Φτωχότερη η ηπειρώτικη μουσική από την απώλεια του Ναπολέοντα Δάμου

Ο κορυφαίος μουσικός δεξιοτέχνης γεννήθηκε στα Κούρεντα Ιωαννίνων. Από πολύ μικρός ασχολήθηκε με τη μουσική, ξεκινώντας πρώτα με το ντέφι και ύστερα με το λαγούτο, όργανα τα οποία υπήρχαν στην οικογένειά του, που διακρίθηκε για τις επιδόσεις μελών της σε διάφορα όργανα της δημοτικής μουσικής μας παράδοσης. Οι ηπειρώτικες μελωδίες και οι ρυθμοί ηχούσαν και αποτυπώνονταν στο αυτί του μικρού τότε Ναπολέοντα στα γλέντια και τα πανηγύρια του χωριού, αλλά και πολύ συχνά μέσα στην ίδια την οικογένεια του, αφού ο πατέρας του Γιώργος έπαιζε βιολί, ενώ ο θείος του Κώστας ντέφι. Το πάθος του για το κλαρίνο άρχισε να φουντώνει, κι έτσι μ’ ένα παλιό κλαρίνο ξεκίνησε αυτοδίδακτα στην αρχή να σχηματίζει απλές μελωδίες, ιδίως έπειτα από κάποιο γλέντι, γάμο ή πανηγύρι, απ’ όπου γυρνώντας στο σπίτι άφηνε το ντέφι κι έπιανε το κλαρίνο, έχοντας φρέσκιες τις μελωδίες στο αυτί του. Διέθετε το δικό του -προσωπικό- ύφος, χαρακτήρα και ταυτότητα στο παίξιμό του.
Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό από τη συνεργασία του με τον Αλέκο Κιτσάκη στο κέντρο «Βελούχι» με τον οποίο εργάστηκε για πολλά χρόνια ως δεύτερο (τότε) κλαρίνο -πρώτο ήταν ο Βασίλης Μπατζής- και ηχογράφησε μαζί του πολλούς δίσκους.
Συνεργάστηκε με πολλούς ηπειρώτες καλλιτέχνες του δημοτικού τραγουδιού, όπως ο Στέλιος Μπέλλος, ο Σάββας Σιάτρας, ο Αλέκος Κιτσάκης, ο Κώστας Τζίμας, και ήταν ιδιαίτερα αγαπητός, ως άνθρωπος και ως μουσικός. Ιδιαίτερη μνεία στην απώλεια του ξεχωριστού ηπειρώτη μουσικού δεξιοτέχνη του κλαρίνου, έκανε και ο εξαιρετικός μουσικός και δεξιοτέχνης του λαούτου, επίσης ηπειρώτης μουσικός, Βασίλης Κώστας, κατά τη διάρκεια της συναυλίας που έδωσε την περασμένη Κυριακή μαζί με τον σολίστα της πολίτικης λύρας Σωκράτη Σινόπουλο, στην Ελεούσα. Αφιέρωσε μία σύνθεσή του στη μνήμη του Ναπολέοντα Δάμου, αναφέροντας χαρακτηριστικά «πως τα παιξίματα, οι αυτοσχεδιασμοί, οι συνθέσεις του θα μας συνοδεύουν για πάντα και θα είναι πολύτιμη παρακαταθήκη και πολιτιστική-μουσική κληρονομιά για συνεχή μελέτη και σπουδή στη διεύρυνση των οριζόντων μας πάνω στον “θησαυρό” της ηπειρώτικης μουσικής παράδοσης».