Αναπάντεχα δική σου: Από αντιπάθεια… σ’ ένα ποτήρι καμπερνέ»
(σειρά Vine Mess #2 – εκδόσεις Κλειδάριθμος, μετάφραση Κέλλη Κρητικού)
Μια οικονομολόγος που γύρισε άδοξα από τη Γουόλ Στριτ στη γενέτειρά της Νάπα κι ένας πρώην στρατιωτικός–οινοποιός που παλεύει να κρατήσει το οικογενειακό του κτήμα συναντιούνται σ’ ένα «εικονικό» σχέδιο γάμου με ανταμοιβή την προσωπική τους διάσωση. Η Tessa Bailey αξιοποιεί το κλασικό σχήμα «enemies to lovers» για να χτίσει ένα καυστικό ρομάντζο γεμάτο πειράγματα, υποχθόνια τρυφερότητα και φόντο τα αμπέλια της κοιλάδας. Η Νάταλι Βος, κουβαλώντας ένα πανάκριβο επαγγελματικό λάθος, δέχεται να παντρευτεί για βολικό «restart». Ο Αύγουστος Κέιτς συμφωνεί από ανάγκη, μα κάθε κοινή τους σκηνή ανατινάζει τον κανόνα της σύμβασης.
Πίσω από τις έξυπνες ατάκες, η Bailey τοποθετεί δύο ήρωες που κουβαλούν ενοχές, αμφιβολίες και απροσδόκητη τρυφερότητα· το χιούμορ δίνει ανάσες, όμως η αληθινή δύναμη του βιβλίου κρύβεται στη ρεαλιστική αποτύπωση της φροντίδας: ο τρόπος που ο Αύγουστος παρατηρεί τη Νάταλι στις «ρωγμές» της, το πώς εκείνη καταλαβαίνει τα τραύματά του πριν τα ομολογήσει καν. Η συγγραφέας επιτρέπει στις ευάλωτες στιγμές να σταθούν δίπλα στις πιο «πικάντικες», αποφεύγοντας να θυσιάσει το συναίσθημα στον βωμό της κωμωδίας.
Χωρίς περιττό δράμα στο φινάλε, η ιστορία επιβεβαιώνει ότι η μεγαλύτερη μάχη δεν δίνεται ενάντια σε αντίπαλο, αλλά δίπλα του: να αποδεχθεί κανείς πως η αγάπη αντέχει και τα ελαττώματα και την ειρωνεία. Το αποτέλεσμα είναι ένα ρομάντζο που συνδυάζει κωμική ελαφρότητα, αισθησιασμό κι έναν υπόγειο στοχασμό πάνω στο θάρρος της ειλικρίνειας—ένας τίτλος φτιαγμένος για αναγνώστες που ζητούν φλερτ με γερές δόσεις γέλιου και μια ζεστή υπόσχεση συντροφικότητας.
Καμογκάουα, Οι Χαμένες Συνταγές: Μια γευστική χρονομηχανή στο Κιότο
(εκδόσεις Ψυχογιός, μετάφραση Κέλλη Κρητικού)
Σ’ έναν ήσυχο παράδρομο του Κιότο, ένα ταπεινό εστιατόριο χωρίς πινακίδα κρύβει μια απρόσμενη υπηρεσία: ο πατέρας Ναγκάρε και η κόρη Κοΐσι δεν μαγειρεύουν απλώς∙ ανασυνθέτουν συνταγές που χάθηκαν στον χρόνο, προσφέροντας στους πελάτες μια γευστική πύλη στις αναμνήσεις τους. Ο Hisashi Kashiwai μετατρέπει την αναζήτηση της γεύσης σε αφήγημα επούλωσης, με κάθε κεφάλαιο να λειτουργεί σαν αυτόνομη ιστορία ενός ανθρώπου που πεινά περισσότερο για μνήμη παρά για φαγητό.
Η δύναμη του βιβλίου βρίσκεται στον ρεαλισμό των αισθήσεων: ο συγγραφέας δοκιμάζει ο ίδιος τις συνταγές πριν τις περιγράψει και αυτό μεταφέρεται ολοζώντανα στην ανάγνωση· μπορεί κανείς σχεδόν να μυρίσει το ντάσι που σιγοβράζει ή να νιώσει την υφή ενός φρέσκου ρύζι. Παράλληλα, θρύλοι της ιαπωνικής παράδοσης και λεπτομέρειες τοπικής γαστρονομίας υφαίνονται διακριτικά στη δράση, προσθέτοντας πολιτισμικό βάθος χωρίς να βαραίνουν την πλοκή.
Όσο οι «χαμένες συνταγές» επιστρέφουν στο τραπέζι, ο αναγνώστης συνειδητοποιεί ότι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές είναι οι επιθυμίες των ανθρώπων: να ξαναδοκιμάσουν μια γεύση παιδικής ηλικίας, να ξαναβρούν ένα χαμένο πρόσωπο, να συμφιλιωθούν με το παρελθόν. Με απλή, καθαρή γλώσσα και προσεκτικά ζυγισμένες λεπτομέρειες, ο Kashiwai παραδίδει ένα comfort read που συνδυάζει νοσταλγία, πολιτισμό και γλυκιά ηρεμία―ένα βιβλίο που ταξιδεύει τον αναγνώστη χωρίς να τον κουνήσει από τον καναπέ.
Το Κάλεσμα της Σελήνης – Patricia Briggs
Bonus, στις εβδομαδιαίες ανανγνώσεις, Το Κάλεσμα της Σελήνης. Από την πρώτη του σελίδα η Patricia Briggs με τράβηξε στον κόσμο της. Η Μέρσι είναι μηχανικός αυτοκινήτων με μια μικρή λεπτομέρεια: μπορεί να μεταμορφώνεται σε κογιότ! Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Φανταστικός Κόσμος. Η μετάφραση ανήκει στη Λίλα Μηλιώνη.
Η Μέρσι ζει στο περιθώριο του κόσμου των λυκανθρώπων, των βαμπίρ και των φαέ, παλεύοντας να κρατήσει μια ισορροπία ανάμεσα στο ανθρώπινο και το υπερφυσικό. Δεν είναι η κλασική πρωταγωνίστρια που τα έχει όλα λυμένα, ούτε η ανίκητη ηρωίδα που περνά μέσα από τη φωτιά αλώβητη. Και αυτό είναι που με έκανε να τη συμπαθήσω από την αρχή.
Η ιστορία ξεκινά ήρεμα, με τη ίδια να δουλεύει στο συνεργείο της, μέχρι που εμφανίζεται ένας νεαρός λυκάνθρωπος, φοβισμένος και κυνηγημένος. Από εκείνη τη στιγμή, όλα αλλάζουν. Η Μέρσι βρίσκεται μπλεγμένη σε έναν κόσμο συνομοσιών, παλιούς λογαριασμούς και επικίνδυνα μυστικά.
Η πλοκή δεν ξεδιπλώνεται με φρενήρη ρυθμό, αλλά σιγά σιγά, με κάθε κομμάτι της να βρίσκει τη θέση του και να κουμπώνει στον κόσμο που χτίζει η συγγραφέας.
Μετά την επίθεση στον Άλφα της περιοχής, τον Άνταμ, και την απαγωγή της κόρης του, η Μέρσι δεν διστάζει. Παίρνει την κατάσταση στα χέρια της, κινείται γρήγορα και αναγκάζεται να επιστρέψει στο παρελθόν της για να ζητήσει βοήθεια. Εκεί συναντά ξανά τον Σαμ, τον άντρα που κάποτε θα γινόταν το ταίρι της και ταυτόχρονα προσπαθεί να διαχειριστεί τη δυναμική της σχέσης της με τον Άνταμ. Το παρελθόν συγκρούεται με το παρόν, οι σχέσεις γίνονται περίπλοκες, αλλά η εκείνη έχει έναν στόχο: να σώσει τη Τζέσι και να ανακαλύψει ποιος βρίσκεται πίσω από την επίθεση.
Η βασική σύγκρουση είχε δυνατές στιγμές, αλλά όταν αποκαλύφθηκε το πραγματικό κίνητρο πίσω από όλα, με άφησε αρκετά αδιάφορη. Ο αντίπαλός της είχε κάθε λόγο να προκαλέσει χάος, αλλά το προσωπικό του κίνητρο φάνηκε μικρό σε σχέση με τις συνέπειες των πράξεών του. Περίμενα κάτι μεγαλύτερο, κάτι πιο σημαντικό.
Ο κόσμος που παρουσιάζει η Briggs έχει ενδιαφέρον. Οι λυκάνθρωποι λειτουργούν σαν οργανωμένη κοινωνία, με αυστηρούς κανόνες και μια ιεραρχία που δεν συγχωρεί την αδυναμία. Οι βαμπίρ κινούνται στις σκιές, πάντα επικίνδυνοι και απρόβλεπτοι. Οι φαέ εμφανίζονται μόνο όσο χρειάζεται, αφήνοντας υποσχέσεις για περισσότερα στο μέλλον.
Η Μέρσι ξεχωρίζει μέσα σε αυτό το περιβάλλον. Δεν είναι η πιο δυνατή, ούτε η πιο ισχυρή, αλλά έχει μυαλό, πείσμα και μια αίσθηση δικαιοσύνης που τη βάζει συχνά σε μπελάδες. Οι λυκάνθρωποι την αντιμετωπίζουν με καχυποψία, οι βαμπίρ την βλέπουν σαν εργαλείο, οι φαέ κρατούν τις αποστάσεις τους. Δεν είναι εύκολο να σταθεί σε έναν κόσμο που δεν την αποδέχεται πλήρως, αλλά η εκείνη δεν ζητά αποδοχή, μόνο τη δική της ανεξαρτησία.
Υπάρχουν όμως και στοιχεία που με άφησαν αδιάφορη. Το μυστήριο της ιστορίας δεν είναι τόσο δεμένο όσο θα ήθελα, κάποιες εξελίξεις μοιάζουν να συμβαίνουν επειδή πρέπει και όχι επειδή βγάζουν απόλυτο νόημα. Επίσης, η Μέρσι είναι σχεδόν η μόνη γυναίκα σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο, όπου οι λυκάνθρωποι θηλυκού γένους παρουσιάζονται ως αδύναμοι και προβληματικοί. Και φυσικά, οι ισχυροί αρσενικοί φαίνεται να έχουν όλοι κάποιον λόγο να τη θέλουν κοντά τους.
Παρόλα αυτά, προτείνω το «Το Κάλεσμα της Σελήνης», καθώς η γραφή της Briggs είναι δυνατή κι οι χαρακτήρες της έχουν ενδιαφέρον. Η Μέρσι είναι μια πρωταγωνίστρια που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι αξίζει να την ακολουθήσεις. Δεν είναι τέλειο στο σύνολό του, αλλά ένα βιβλίο που έχει κάτι να δώσει.
