ανοιχτά τα μάτια της ψυχής τους και νοιάζονται αληθινά για τον άνθρωπο και την αξιοπρέπειά του. Οι ανυπεράσπιστοι νεκροί της πολεμικής βαρβαρότητας ψιθυρίζουν μέσα μας πως η ανάγκη για έναν δίκαιο κόσμο δε συνιστά ένα συλλογικό μόνο αλλά και ένα ατομικό καθήκον. Η δολοφονία παιδιών καταγράφεται ως μια ανείπωτη τραγωδία. Και η σωτηρία παιδιών ως ένα ανυπέρβλητο μεγαλείο.
Το βιβλίο, γραμμένο στη διάρκεια της πανδημίας, κινείται μεταξύ ιστορίας και φαντασίας. Ένα μέρος του είναι ιστορικό κι ένα άλλο είναι φαντασιακό. Κι είναι δύσκολο να υπάρξει το ένα δίχως το άλλο ή να μπει μια διαχωριστική γραμμή στο τέλος της ιστορίας που θα ορίζει και την αρχή της φαντασίας. Κάποιοι απ’ τους πρωταγωνιστές είναι υπαρκτά πρόσωπα. Κάποιοι είναι πλάσματα της φαντασίας του συγγραφέα.